“Үземне карый алырлык хәлгә киләсе иде...”

Моннан дүрт ел элек без машинада Казаннан әти-әнисе янына авылга кайтканда юл һәлакәтенә очраган Руслан турында язган идек (“Аякка басасым, өйләнәсем килә”, “ТЯ”, 13 июнь, 2019 ел). Ул чакта Руслан әнисе белән Казандагы ветераннар госпиталенең тернәкләндерү үзәгендә дәвалана иде. “2016 елның 15нче апреле иде, кич, караңгы төшкән иде инде, -- дип сөйләгән иде Руслан.

-- Машинада, арткы утыргычта кайтып барганда нәрсә булганын аңламый да калдым, Лаеш борылышын узгач, машинабыз юл читенә очты. Мин каешны да эләктермәгән идем. Шуннан РКБда гына аңыма килдем. Авариядә умыртка баганасының муен өлеше сынган, арка миенә зыян килгән, операция ясаганнар. “Ашыгыч ярдәм” килгәнче дүрт сәгать җирдә ятканмын, шунда үпкәләргә салкын тигән. Муен имгәнү, пневмония аркасында сулыш ала алмагач, муенны тишеп, торба куйдылар. Ике атнадан артык реанимациядә яттым. Яралар бераз төзәлгәч, пневмония үткәч, без инде хәлдән килгәнне эшләдек дип, больницадан мине өйгә озаттылар. Авария булган көннән бирле мин менә шушындый параличланган хәлдә, гәүдә, куллар, аяклар берни тоймый. Хәер, уң кул тоя, пешкән кебек сызлый. Ике кул да эшләми, әйбер тота алмыйм. 2017 елда да әлеге тернәкләндерү үзәгендә яткан идем инде, биредә массаж ясыйлар, система куялар, дәвалау физкультурасы бүлмәсе бар. Ләкин тернәкләнә алмыйм шул, файдасы юк, бернинди алга китеш сизелми. Безнең ише параличланган авырулар белән көне буе шөгыльләнергә кирәк бит. Ә биредә процедуралар тиз бетеп китә һәм мин көне буе түшәмгә карап ятам. Хәрәкәт булмагач, тазардым. Йоклый алмыйм, уйлыйм да уйлыйм... Ярый хәзер әле мине әти белән әни карый. Алар да олыгая баралар, аларга мине тәрбияләү көннән-көн авырлаша. Мин бит үзем кашык тотып ашый да, әйләнеп тә ята алмыйм... Тизрәк аякка басасым килә, өйләнәсем, балалар үстерәсем килә. Миңа әле 33 кенә яшь бит...”