Азнакай

мин 1997 елда Алабуга институтының ТО бетергән Алтынбаева Светлананы һәм Валеева Зөлфияне(Зулька) эзлим. алар Азнакайныкылар. белүчеләр булса, языгыз әле, зинһар!

Скважина коесына төшеп үлгән яшь бала һәм анын әти-әнисе.Сезнен төбәктә булган дип сөйлиләр.Алла сакласын.

80нче елларда Азнакай районы аша утэргэ туры килгэн иде.Кайткач юлларын мактап сойлэгэнмен, узем хэтерлэмим.Быел кече улым белэн Азнакай аша Баулыга барырга туры килде.Яшь кешенен хэтер яхшы.Э мина кайчандыр сойлэгэн сузлэремэ кызарырга туры килде.Бигрэк тэ ГАИ яныннан Ютазы борылышына чаклы.

ЕГЭ,БДИ. Дивана ....шунын кайгысымыни буген, янгыр кирэк?????

дивана кеше мондый әйбер уйларга сәләтсез була. Моны надан, но акча ярата торган бәндә уйлап тапкан.Әммә моны законга керткән әдәмне надан дип әйтеп булмый.Ул акчаны шул кадәр ярата.... язып бетереп булмый.

ЕГЭ, БДИны Бер Дивана Ишесе уйлап чыгаргандыр дип шиклэнэм мин... 

Кем уйлап чыгаргандыр ул БДИны. Бик кызык әйбер икән ул. Иркенләбрәк язармын әле.

Сез урыс теленнән ЕГЭ нәтиҗәсен белдегезме әле?

Ленин урамында безнең халыкка да һәйкәлләр куя башладылар.

халыкка.Исхаков белэн Хэеретдинов тарихка гына тугел, властка мэнге кереп калган кебек тоела эле.

Хөрмәтле якташыбыз Марсель әфәнде! Азнакай түрәләре турында язганда Мансур Хәйретдиновны да онытып бетермәсәгез икән. Ул да тарихка кереп калган шәхес бит.

Газета "Республика Татарстан", 14.05.2010.
Расскажем, например, о ситуации в Азнакаевском райпо. Здесь придумали весьма интересную схему не только отчуждения имущества пайщиков, но и манипулирования бюджетными средствами. Более двадцати лет (с перерывом на работу в должности главы администрации Азнакаевского муниципального района с 2005 по 2008 год) местным райпо руководит Мансур Хайрутдинов. Похоже, что, даже будучи главой, он плотно держал руку на пульсе райпо. 16 июня 2005 года Мансур Хайрутдинов возглавил район, и уже в конце июня того же года создается ООО \"Агроремсервис\", учредителями которого выступили Азнакаевское районное потребобщество (председатель Муршида Насырова) и трое физических лиц, одно из которых - та же Насырова. Директором \"Агроремсервиса\" учредители назначают 65-летнего Разиля Саетова, функции которого, по его признанию, заключались лишь в подписывании документов, подготовленных учредителями. Именно в эту фирму капали как инвесторские, так и бюджетные денежки. Так, согласно справке контрольно-счетной палаты Азнакаевского муниципального района, с внебюджетного лицевого счета райсовета в ООО \"Агроремсервис\" были перечислены 1951900 рублей, поступившие от ОАО \"Татнефть\" на приобретение сельскохозяйственной техники. В тот же день, 11 апреля 2008 года, на расчетный счет \"Агроремсервиса\" было перечислено на приобретение сельхозтехники еще более двух с половиной миллионов рублей в виде госсубсидий - безвозмездно и безвозвратно.

В 2009 году арбитражный суд признал соглашение о субсидировании, заключенное между исполнительным комитетом Азнакаевского муниципального района и ООО \"Агроремсервис\" недействительным и обязал общество с ограниченной ответственностью возвратить в районный бюджет 2623100 рублей. Решение вступило в законную силу, но, по словам председателя финансово-бюджетной палаты Азнакаевского муниципального района Гульнары Садыковой, деньги до сих пор не возвращены. Директор ООО \"Агроремсервис\" Разиль Саетов перешел в категорию бывших директоров, и в его отношении возбуждено уголовное дело, которое находится под контролем прокуратуры. Вот как он объясняет ситуацию представителям правоохранительных органов: \"Изысканием средств на приобретение кормоуборочного комбайна \"Ягуар\" я лично никогда не занимался, ни с кем об этом не вел никаких переговоров ни на каком уровне. Насколько я знаю эту технологию, организацией данной работы занимаются на уровне глав администраций и подготовку производят специалисты аппарата администрации. Что в данном случае и произошло. Мне как директору ООО \"Агроремсервис\" пришлось подписать готовые документы и принять меры по организации и доставке этого комбайна в хозяйство. Решения и поручения учредителей \"Агроремсервиса\" (напомним: один из них - Азнакаевское райпо. - Прим. авт.) не выполнять я не мог. Схему финансирования и технологию приобретения этого комбайна выработали без моего участия\".

