Акчаны мулла урлаганмы?

Бер ел уза, тагын мулланы чакырырга кирәк. Уфтанып булса да, мулланы чакыралар.

Мулла килә, ир белән хатынга читен инде, кыенсынып торалар. Аннары сөйләшеп китәләр.

— Хәзрәт, минем сиңа мөнәсәбәтем үзгәргәнне белдеңме, — ди.

 

Мулла:

— Әйе, мин сизәм, син читләштең, ни булды? — дип сорый.

Теге кеше сөйләп бирә:

— Хәзрәт миңа әйтүе дә кыен, әмма син киткәч, акчабыз югалды бит.

 

Мулла елмаеп җибәрә.

 

— Мин сезгә килгәч, тәрәзәдән искән җил белән өстәлегездән акча идәнгә төште. Мин аны алдым да, Коръән эченә тыгып куйдым. Коръәнне ачуга, акча табылыр дип уйладым. Ә сез бер ел буена Коръәнне ачып та карамагансыз. Әмма минем күңелем сезнең мине гаепле дип уйлаганыгызга түгел, ә ел буе Аллаһы Китабын ачып караганыгыз булмаганга төште. Әгәр сез Коръәнне ачкан булсагыз, ул акчаларыгызны тапкан булыр идегез, – ди».

(«Дин вә мәгыйшәт»)

Фото: saratov.bezformata.com