Гомерем буе бер тапкыр да күрә алмаган әтиемә багышлыйм (ТАПШЫРЫЛМАГАН ХАТ)

Син сугышка киткәндә, 15 көнлек булып калган кызың Җария сиңа хат яза. Әтием, син сугышка киткәндә, без өч бала - апам, абыем һәм мин, ятим калганбыз. Әтиле балаларга карап, уфтанып, бер генә тапкыр «әти» дип әйтергә тилмереп үтте минем гомерем.

Син киткәндә, яңа туган

идем,

Күрә алмадым, әти, йөзеңне.

Өч балаңны ташлап

сугышка киттең,

Төрле якка ташлап эшеңне.

«Кулым яраланып, санитарларны эзләп бара идем, шартлаган тавышка борылып карасам, Ярмәк кешесе минага эләгеп, күккә очты», - дип кайтып сөйләгән әнигә бер Камышлы кешесе. Кай җирләрдә ята икән көлгә әйләнгән сөякләрең, әтием? Шул туфракны алып кайтып тәрәзә төбемдә яран гөл үстерер идем. Хәтер китабында да синең исемең хәбәрсез югалганнар исемлегендә.

Юкәле тау болынының үләннәрен ашап, талларын ягып, ана сөте урынына марля аша алабута суырып, тилмереп үс-тем мин, әтием. Әнием, фронт өчен дип, көнне төнгә ялгап, колхоз кырында эшләде.

Балаларым ачтан үлмәсен

дип,

Әнкәем, кырда эшләдең,

Бер уч икмәк алып кайтыр

өчен,

Билкәйләрең сирәк турайды.

Әтием, син яныбызда булсаң, без бу нужаларны күрмәгән булыр идек. Без күргәннәрне язсаң, бер китапка да сыймас иде. Һавада самолет очканны күрсәм, әтине кайтаралар дип, елый-елый Сок елгасы буйлап ялан тәпи йөгерә идем.

Самолет, әтиемне

кайтарчы,

Мин дә булыр идем бәхетле.

Кайта алмадың шул яу

кырыннан,

Күрә алмадым андый

бәхетне.

Гомерем буе көттем, әтием,

Кайта алмадың сугыш

кырыннан.

Кулларыңны болгап

киткәнсең син,

Соңгы тапкыр Ярмәк

юлыннан.

Туган авылым

Ярмәк авылым, Юкәле

тавым,

Хәйран калам сиңа кайчакны,

Аерыла алмады синнән

күңелем,

Нәрсәң тартты мине

шулчаклы?

Син үстердең мине Сок

ярында,

Җилең белән чәчем тарадың,

Юкәле тавым һәрбер яңа

таңда

Әткәй булып миңа карады.

Битләреңдә үскән

шомыртларың,

Чияләрең белән сыйладың,

Ак каенга килеп сер

сөйләсәм,

Бик үз күреп мине тыңладың.

Яшьлегемне сагынып яшим,

авылым,

Таба алмаммы диеп эзләрен,

Сок ярына басып, туган

авылым минем,

Табигатең синең күзләдем.

Әнә синең матур

катлауларың,

Әнә синең колхоз кырларың.

Җәйге таңда уйнап һәм

шаярып,

Эшкә бара шаян улларың.

Син үстердең Зыя Ярмәкине,

Бай хыяллар белән сугарып,

Иксез-чиксез сәләт биреп,

Тарихыңны аңа тапшырдың.

Җария ЗЫЯТДИНОВА,

Иске Ярмәк авылы,

Камышлы районы.