За три года до назначения Хайрутдинова главой в районе было учреждено восемь обществ с ограниченной ответственностью - \"Чалпы\", \"Чекан\", \"Ак чишма\", \"Сарлы\", \"Масягутово\", \"Лачын\", \"Акчарлак\", \"Ак каен\" и \"Азнакаевская заготконтора\". Учредителями этих фирм первоначально были председатель правления райпо Мансур Хайрутдинов (доля в уставных капиталах 55 процентов), главбух райпо Муршида Насырова (20 процентов) и райпо - 25 процентов. На следующий день после своего назначения главой района Хайрутдинов вышел из состава учредителей фирм, передал свои доли Насыровой, сменившей его на посту председателя райпо. В состав учредителей была включена новый главбух райпо Гульнур Ганиева с долями в уставных капиталах 20 процентов.

Чем же занимаются эти фирмы? Помимо производственной деятельности, они осуществляли вывод основных средств, принадлежащих Азнакаевскому райпо. Так, согласно расшифровке приложения к бухбалансу за 2008 год, представленной главбухом Азнакаевского райпо Ганиевой, и данным районной антикоррупционной комиссии, ежегодно из оборота райпо выводилось до 10 миллионов рублей в пользу приватизированных предприятий. В течение 2006-2008 годов почти все значимые объекты райпо были проданы этим фирмам за символические суммы. Так, \"Ак чишма\" купило принадлежащее райпо кафе и расположенный под ним земельный участок за 196 531 рубль, \"Акчарлак\" - магазин и землю под ним в центре Азнакаева - за 540 тысяч рублей, \"Ак каен\" - универсам и земельный участок в селе Тумутук за 30 тысяч рублей, но даже эти символические деньги в кассу райпо не поступили.

Здесь уместно будет напомнить, что все это делалось вопреки уставу Азнакаевского райпо и федеральному закону \"О потребительской кооперации (потребительских обществах, их союзах) в РФ\", согласно которым решение вопроса об отчуждении недвижимого имущества райпо, так же, впрочем, как и о создании хозяйственных объектов, относится к исключительной компетенции высшего органа райпо - Общего собрания пайщиков, которые, собственно, и являются владельцами всего движимого и недвижимого имущества райпо - пропорционально величине своего пая. Сотрудники милиции опросили пайщиков райпо, и те признались, что на голосование на Общем собрании Азнакаевского райпо не выдвигалось не только решение об отчуждении какого-либо имущества, но и о входе райпо в состав учредителей восьми вышеперечисленных фирм. Хайрутдинов тут вроде бы и ни при чем, все делали Насырова и Ганиева, и теперь он благополучно вернулся в родное райпо и вновь руководит им... Но самое интересное, в связи с тем, что райпо является коммерческой организацией, согласно УК РФ уголовное дело в рамках его деятельности можно завести лишь по заявлению Общего собрания пайщиков, которое на сегодня состоит из 84 человек. Теперь только от них зависит, будет ли возбуждено уголовное дело по указанным фактам. С учетом того, что все эти люди - работники райпо, трудно предположить, что они пойдут против руководства. Центральный аппарат Татпотребсоюза, который уполномочен реагировать на подобную ситуацию, отнесся к ней довольно-таки вяло: как нам сообщил первый заместитель председателя правления Татпотребсоюза Рафиль Ибрагимов, руководству Азнакаевского райпо дан год для возврата имущества пайщиков. Но через год, как говорится в народе, \"Или ишак сдохнет, или падишах помрет\"...

В свете следующей истории годичный срок, данный руководством Татпотребсоюза на исправление ситуации в Азнакаевском райпо, кажется нескончаемым.

А история такая. В отличие от Хайрутдинова, который по-своему берег эту систему и дольше других коллег хранил в неприкосновенности имущество своего райпо, его альметьевский коллега Залил Насретдинов приступил к распродаже имущества пайщиков практически сразу после назначения на пост председателя райпо: успел реализовать 14 объектов недвижимости, передал в аренду шесть магазинов; и все это - без согласования с правлением.

Марсель апаем әлә көрпәң беттеме? Син моңынчы нәрсә хисабына яшәдең соң? Кашуровларга җыр җырлап бик матур яшәгән вакытларыңны оныттыңмы әллә.

