Татарстанның халык артисты Фирая Әкбәрова: "Урамда елап йөргәннәрем истә"

Шулай итеп, бала белән Казанга чыгып китә. Тик анда да колач җәеп каршы алучы юк. Бер туганнан икенчесенә йөри-йөри, кечкенә бала белән торыр урын таба алмагач, әнисе кызны яңадан әтисенә кайтарырга мәҗбүр була. Фирая апа 5 яшенә кадәр дәү әнисе, әтисе карамагында үсә.

 

— Әнигә бер дә җиңел булмаган. “Шушы биш ел эчендә тамагымда гел төер торды. Тәпи киткәнеңне дә күрә алмадым бит...” — дип искә ала иде әни, — дип хатирәләрне барлады Фирая апа. — Мин 5 яшькә хәтле аларда торганда, әти биш хатынга өйләнергә өлгерде. Иҗат кичәсендә бу хакта сөйләгәч, ул яктан туганнар бераз үпкәләде дә. Әмма мин ялганлап сөйли белмим, алдасам, тотылам. Ул үги әниләр какканмы-сукканмы, анысын хәтерләмим. Кеше баласы кемгә кирәк инде. Урамда елап йөргәннәрем истә. Дәү әни дә бик хәйләкәр, иркә иде. Шундый әби кочагында үстем. Аннары әни Казанга алып китте. Башта дәү әтинең энесе Закир бабайда яшәдек. Курка идем, тынымны да чыгармадым. Еллар узгач, үзебез фатирлы булдык.