Минем кулда синең җылы кулың
* * *
Көн үтә, көн бара, көн чаба –
Вакытны тыярга чама юк.
Һәр мизгел, һәр минут, һәр сәгать
Мәхәббәт утында янаек.
Бер тамчы гомергә сыйсын ул
Бәхете, сөюе, шатлыгы.
Күңелгә керсен дә урнашсын
Дөньяның сафлыгы, аклыгы.
Кадерлем, матурым, җимешем,
Сөюне тыярга чама юк.
Җиде юл чатыннан,
зәңгәр күк катыннан
Бәхетнең без үзен табаек!
Ак бәхет
Син минем бәхетем – мәңгелек,
Син ышан: сөюем – мәңге нык.
Мин чабам яныңа... юк, очам –
Күзләрең бәхетле һәм уйчан.
Ыргылам һаваданмы? Судан?..
Бу җиргә син миңа дип туган.
Син мәңге минеке, минеке!
Без икәү күкнеке? Җирнеке?..
Барыбер анысы, бәхетем...
Мин сине сөюдән аһ иттем.
Мәхәббәт йөрәгем түрендә,
Син һәм мин ак бәхет үрендә.
Хыяллар сафтан саф, ак кына,
Елмаеп, шатланыр чак кына.
Сөенеч яшьләре күзеңдә,
Ак бәхет син бүген үзең дә!..
Безнең туй көне
Булдымы соң ул көн, булмадымы,
Күңелләрдә генә чыңладымы?..
Иртәләдеме ул, соңладымы,
Ә җаннарны татлы моң алдымы?..
Болыт булып агып китте димәм,
Аргамактай чабып китте димәм.
Барлык белән шушы көнгә иңәм –
Аңа бары бәхет кенә тигән.
Икәү атлыйк томан арасыннан
Һәм күрсеннәр безне, карасыннар!..
Без икәү пар, мәңге түгел сыңар –
Алда язмыш йөз кат, мең кат сынар!..
Ә теге көн... бәхет, сөю тулы...
Минем кулда синең җылы кулың.
Эретерлек төньяк полюс туңын
Куш йөрәктә типкән бер уч җылы.
* * *
Йөзең бүген балкып тора,
Чык суында юдыңмы?
Туй күлмәгең бик килешә,
Күлмәк белән тудыңмы?
Ак күлмәк – бәхет күлмәге,
Ул бит сафлыкның үзе.
Синдә әти-әниеңнең
Сөенеч тулы күзе.
Бүген кояш көлеп карый
Синең алсу битеңнән.
Йолдыз чаткылары балкый
Күзләреңнең читеннән.
Туй күлмәге – ап-ак күлмәк,
Берүк ул каралмасын!
Мәңгелеккә килсен берүк,
Бәхетең таралмасын!..
Имәнкискә кызына Такталачык егетеннән ачык хат
Күп баш ваттым бу хакта:
Син – Имән, ә мин – Такта,
Бик кызык бит, чынлап та.
Күреп торам ап-ачык –
Син – Кискә, мин – Алачык,
Йөрим шулай фал ачып.
Уңда, сулда гел урман…
Мин – Агыйдел, син – Чулман,
Икесе дә бер юлдан.
Уйланам, панимаешь –
Мин – Актаныш, син – Лаеш,
Кояш чыгыш һәм баеш…
Тактасы да кирәкле,
Имәне дә кирәкле –
Булыйк тырма-көрәкле!..
Әйтәм ачыктан-ачык:
Булсын Имәналачык,
Исең китмәсен һич тә –
Булсын, шәт, Тактакискә!
…Йөзгә җылы җил бәрә…
И. кызына Т. егете
Кайнар сәлам җибәрә.
* * *
Карыйм әле тын гына:
Күзләреңдә моң гына.
Ник болай моңланасың?
Күрдеңме Моң анасын?..
Карыймын ялгыш кына:
Күзеңдә сагыш кына.
Нигә сагышланасың?..
Җаның сагыш алмасын!..
Карыйммы дәшеп кенә?..
Күзеңдә бәхет кенә.
Сөю сине үз иткән,
Күзләреңне дөньядагы
Иң бәхетле күз иткән!
Лаеш?.. Актанышкача!..
Актанышка кайтып барам
Чулманнан Лаеш аша.
Син якынрак булган саен,
Күңелем лаешлаша.
Юкса, туры юлы да бар,
Никтер урыйсы килә.
"Ни хәл?" – диеп, назлап-сөеп,
Синнән сорыйсы килә.
Әллә нишләттең дә куйдың,
Җаным гел сиңа тарта.
