Гөлдания Хәйруллина: "Һәркемнең башкаларга күрсәтми торган сере булырга тиеш"

— Моның төп сәбәпчесе — пандемия. Аңа кадәр дә “Инстаграм”ны алып бара идем. Кызым Лилия вайннар (берничә секундлык кызык видео — ред.) төшерә башлады. Беренче видеода щетка, соскыч тотып, хәрәкәтләр ясарга кирәк иде. “Кит әле, кеше көлдереп, Гөлдания тилергән дип әйтерләр”, — димен. Лилия барыбер үгетләде. Шуннан соң үземә дә ошап китте. Дөрес, гаепләп язучылар да булды. Ләкин уңай кайтавазлар күбрәк килде. Вайн сюжетларын Лилия уйлап таба. Режиссеры, операторы да — кызым. Заманча технологияләрне булдыра алганча үзләштерергә тырышам. Интернетта махсус программалар ярдәмендә музыка ялгарга, фотолар урнаштырырга өйрәндем.

 

— Тик торган юк. Гел очрашу, чаралар. Концертларда чыгыш ясарга чакыралар. 1994 елдан бирле Чаллыда “Эврика” мәдәният үзәгендә артист-вокалчы булып та эшлим. “Татарстан-Яңа гасыр” каналы уздырган төрле проектларда катнашабыз. Көндәлек планнарымны кәгазьгә язып барам. Тамашачыма кирәкле булуыма шатмын.

 

— Кечкенәдән сәхнәдә чыгыш ясасам да, җырчы булу уемда да юк иде. Һөнәри белем алгач, Казан моторлар төзү заводына эшкә урнаштым. Фрезер станогында эшләдем. Заводта тавыш, берни ишетелми. Станок янына басып, рәхәтләнеп кычкырып җырлый идем. Берсендә күрше цехтан килгән ике егет җырлаганымны күреп, мине завод ансамбленә чакырдылар. Чыгыш ясый башладык. Ул чакта рус телендә җырлый идем. Тулай торакта бүлмәдә дүрт кыз яшәдек. Беребез — биюче, икенчебез җырчы, баянчы. Бүлмәдән кеше өзелми иде. Үземнең цехка концерт куярга баргач, безнең белән чыгыш ясаган бер апа: “Гөлдания, урының монда түгел. Кит бу тимер-томыр арасыннан”, — диде. Хезмәттәшем Лилия Вәлиева (хәзер ул шагыйрә) мине Ленин мәдәният йортына алып килде. Анда хорда җырлый, аерым чыгышлар ясый башладым. Аннары хор җитәкчесе Суфия апа Шаһиева Дәүләт җыр һәм бию ансамбленә барырга тәкъдим итте. Заводка сәгать 5 кә эшкә бара идек, Аллаһтан гел, сәгать 10 да башлана торган эш бирсәң иде, дип сорадым. Теләгем кабул булды, заводтан китеп, ансамбльдә эшли башладым. Беренче гастрольләр, юлсызлык, трактор арбасында бер авылдан икенчесенә барулар, микрофонсыз чыгыш ясаулар, шыгрым тулы зал, көчле алкышлар... Иң зур бәхет инде бу.

 

— Андый чыгышлар кирәк дип уйлым. Кеше булдыра икән, эшләсен. “Сольный” концертларым белән чыгыш ясарга ниятем бар. Хәзер дә боҗрага утырырга әзер мин. Тик бүген тамашачыны башка ысуллар белән кызыксындырырга кирәк.

 

— Алар бик авыр да әле, асылташлы бер күлмәк 5-6 килога җитә. Төркиядән кайтартылганнары да бар. Бер концертка 7-8 күлмәк алыштыра идем. Аларны стилистлар белән киңәшләшеп тектердек. Мода буенча Европа стилендә киенергә кирәк, диләр. Әмма образ җырга туры килергә тиеш. Татар халык җырларын Европа стилендәге күлмәктән башкару дөрес булмас. Элекке сәхнә күлмәкләремә хәзер дә сыям әле.

 

— Сере юк, диета тотмыйм. Дөрес, тәмле ашауга әллә ни исем китми. Хәрәкәт кирәк. Хәзер машинага утыргач, җәяү азрак йөрелә. Кызым Лилиягә кызыгам. Ул фитнеска даими йөри. Мин алай ук булдыра алмыйм. Элек бассейнга, спорт залына бара идем. Тик әле вакыт булмый, әле очрашу килеп чыга. Ә озак бармый торганнан соң шөгыльләнсәң, мускуллар сызлый. Андый авыртуларны авыр кичерәм. Ботокслар ясатмыйм, уколлардан куркам. Биткә нинди дә булса процедура эшләткәнче, 100 кат уйлыйм. Чөнки берсендә битем бозылгач, озак вакыт дәваланырга туры килде. Массажга йөрим. Биткә дымландыра торган кремнар сөртәм.

 

— Әти вафат булгач, әни 74 яшендә бер бабай белән кавышты. Кызганыч, ун гына ел яшәп калдылар. Әни мәрхүм булды. Бабайга 95 яшь, ул авылда балалары белән яши. Коронавирус аркасында өлкән кеше янына бик кайтмаска тырышабыз. Апам Наилә, абыем Мөдәрис Казанда гомер итәләр, алар белән очрашып торабыз.

 

— Әни беркайчан да өйдә булганны, шатлыгын, кайгысын кешегә сөйләмәде, зарланмады. Мин дә аңа охшаганмындыр, һәркемнең башкаларга күрсәтми торган сере булырга тиеш дип саныйм. Тормышымда бар да яхшы, Аллаһка шөкер. Иң мөһиме — исән-сау, сәламәт булырга язсын.