Гүр сәдакасы урынына тавык бирелергә тиешме? Дөресе ничек?

— Элек мәетне җирләү эшен үз өстенә алган, аны озатканда булышкан өчен, хәзрәткә гүр сәдакасын тере сарык белән биргәннәр. Аннары сарыкны тавык алыштырган. Кечкенә чагымда үзем дә хәтерлим: әбине җирләгәч, имамга тавык белән бер табак он биргәннәр иде. Бу - халыкның хәзрәткә ниндидер бер ярдәм дә күрсәтүе кебек булган. Беләсез, имамнарга ул вакытта да, хәзер дә хөкүмәттән хезмәт хакы бирелми. Гүр сәдакасын бирү ислам динендә мәҗбүри гамәл түгел. Пәйгамбәребез Мөхәммәд (с.г.с.)нең дә андый хәдисләре юк. Моны халык үзе уйлап чыгарган. Гүр сәдакасын бирәсең килсә - бирәсең, бирмәсәң - юк. Аны бирмәү гөнаһ түгел. Ә ни өчен сарык яки тавык дигәндә, элек халыкта акча булмаган, мин моны шуның белән бәйле дип уйлыйм. Имамга сәдака бирмиләр икән, ул аңа үпкәләргә тиеш түгел. Ул бу гамәлләрне якынын югалткан кешегә ярдәм итү йөзеннән, Аллаһы Тәгалә ризалыгы өчен, аннан әҗер-савап өмет итеп эшли. Әгәр дә сәдака алу өчен генә башкара икән, аның нияте дөньяви байлыкка ирешү өчен генә була.

 

—  Мәетне озатканда, соңыннан да елау рөхсәт ителә, әмма ул җир тырнап, чәчләрне йолкып, киемне ертып, Аллаһы Тәгаләгә ризасызлык күрсәтеп елау булмаска тиеш. Чиктән тыш әдәпсезлек күрсәтеп елау тыела. Синең елавыңнан мәет газапланмый, аның җаны борчылмый. Бу бер ырым гына дип уйлыйм. Бәлки, ул кешене әдәп-әхлакка өйрәтү өчен уйлап чыгарылгандыр.

 

—  Пәйгамбәребез, мәетне ләхеткә иңдергәч, өч уч туфрак сибә торган булган. Аны сипкән вакытта, «Таха» сүрәсендәге аятьләрне укыган. Аның безнеңчә тәрҗемәсе: без сезне балчыктан барлыкка китердек, без сезне кире балчыкка кайтарабыз һәм кыямәт көнне җирдән янә чыгарабыз. Кабергә туфрак сибү - сөннәт гамәл. Аны үтәмәсәң, гөнаһ булмый, үтәсәң - савап була.

— Үлгән кеше өчен дога кылу - сөннәт. Бу турыда Коръәндә, хәдисләрдә дә әйтелә. Доганы үз сүзләрең белән татарча да кылырга була, гарәпчә дә. Бу очракта «Хәшер» сүрәсенең 10нчы аятен укырга киңәш ителә. Әбү Хәнифә мәзхәбендә Коръән укыгач, дога кылган вакытта аның савабын үлгән кешеләргә багышлыйлар. Коръәндәге теләсә кайсы сүрәне укып, кул күтәреп, әрвахлар рухына шуның әҗер-савабын багышлыйсың. Үлгән кешеләр безнең догаларга мохтаҗ.

 

Бер хәдистә әйтелгәнчә, җәннәттә бер кешенең дәрәҗәсен күтәрәләр, ул кеше, гаҗәпләнеп, Раббым, мин бит мондый дәрәҗәгә лаек түгел идем, ди. Ни өчен дәрәҗәмне күтәрдең, дип сорый. Аллаһы Тәгалә аңа, дөньяда калган балаңның синең өчен дога кылганы һәм гөнаһларыңның гафу ителүен сораганы өчен, ди (Ибн Мәҗәһнең хәдисләр җыентыгыннан).

 

— Бу да ислам динендә сөннәт гамәл санала. Бервакыт Мөхәммәд пәйгамбәргә (с.г.с.) бер кеше килә дә: «Минем әнием көтмәгәндә үлеп китте һәм васыять әйтмәде. Әгәр дә ул васыять калдырырга теләсә, минем исемемнән сәдака бирегез дип әйткән булыр иде. Әгәр дә мин аның исеменнән сәдака бирсәм, аңа әҗер-савап буламы?» - дип сорый. Пәйгамбәребез, әйе, була, ди (Бохари хәдисләр җыентыгыннан).

