Илназ Гарипов: «Өч-дүрт тапкыр өйләнергә теләмәдем»

– Буйдаклар күп калмады инде. Безнең Ринат Галиәскәр бар әле. Сүз уңаеннан тормыш иптәшем, Эльвина белән танышуда да Ринатның өлеше бар. 4 ел элек 7 март көнне Кукмарага туйда эшләргә барган идек. Ринат кунакларны күргәннән соң: “Залда бик чибәр кыз утыра. Мин танышам”, – дип әйтеп куйды. Җырларга кунаклар янына чыккач, күзем Эльвинага төште. Чыннан да, бик чибәр кыз икән. Ринатка: “Бу кызны миңа калдыр инде. Минем өйләнәсем килә”, – дидем. Эльвина дус кызы белән гримеркабызга керде. Дусты минем белән фотога төште дә: “Син төшәсеңме?”, – ди аңа. Эльвина “юк” дип кенә җавап бирде дә чыгып китте. Мәҗлестән соң, социаль челтәрдә дус кызының сәхифәсенә тап булдым. Ул Эльвинаның телефон номерын бирде. Икенче көнне Мәскәүгә самолетның рейсы туры килгәнен белдем. Ул өенә оча, ә мин эшләр буенча. Аэропортта каһвә эчәргә чакырдым. Җавап бирмәде. Аны Мәскәүгә төшкәч, самолеттан соң эләктереп алдым. Эльвина чемоданнар белән булгач: “Әйдәгез озатып куям”, – дидем. “Юк, рәхмәт”, – дип китеп барды. Шуннан соң, яздым да яздым. Бер ел буе хәбәрләргә “коры” гына җавап бирде. Бик тырышкач, ниһаять, очрашырга ризалашты. Шуннан соң, аралаша башладык. 

 

 

– Ир-ат тәвәккәллек күрсәтергә тиеш инде. Бәлки, хәбәрләргә җавап бирмәве белән җәлеп иткәндер дә. Эльвина гади кызлардан гадилеге белән аерылып тора. Социаль челтәрдә дә 3-4 сурәте генә бар. Ул, гомумән, буш, мөһим түгел кыйммәтләр артыннан куа торган кеше түгел. Үтә тәрбияле, төпле кыз. Эльвина миңа битараф булды, дип әйтә алмыйм. Мөгаен, тикшергәндер. Артистлар турында нинди генә гайбәт, имеш-мимешләр йөрми. Артистның тормышын, иҗатын яратып күзәтәләр, тик аның белән гаилә корырга теләүчеләр күп түгел. Чөнки ул – артист. Бүген – минем белән, иртәгә – башка белән дигән стереотип әле яши. 

 

– Эльвина 2 ел Казанда эшләп, Мәскәүгә күченгән. Үзем дә Мәскәүдә еш булдым. Эльвина белән Казанда яшибез. Ул Мәскәү белән Казан арасында артык аерма күрмәде. Рәхмәт, ышанып, күченеп кайтканына. Казан яшәү өчен идеаль шәһәр, аны тиешенчә бәяләп кенә бетермиләр.

 

– Эльвина бик тыйнак, оялчан кыз. Языша башлагач: “Син миңа җавап бирмәсәң, әниеңә язам”, – дигән идем. Әнисен социаль челтәрдә таптым да: “Исәнмесез, мин сезнең кызыгыз белән аралашам”, – дидем. “Ярар”, – дип җавап кайтарды. Эльвинаның әтисе вафат. Әнисе һәм үги әтисе мине бик җылы каршы алдылар, рәхмәт бик зур.

 

– Ул белеме буенча финансист. Мәскәүдә бөтен Россия буенча җиләк-җимеш сатучы компаниядә эшли. Казанга күченгәч, эшеннән китәргә гариза язды. Җибәрмәделәр, шуңа күрә хәзер читтән торып эшли.

 

– “Күп булды”, – дип мактана алмыйм. Беренчедән, Мәскәү-Казан арасы якын түгел. Эльвинага туган көненә дә гөл бүләк иттем. “Нормаль” кеше чәчәк бәйләме бирә инде, дип шаяртып алабыз. 

