"Ирем безнең йортта — падишаһ"

— Әтиең — башка кешеләр өчен гади утын кисүче, ә безнең йортта ул — падишаһ. Шуның өчен аңа карата патшаларга тиң мөгамәләне кылам, — дип җавап биргән әнисе.

 

Бу хикәятне бер дин әһеленнән ишеткән идем. Ир дә, хатын да бер-берсен хөрмәтләп торган гаиләдә аңлашылмаучанлыклар, бәхәсләр сирәгрәк күзәтелә. Гаилә тормышында бер-береңне гаепләмәү, битәрләмәү үзара мөнәсәбәтләрне ныгыта.

 

Хәзер еш кына ир-ат акча табар өчен берничә җирдә бил бөгәргә мәҗбүр. Иренә караганда хатыны күбрәк акча эшләүче гаиләләр дә бар. Мондый вакытта хатын-кызның зирәк булып, дәшми калуы мөһим.

 

Бер аерылышкан парны беләм. Ире: “Хатын, моны мин алдым, монысы минеке, миннән башка кием дә ала алмыйсың, дип битәрли иде. Шуңа түзә алмадым”, — дип аңлаткан иде. Мондый сүзләрне ишетеп торганда, үзеңне чын ир-ат итеп хис итәргә кыенрактыр.

 

Вакытлыча авырлыкларны бергә җиңәргә тырышсак иде. Баксаң, хатын-кызның байлыгы булып, ул шул малдан йортка кирәк-ярак сатып ала, иренә ярдәм итә икән, аңа моның өчен әҗер-савап языла, ди. Пәйгамбәребез (с.г.в.) нең хәдисе бар: “Ир хатынга, хатын иренә елмаеп караса, Аллаһы Тәгалә аларга рәхмәт күзе белән карар”. Үзара татулык булсын, тигезлектән аермасын. Балалар әти-әни назын тоеп, тулы, имин гаиләдә үссен.

Фото: пиксабай