— Аның исеменнән бирәм дип ниятләсәгез, дөресрәк, ягъни ул биргән кебек була. Шул рәвешле аның гамәл дәфтәренә әҗер-савап языла.

 

— Бу - уйлап чыгарылган ырым-шырым. Киресенчә, кәфенлекне алдан әзерләп кую хәерлерәк тә әле. Ул синең өчен генә түгел, башка бер үлеп киткән кешегә кирәк булырга мөмкин.

 

Кеше үлемнән куркырга түгел, аңа һәрчак әзер булырга тиеш. Кәфенлектән шикләнергә кирәкми, адәм баласы, теге дөньяга киткәнче, нинди изге гамәлләр эшләдем, дөрес яшимме, дип уйланса иде.

 

- Мөселман кешесен Пәйгамбәребез кимендә бер кат кәфенгә төрергә куша, бу - фарыз. Өч кат кәфенгә төрү - сөннәт. Кәфеннән тыш, күлмәк кидерү ислам динендә дөрес гамәл түгел.

 

— Аның үз шартлары бар. Ул дингә каршы килә торган гамәлләргә бәйле булырга тиеш түгел. Каршы килсә, бу васыятьне үтәргә кирәкми. Аллаһы Тәгалә Коръәндә, әгәр дә кеше гаделсез рәвештә, шулай ук ислам диненә туры килми торган васыять калдырса, аны үтәмәгән өчен гөнаһ язылмый, ди («Бәкара» сүрәсе, 182нче аять).

 

— Бу - дин буенча рөхсәт ителгән гамәл түгел. Мәетне бу рәвешле озатып калмыйлар.

 

— Сез дөрес билгеләп үттегез. Бу - безнең буыннан-буынга килгән бер гореф-гадәт. Шуңа да Коръәндә аның турында әйтелми. Без үлгән кешене җирләгән көннән башлап исәпләү дөрес дип саныйбыз. Ни өчен дигәндә, мәет биш-ун көн моргта ятарга мөмкин. Аның өчесен ул моргта яткан килеш уздырып булмый бит инде.

 

—  Аны җавапнамә дип атыйлар. Ул мәет өчен, имештер, шпаргалка. Кәгазь кисәгенә «Иман кәлимәсе»н, «Раббым - Аллаһ, Пәйгамбәрем - Мөхәммәд (с.г.с.), динем - ислам» дип язалар да кәфенлек эченә тыгалар. Имештер, мәет, шуны укып, Мөнкир белән Нәнкирнең сорауларына җавап бирә. Дөреслектә, мәет ике фәрештәнең соравына Аллаһ кушкан гамәлләрне үтәп һәм гөнаһлардан тыелып яшәгән булса гына җавап бирә ала.

 

Мәеткә ярдәм итү йөзеннән, кәфенлеккә җавапнамә тыгу дөрес гамәл түгел. Аның мәеткә бер файдасы да юк.

 

— Әйе, уйлап чыгарылган гамәлләр. Мәетне юганда җиде генә түгел, күбрәк тә су кирәк булырга мөмкин. Җиде комган су белән мәетне юу ул - шарт түгел. Иң мөһиме: аны өч кат юып чыгу. Халык арасында таралган тагын бер гадәт турында әйтеп китәргә кирәк. Гадәттә, үлгән кешенең буен мунчала бау белән исәплиләр. Кайбер якларда әлеге бауны кабер казыласы туфрак өстенә куеп, көрәк белән чапкалыйлар да ул шунда туфрак белән буталып бетә. Күмгән вакытта туфрак белән кабергә төшә. Бу да - кирәксез бер гамәл.

 

— Әбү Хәнифә мәзхәбендә рөхсәт ителә. Иң мөһиме - анда ирләр белән аралашып, алар арасында буталышып йөрергә тиеш түгел. Киемнәре дә гаурәт урыннарын капларлык булу мәҗбүри.

 

Бер хәдистә Мөхәммәд пәйгамбәр (с.г.с.) элекке вакытта мин сезне зиратка барудан тыя идем, ә хәзер рөхсәт итәм, зиратка барыгыз, чөнки ул сезгә үлемне һәм кыямәт көнен искә төшерә, ди. Башка мәзхәбләрдә исә хатын-кызларга зиратка керү тыела.

Фото: https://pixabay.com/ru/