 

– Никах туен бик матур итеп үткәреп җибәрдек. Никахка иң якыннарны гына җыйдык. Барлыгы 45 кеше идек. Язылышырга барасыбыз бар әле. Иң мөһиме никах укыттык. Эльвина белән 7 мартта таныштык һәм 7 мартта никах укыттык. Никахка кадәр бер банкет, никахтан соң тагын мәҗлес үткәрергә туры килде. Банкет-никах-банкет булды инде. Бәйрәм алды, урак өсте бит. Никахка авылдан Шамиль хәзрәтне алып килдем. Кызганыч, әти-әни никахымны күрә алмады шул... Түр башына әбиемне утырттым. Эльвинаны бик ярата ул, “кызым” дип эндәшеп тора. Гаилә кору – зур адым. Иҗат кешесе өчен бу карар җиңелләрдән бирелми. Әле кайбер туйларда егетләрдән: “Ник өйләнергә булдың?” – дип сорыйм. “Әти кушты”, – диләр. Әти кушып өйләнүне күз алдына да китерә алмыйм. Тормыш иптәше, сөйгән яр берәү генә булырга тиеш. 3-4 тапкыр өйләнергә теләмәдем, шуңа да гаилә кору озаккарак сузылды. Кызык өчен өйләнеп, кеше баласын интектерергә ярамый. Өйләнгәч, үзең өчен генә түгел, тормыш иптәшең өчен дә җаваплылык тоеп яши башлыйсың. Бар өлкәдә дә уңышлы булырга мөмкин, тик гаиләсез аларның берсенең дә кирәге юк. 

 

– Эльвина барысын да аңлый. Ул минем сәхнәдә чыгыш ясаганны түгел, эстраданың эчке “кухня”сын күрә. Җырлар яздыру, аппаратура көйләү... Күптән түгел генә Рамиль Шараповның “Әти” җыры өстендә эшне тәмамладык. Эльвина да тавыш көйләүне, ничек эшләгәнебезне күреп торды. Хәзер күбрәк продюсерлыкка игътибар бирәм.

 

– Илсөя Бәдретдинованың башка шәһәрдә гастрольләре бара. Никах укытам дигәч: “Мин киләм”, – дип әйтте. Чит шәһәрдән Казанга кайтып, мөмкин кадәр мәҗлестә кунак булып, кире гастрольләргә китте. Сәнгать өлкәсеннән тагын “Сорнай” ансамбле дә никахта булды. Эстрададан барлык танышларны җыя башласаң, кунаклар бик күп булыр иде. Бик якыннарны гына җыйдык.

 

– Кем инде мин кеше баласын сынарга. Үземне генә сынамасыннар инде (көлә). Көндә яңа носки кияргә, киемне бер тапкыр кигәч тә юарга кирәк икәнен белдем менә (көлә). Күлмәкләрнең якалары чистарды, миңа ошый! 

 

– Эльвинаның миннән акча сораганы юк. Әле гаилә тормышын башлап кына җибәрдек. Бер-беребезнең гадәтләрен өйрәнәбез. Соңрак сорасагыз җавап бирермен. 

 

– Кайберәүләр пиар өчен өйләнәләр, аерылалар, талашалардыр да. Дөресен генә әйткәндә, бу гадәти тормышта була торган хәлләр бит. Мин өйләнгәннән һава торышы да үзгәрмәде, башкаларның тормышына да зыян килмәде.

 

– Тормышта нинди генә авырлыклар булса да, һәрвакыт бәхетле булдым. Дин күзлегеннән дә бәхетсез булу хупланмый, билгеле. Хәзер инде тагын да бәхетем артты.

 

– Башымда чәч булганда үстереп калыйм әле (көлә).

 

– Бәйрәм, мәҗлесләр оештыру, җырлар яздыру белән шөгыльләнәбез. Рус җырлары өлкәсе бераз аксый иде, шуңа аларга игътибарны юнәлтергә булдым. Татарча да, русча да җырлар булсын. Нишләп әле татарлар рус эстрадасында эшли алмый? Татарлар турында фикер сөтле чәй, чәкчәк белән генә чикләнергә тиеш түгел. Менә, казахларны гына алыйк. Хәзер аларның эстрада дәрәҗәсе бик югары. Казах телендә дә башкаралар, бөтендөньяда яшәүчеләр өчен дә иҗат җимешләре бар. Татарлар да ким түгел бит. Русча җырны татар егете җырлый бит әле дисәләр, максатыма ирешкән булам. 

 

– Ринат Галиәскәргә куш куллап тапшырам. Никахымны Айваз белән Ринат алып барды. Айвазның никахын Ринат белән мин алып барган идем. Хәзер түгәрәкне төгәлләр өчен Ринатның никахын Айваз белән алып барырга гына кирәк.