Дәрия Зарипова: “Тормышта барысы да кирәк булыр дип, трактор йөртергә өйрәндем”

 

— Мин Ижауда туып-үстем, 85 нче мәктәптә укыдым. Кечкенәдән актив идем, 8 ел бию белән шөгыльләндем. 8 нче сыйныфта тегүчеләр курсына йөри башладым. Дизайнер яки тегүче булырга хыяллана идем. Ләкин чит шәһәргә китеп укырга курыктым. 11 нче сыйныфны тәмамлагач, бер ел эшләрмен дә, аннан соң укырга керермен дип уйладым. Тик әнием: “Барысын да онытып бетерәсең, укырга керергә кирәк”, – диде. Документларымны иптәш кыз белән бер уку йортында тапшырдым. Тик гаризалар кабул ителә торган соңгы көндә Ижау авыл хуҗалыгы академиясендә тукталырга булдым. Әнә шулай итеп, агроинженерия факультетының “Агробизнеста автомобиль һәм техник система” бүлегендә белем ала башладым. Укырга кергәндә, мин сайлаган юнәлеш бизнес белән бәйле булыр дип уйлаган идем. Тик без тракторлар һәм авыл хуҗалыгы техникасын өйрәнә башладык. Беренче курста укытучылар булачак һөнәребез турында бик кызыклы итеп сөйлиләр иде, дуслар да табылды. Башка уку йортына күчәсе дә килмәде. Бүгенге көнгә кадәр нәкъ менә шушы һөнәрне сайлаганыма үкенмим.

 

 

— Беренче курстан соң без Июльское авылына практика узарга бардык. Анда безгә тракторчы-машинист таныклыгын алу өчен трактор йөртергә өйрәнергә тәкъдим иттеләр. Тормышта барысы да кирәк булыр дип, мин риза булдым.

 

 

— Ул вакытта мин машина йөр­тергә дә өйрәнә идем, бәлки шул да ярдәм иткәндер. Иң авыры төрле тизлекләргә күчерү иде. Ни дисәң дә, авыр техника бит. Трактор ике тормоз педале булу белән аерылып тора. Практика вакытында сенаж өемнәре ясарга туры килде. Ул вакытта каплану куркынычы да бар иде. Тик мин кечкенәдән тәвәккәл һәм куркусыз. Ә трактор заманча булса, аны йөртергә авыр түгел.

 

 

— Мин һөнәрем буенча күбрәк инженер-механик. Мәсәлән, заводта төрле сызымнар белән эшли алам. Ә трактор йөртү ул — күбрәк минем кызыксынуым, һәрвакыт үсеш юлында булырга тырышуым.

 

 

— Мин анда узган ел ук катнашырга тиеш идем инде. Тик пандемия аркасында уеннар булмады. Шуңа күрә быел катнаша алуыма чиксез бәхетлемен. Мин уеннарны ярыш итеп түгел, ә күбрәк күңел күтәренкелеге өчен булган чара буларак кабул иттем. Яңа хис-тойгылар эзләп бардым. Тамашачылар да, катнашучылар да яныма килеп, нидер сораштырдылар, минем белән фотосурәткә төштеләр. Аларның кызыксынулары көтелмәгән дә, шул ук вакытта кызыклы да хәл иде. Җирәбә буенча мин 4 нче булып старт алырга тиеш идем, тик ярышлар көнендә минем беренче булып кузгалуым ачыкланды. Әлбәттә, бик нык борчылдым. Җанатарларыма рәхмәт, алар биргән көч-куәт зур ярдәм булды. Катнашуыма бик шатмын, мондый ярышлар үз һөнәрем белән тагын да якыннанрак танышырга мөмкинлек бирә.

 

 

 

— Мин менеджмент буенча икенче югары белем алам. Буш вакытымда сәйләннәр белән чигәргә яратам. Бал биюләренә йөрим. Әйтүемчә, төрле яктан үсәсем килә. Теләгең булса, бар нәрсәгә дә вакыт табарга була.

 

 

— Мин хәзер 4 нче курста белем алам, быел диплом яклыйсым бар. Укуымны магистратурада дәвам итәсем килә. Немец телен өйрәнеп, Германиядә яки Швейцариядә үз һөнәрем буенча практика узарга телим.

 

 

— Мин катнаш гаиләдән. Тик удмурт телен дә, татар телен дә өйрәнергә кирәктер дип уйлама­дым. Хәзер исә ике телне дә бик нык өйрәнәсем килә. Мин студентларның педагогик отряды вәкиле буларак, Татарстанда бер санаторийда эшләү бәхетенә иреш­тем. Шул вакытта бик күп татарча сүзләр өйрәндем. Халкыбызның традицияләре, тарихы белән дә кызыксынам. Әле барысы да алда дип уйлыйм.