Алмаз Хәмзин «кесә»сеннән

«Фонограммага җырлый»

Мәшһүр Илһам Шакировның 70 яше тулу уңаеннан юбилей концертлары белән Татарстан районнарында йөрергә туры килде. Шулай Сарман район мәдәният йортында гөрләп концерт барган чак. Илһам абыйның күп җырларын ахырдан сузып бетерә торган гадәте бар бит. Бер мәлне суза бу. Суза, суза... Минем дә кулда микрофон бар. Сәхнә кырыенда моңа карап торам. Бераздан, мәйтәм, барыбер тыны бетә, туктале, шул чакны моның тембры белән тавышы өзелгәнче сиздермичә кушылыйм әле. Шулай иттем дә. Илһам абый туктады, ә тавыш бара. Бу сискәнеп китте, як-ягына каранды – мин сузып чыгып киләм. «Фонограммага җырлады», – мәйтәм. «Син икәнсең, әнәңне...», – диде.

Сиксән тула бит инде

Туфан абыйның 70 яшьлек юбилей көннәре. Шуның берсе Түбән Камада бара. Шәп юбилей: бөтен җәмәгатьчелек шау-гөр килә, Түбән Кама да шаулый. Сәхнәгә атаклы сынчы Әхсән абый Фәтхетдинов чыкты. Ул чыкса, аны сөйләвеннән туктатып булмый. Әллә нинди фәлсәфи дөнья, катлаулы тормыш, аңлашылмаслык вәзгыять, гомумән, Әхсән абыйга гына хас абстракт даһилык. Сөйли дә сөйли, сөйли дә сөйли. Инде халык кул да чабып карый. Ә ул аның саен дәртләнебрәк китә. Тегеләй итеп карыйлар, болай итеп. Юк, Туфан абыйга кагылышлы фикеренең ахырын ишетерлек бәхет күренми. Шул вакыт мине сәхнә артыннан котыртып, Әхсән абыйны алып керергә куштылар. Мин чыктым да: «Әхсән абый, Туфан абыйга 80 тула бит инде, әйдә киттек», – дидем. Тыңлады... тагын.

Шартлаталар

Опера һәм балет театрында «Сандугач» фестивале кысаларында үзем генә концерт куеп йөргән вакытлар. Әйе, бер үзем, янымда музыкантым тора инде. Бар иде заманнар!.. Ике сәгать тә унбиш минут тәнәфессез-нисез шул чаклы тарта идем бит концертны. Шунда, концертның нәкъ уртасында бер прожектор шартламасынмы. Ай-яй каты шартлый икән ул, җәмәгать! Миңа бит күренә: шартлавы булды – залдагы халык бердәм иелде, үзем чүгәләп куйдым. Миңа аттылар дип торам. Югыйсә, әллә ни зәһәр сүзләр дә сөйләмәгән идем. Нәрсә дип әйтәсең шундый вакытта... Кулымдагы сәгатькә карадым, тыныч кына тавышымны көйләп: «Безнең илдә шартлатырга кушсаң, төп-төгәл үтиләр инде. Менә бит, кичке сәгать сигез тулып җиде минутта шартлатырсыз дигән идем, карагыз сәгатегезгә», – диеп, бармак шартлатып куйдым. Белмим, ни өчен кул чаптылар икән...