Марсель Галиев Азнакай түрәләре урыннарыннан киткәч кенә түгел, эшләп торган чагында да язарлык батырлыкка ирешсә икән, дигән теләктә калабыз. Якташларың.

(УЕНЫН-ЧЫНЫН КУШЫП)
АЛДАРЕТДИН
Мин еш кайтып-килеп йөри торган район үзәге Пекин белән Париж арасында урнашкан. Казаннан өч йөз чакрым ераклыкта гына.
Кайтып төшәм дә... Аяклар үзеннән-үзе поселокның кыл уртасында кукраеп торган администрация бинасына таба тартыла. Анда мине бәхетле елмаеп, сагынып каршы ала торган хикмәтле кеше бар. Кеше дию генә аз, район башлыгының төп урынбасары – иптәш Кәшүров үзе!
Чибәр кыяфәтле. Зәвык белән, шәп киенә. Җитез-хәрәкәтчән. Һәр сүзне җеген-җеккә китереп сөйли белә. Очраклы гына кулына эләккән китаптан кызыклы цитаталар китереп, олыдан кубып, ярымурысча сөйли башласа – акыллылыгына шаккатасың. Мондый чакта бигрәк тә чибәр хатын-кызлар тәкатьсез каладыр...
Район башлыгы янәшәсендә булмаган чакта, ул шунда ук үзен хуҗа итеп тоя, күкрәк киерелә, тавышы бөер тирәнлегеннән күтәрелә башлый. “Мин төзедем, мин эшләдем!” дигән рәвештә “мин” алмашлыгын сибә генә. Белмәгән чит кеше: “Кара әле, язмышыбыз шушы чибәр егет иңендә ята икән ләбаса!” – дип уйларга да мөмкин.
Үзенә бертөрле шәхесләр була: кайчан күрмә – гел хәрәкәттә, әле анда сугыла, әле монда; җаны белән тәне аерылган да бер-берсен куышып йөриләр шикелле... Андыйларның, җаны очып киткән чакта, тән кабыгы синең каршыда басып тора: сүзеңне тыңлаган кебек була – тыңламый, күргән кебек була – күрми, эшләгән кебек була – эшләми... Ә инде җаны тәненә кайтып кунаклаган кыска гына мизгелдә андый шәхесләр, каударланып, тау күчереп куярга да мөмкиннәр. Әмма... андый мизгелләре сирәк була шул.
Заманында аның кабинет ишеге янында ходоклар, ягъни гозер белән килүчеләр гөж килеп тора иде. Аның тәмле теленнән, күңеле тулып, башы әйләнеп, чыгу ишеген таба алмыйча дулкынланып йөрерләр иде. “Була, абзый, бер дә борчылма, нәкъ бер айдан фатирга ордер аласың!”, “И-и, апа җаным, эшлибез аны, иртәгә үк бригада китертәм, түбәңне көзге кебек калай белән ябачаклар!”, “Өч көн генә түзегез инде, зинһар, сезнең урамда да кап-кайнар асфальт җәя башлыйбыз. Өч көн!”
Әнә шулай, юмалап, Кубрат хан кебек сүзен: “Мин әйттем!” – дип тә бастырыклап куйгач, кем инде ышанмаска җөрьәт итсен. Өлкән агай-апалар аның исәнлегенә эчтән дога кылып, канәгатьләнеп кайтып китәләр иде.
Аның шулкадәр сәнгатьле, матур итеп ялганлавына минем ис-акылым китә, үзе бер талант! Комсомол-партия юлына китеп, җаваплы эштә җавапсызлыкка өйрәнмәгән булса, күчмә театрда менә дигән артист булыр иде бу! Билләһи, булыр иде: кыяфәт, рәвеш килгән, үз ягына башы эшли, тагын ни кирәк!
Шунысы гаҗәп: берәү дә аңа, кистереп, син, туган, теге вакытта алдадың бит мине, дип әйтә алмыйдыр шикелле. Беренчедән – аның ялганлавын үзенә исбатлый алмыйсың, ул синең сүзне ишетмәячәк. Икенчедән – ул сине тагын ягымлы елмаеп каршы ала, якын, үз итеп, районның ярты байлыгын иңеңә салып җибәрерлек дәрт-юмартлык белән сөйли башлый – күз алдында таралып китәсең. Шундый самими карашлы кешегә ничек инде: “Син теге вакытта алдадың бит мине”, – дип әйтә аласың. Шундый да кешене рәнҗетеп, зур гөнаһка тарымассың бит инде?
