Хәйриячелек – күңел эше, әллә танылу юлымы? (Сораштыру)

Безнең халыкта, изгелек эшлә дә суга сал, дигән әйтем бар. Шулай да байлар һәм хәерчеләргә бүленгән заманда хәйриячелек белән шөгыльләнүчеләр артык күп түгел. Авыр хәлдә калучыларга ярдәм кулын сузарга өйрәтүче төрле чаралар уздырыла, мәсәлән, республикада “Ел хәйриячесе” дип исемләнгән конкурс нәтиҗәсендә меценатларны билгелиләр.

Хәер, мондый эшләр белән шөгыльләнүчеләрне үзләренә уңай имидж ясаучылар дип тә атыйлар. Ә Сез ничек уйлыйсыз: ярдәм иткәнне халыкка күрсәтү, әйтү кирәкме?

Салават ФӘТХЕТДИНОВ:

– Инкыйлабка кадәр татарда хәерчеләр дә, ятимнәр дә булмаган. Дөньяларның рәте киткәч, фәкыйрьләр, га­рип-горабалар, ятимнәр турында уйлаучы юк диярлек. Байлар акчасын күңел ачуга тота, милек туплый. Миннән ун тапкыр байрак кеше­ләр­гә: “Бир акча! Урланганын ятимнәр хакына бир, эшләп алган дип исәпләгәнен үзеңә калдыр”, – дим. Кешеләрне кым­­шатып җибәрер өчен этәр­гә, суккаларга яки менә “Хәйрия елы” яки “Ел хәйрия­чесе” дигән чаралар уздырырга кирәк. Иманы булмаган бай: “Мин бу хәчтрүшләрдән кай ягым бе­лән ким әле?” – дип уйлап, акчасын чыгарып са­лыр­га мөмкин. Яхшы бит! Миңа кем генә ярдәм сорап килми, ояты булмаганнары, әрсезләре күп. Бер хатын килде: “Кызым музыкант, ярдәм ит, Чехиядә чыгыш ясаганда ак рояль кирәк”, – ди. Ятим­нәргә, гарипләргә ярдәм итәм, дим, ишетми. Сүгеп чыгардым.

Илнар ЗИННӘТУЛЛИН, “Гаилә” мәчете имамы:

– Әгәр дә кеше башкаларга Аллаһ ризалыгы өчен ярдәм итә икән, бу – күркәм эш, ләкин: “Тукта әле, ярдәм итеп танылырга мөмкинмен, әле аның өчен миңа рәхмәт әйтерләр, премия дә би­рер­ләр”, – дип уйлап эш башкарса, бу хупланмый. Ләкин хәйриячелекне күркәм үр­нәк итеп күрсәтү кирәк, га­дәттә, бу башкалар да ярдәм итә башламасмы дип уйлап эшләнә. Мондый эштә мө­селманнар, татарлар күбрәк катнашса, шатланам гына, чөнки алар­ның гамәлләре – ислам, мил­ләтнең матур сыйфатларының күрсәткече.

Фәрит МИФТАХОВ, ТР Дәүләт Советы депутаты, “Бол­гар” хәйрия фонды җитәкчесе:

– Кешегә ярдәм итү ке­шенең күңелендә булырга тиеш. Йөрәк кушуы белән эш­ләнмәсә, булмый ул. Башкаларга ярдәм итә алырлык көч бар икән, сөенәм генә. Мө­селманнарда зәкят дигән әй­бер бар, менә шуның өлешен чыгару мөһим. Кешегә берне бирсәң, ул сиңа икеләтә рәх­мәт буларак әйләнеп кайта, бәрәкәт арта. Танылу өчен генә башкарылмый ул.

Розалия ВӘЛИУЛЛИНА, Лаеш балалар йорты директоры:

– Яхшы кешеләр күп, яр­дәм итәргә дә әзерләр, ләкин кайчак кеше авырсына, оешып җитеп бетмиме соң?! Менә андыйларга ниндидер этәргеч кирәк. Шуңа күрә монда кеше үрнәге ярдәмгә килә. Әлбәттә, кул сузып те­ләнеп йөрисе килми, ләкин балалар хакына дип сораганда авыр түгел. 27 ел дә­ва­мында шушында эшлим, бервакытта да кире борып чыгарып җибәргәннәре булмады. Хәер акча яки ниндидер матди кыйммәте булган әйбер генә түгел, якты чырай да сәдака бит! Кешеләр нидер алып килә, исемегезне язып куйыйк, дибез, бу эшегезне Казанга җиткерербез, дибез, күбесе баш тарта. Мактау ки­рәкми, күңелдә канә­гать­лек мөһим, диләр.