Лаеш шулпасы эчкәндә,
Гәйрәт тә, көч тә арта.
Урыс капкасы янында
Мине көтәсең бугай.
Сириндәй зәңгәр офыкка
Карап үтәсең бугай.
Күзләреңдә тирән моң бар,
Чулманның серлелеге.
Күңелеңдә бу дөньяның
Мең дә бер төрлелеге...
Түзә алмыйм, томырылам
Чулманнан Лаеш аша.
Үзеңне дә алып китәм
Бүген Актанышкача!..
Сөйгәнемнең туган көне
Бүгенге көн шундый якты,
Кояш иркә нурын сибә.
Рәхәт җылы арасында
Сөю тулы йөрәк тибә.
Җилләре дә бүтән бүген –
Язлы-назлы итеп исә.
Ак болытлар ничек түзсен
Зәңгәр күкне бизәмичә.
Сабыйларча көлү белән
Һәр мизгелне нурга буяш!.. –
Бик яшь чагың, көләч чагың,
Һәр елмаю – үзе кояш.
Кошлар булып очармын күк,
Бар хәятне кочармын күк...
Бәйрәм рухы били мине –
Сөйгәнемнең туган көне!..
* * *
Җәйге яңгыр яуганда да
Килә сине күрәсем.
Тамган һәр тамчы эчендә
Синең илаһи рәсем.
Коңгырт күзләр...
Коңгырт күзләр... тирән уйчан күлнең
Беркем белмәс серен яшергән.
Сүзсез генә, күз карашы белән
Күп әйтелгән... күпме дәшелгән.
Эх, ул ымнар, эх, ул ишарәләр...
Күңелемә якын барсы да.
Мин аларны бик аз беләм, ахры... –
Ул карашлар моңлы, ярсу да...
Бер карасаң, шундый шаян алар,
Йолдызлармы анда биешә?..
Елмаюлар сине бизи генә,
Сөенүләр сиңа килешә...
Карашларың шундый моңсу кайчак...
Җиде биккә серләр ябылган.
И сөенәм гади сабый сыман –
Бер йозакка ачкыч табылган...
Күк йөзе бар синең күзләреңдә,
Уйчан күлнең тирән серләре.
Күзең яктысында һаваларда
Аккош булып очып йөрмәле...
Сөйлә әле...
Нигә соң син моңсу,
Нигә соң син боек?..
Сорыйм әле синнән
Бар көчемне җыеп.
Әллә берәр нәрсә
Булдымы соң, бәгырь?
Әллә күңелкәең
Тулдымы соң, бәгырь?
Сөйлә инде миңа,
Мин өзелеп көтәм.
Җанда тынычлык юк
Көндез, кичен, иртән.
Тик утырам әле
Уйдан сагыш коеп.
Сөйлә әле барын,
Бар көчеңне җыеп...
Юксынам
Ераграк киткән саен
Сине ныграк сагынам.
Син – йолдызым, кояш, аем –
Уйларыма кагылам.
Уйның очы-кырые юк,
Син генә якын аңа.
Шуңа микән көн-таң атса,
Йөрәгем ялкынлана.
Аралар – меңәр чакрымнар,
Аралар гел юк сыман.
Ераккарак киткән саен
Сине ныграк юксынам.
* * *
Мин сине шунда ук сагынам,
Бер секунд, бер минут күрмәсәм.
Җаныма тынычлык табалмыйм,
Хәятне нурыңа төрмәсәң.
Шашкын йөрәк
Күкрәгемдә йөрәк
Мәхәббәттән шашкан.
Мин бит синең өчен
Күк капусын ачкан.
Мин бит синең өчен
Күктән йолдыз җыйган.
Якты йолдызларым
Күңелемә сыйган.
Мин бит синең өчен
Төнлә ай кабызган.
Айның бәгыреннән
Ап-ак нур тамызган.
Мин бит синең өчен
Әзер барсына да.
Шашкын йөрәккәем
Ничек ярсый әнә!..
МСЯ!.. 1
Сөюдән тилергән җаныма
Сөенеч, ак бәхет, моң сыя...
Кил әле, җимешем, яныма –
МСЯ!..
Чәчкәдәй өзелеп көткәнем,
Гөлләргә сабышкан җан тоя.
Бәгырем, сагынып беткәнем –
МСЯ!.
Елларны йомарлыйк учларга...
Хөр яшьлек юлларга наз коя...
Язларда, җәйләрдә, кышларда –
МСЯ!..
1 – Мин сине яратам
(1).jpg)