Мин дә аның ялганына кабам. Ничә еллар буена беләм бит югыйсә, барыбер, тагын алданасы килепме, аяклар үзеннән-үзе шуның кабинеты ягына тартыла.
Кочак җәеп каршы ала. Газлы су эчәсеңме яки чәй китертимме дип, өтәләнеп тора. Бераздан син аның алдану ятьмәсенә эләгеп, салмак кына тирбәлә башлыйсың. Үз ялганына үзе дә ышанып, тәм белән, иренмичә, хөрмәт итеп, яратып, кадереңне белеп, чын күңелдән алдаша бит! “Була! Эшлибез аны!” – дип, йодрыгы белән күкрәгенә сугып куюларын күр син – талант иясе! Шунысы кызык: син бу мизгелдә аның Алдаретдин икәнен онытып, гипнозланып, елан авызына сайрый-сайрый кереп барган кошчык хәленә каласың.
Алдаретдиннан тәмам өметне өзү өчен башта туксан тугыз мәртәбә алданып, ышану ләззәтен кичерергә кирәк. Йөзенче тапкыр алдавына капкач... ниһаять, айну килә. Бервакыт шулай холлда басып торам. Алдаретдин юмалый-юмалый бер агайны өске каттан төшереп куйды да котылдым моннан дигән куаныч белән йөгерә-атлый менеп тә китте.
Чыгып бара теге агай, үзалдына сөйләнеп... “Беләбез сине, кешегә яхшылык кыла торган адәм түгел син! Беләбез...”
Әһә, минәйтәм, гади халыкның да, ниһаять, күзе ачыла башлаган...
Алдаретдин исемен әйткәч, өметсез кул селкүчеләр бүгенге көндә бихисап икән, димәк, болар инде йөзенче алдау барьерын узганнар. Аның исеме чыкса, Хуҗа Насретдинга охшатып, берәр вакыйга сөйләп, көлешеп алалар. Бу инде зарланасы килмәүнең бер юлыдыр. Хуҗа Насретдин ялганында тормышны матурлаучы, беркемгә зыян китерми торган, хөсетсез – беркатлы мәзәк булса, җаваплы урында эшләгән Кәшүров ялганы исә – хәтәррәк. Монда күпме кешеләрнең ышанычы, акланмаган өмете, йөрәк тибеше, рухы сынган сәламәтлеге ята.
Дөнья алга бара. Алдаретдин һаман алдый, халык һаман ышана тора. Бөтен халык туксан тугыз тапкыр алданып бетеп, йөзенчегә чыкканчы барачак.
* * *
Еллар узып, район башлыгы пенсиягә чыккач, бер очраштык та үткән елларны искә төшереп, хатирәләргә бирелеп шактый утырдык. Шунда мин Кәшүровны искә төшереп : “Аның ялганына ничек түздегез?” – дип сорадым.
– Безнең эштә андый уникаль шәхесләр табу җиңел түгел. Ул бит – җитәкченең калканы, – дип башлады ул сүзен. – Алдакчы дию дә тупасрак булыр. Ул һәрдаим вәгъдә биреп, халыкны өмет белән яшәтә. Инде килеп, аның вәгъдәсенә тәмам ышанычы беткән кеше минем кабинетка килеп керә. Аннан соң: “Ул менә, Кәшүров, бер ел буе ышандырып йөрткән иде, глава бер секундта хәл итте”, – дип, мине мактап сөйләп йөри. Гади халыкны курку белән өмет арасында яшәтмичә булмый. Җитәкченең үзен дә алдарга мөмкин дисезме? Моның да үз кагыйдәсе бар: “Киткәндә урынымны, һичшиксез, сиңа калдырам”, – дип ышандырып йөртәсең аны. Әлбәттә, буйсынырга күнеккән урынбасар кеше беркайчан да баш була алмый. Әмма ул булалам дигән өмет белән яши. Гомумән, бу илдә яшәү системасы шундый бит: урынбасар миңа өмет белән карый, мин – өстәгеләргә. Өстәгеләр – тагын да өстәгеләргә.
* * *
Районга кайтсам, администрация бинасы яныннан үткәндә Кәшүров кабинеты тәрәзәсенә ямансулап карап үтәм (ул эшләми инде анда). Их, кереп бер Кәшүровта алданып чыгарга иде, рәхәтләнеп бөтен тән күзәнәкләрең йомшап, изрәп калыр идең. Юк шул инде. Андый шәхесләр, чынлап та, меңгә бер генә туадыр, мөгаен.
Марсель ГАЛИЕВ.