ЗӨЛФИЯ ВӘЛИЕВА: "КӨЧ КЕРСЕН ӨЧЕН БОДАЙ АШЫЙМ"

Тинчурин театры артисты, “Зө-Ләй-Лә” төркеме җырчысы Зөлфия Вәлиева бик гади, эчкерсез хуҗабикә икән. Мәхәббәт тарихы, гаилә тормышы турында ихластан сөйләде. Аларның йорты Казанның Имәнлек урамында урнашкан. Ике бүлмәле фатирда аеруча аш бүлмәсе бик ошады. Кызыл һәм кара төстәге кухня гарнитурының сырлы пыялалары эчендә ут балкый, Зөлфиянең савыт-саба юган җиренә дә ут төшеп тора. Табак-савыт күп җыелса, аны махсус машина юа.

Чүп чиләге дә гарнитурның ишегенә беркетел­гән. Ашарга пешерү плитәсенең өсте газ белән эш­ли, духовкасы электрга тоташтырылган. Ризык әзер­лә­гәндә Зөлфия йөзенә күз са­ла ала, плитә янындагы сте­нага көзге куелган. Сөекле хатынына Тәлгать менә шундый уңайлыклар тудырган.

Кул астында бөтен кирәк-ярак бар. Аппетитны китереп стенада ясалма карбыз, кызыл борыч эленеп тора. Ак төстәге күн диван бик йомшак, аның алдындагы түгәрәк өстәл артына бөтен гаилә әгъзалары җыела. “ИKEA”дан алынган үзенчәлекле люстра шул күркәм табынга яктылык бирә.

— Без яшәгән җирне Тинчурин авылы дип йөртәләр, — диде Зөлфия. — Чөнки бу йорт­тан театрның шактый артистларына социаль ипотека буенча фатир бирелде. Аллага шөкер, без дә шулай тораклы булдык. Бәй­рәмнәрдә бергә җые­лып, ишегалдында концерт куябыз, бер-беребезгә кунакка йөрешәбез, каршыдагы мәйданчыкта балалар рәхәтләнеп уйный, күз тимәсен, бик күңелле яшибез.

Йортыбызның рәисе Сиринә Варисовна безнең күрше. Ул искиткеч яхшы ке­ше. Күптән түгел әти-әни­ләр, балалар бергә җыелып, урманга чыктык. Чаңгы-чанада шудык, Сиринә апа төрле уеннар оештырды. Соңыннан коймак белән тәмләп чәй эчтек.

Зөлфия ире кай­туга бә­леш пешерергә булды. Энесенең 13 яшьлек кызы Динарага (ул аларда яши) бәрәңге әрчергә кушты, үзе ит турый. ә мин исә сорауларымны яудырам.

— Ризыкны төр­лән­дереп пешерергә, матур итеп бизәп бирергә яратам, — дип сөйләде Зөл­фия. — Аш-су китапларыннан яңа төрле рецептлар өйрәнәм. Артист булмасам, миннән шәп шеф-повар чыгар иде.

Кечкенәдән аш ашап кү­неккәнгәме, мин шулпасыз тора алмыйм. Борчаклы аш яратам, Тәлгатьнең солянкага исе китә, Динара пиц­цаны үз итә, 4 яшьлек улыбыз Кәримгә макарон ошый.

Карабодай, арпа ярмасыннан әзер­ләнгән ботка, бавырны үлеп яратсам да, бик сирәк пешерәм. Чөнки аларны Тәлгать ашамый. Буа районының Яңа Тинчәле авылында туып-үскән мишәр егете мине менә шулай җәзалый (көлә).

— Син элек ябык идең, хәзер бераз тазарып киткәнсең.

— Фитнес-клубка йө­ри башладым. Тренажер залда шөгыль­лә­нәм, йө­зәм, сауна ке­рәм. Аннан чыккач, үзеңне әйбәт хис итәсең, кә­еф яхшыра. Ор­га­низмга көч керсен өчен бодай ашы­йм. Аны юып, банкага салам,  бераз су өс­тим. Шуннан караңгы урынга алып куям. Берничә көннән бодай бүртеп чыга. Очында ак әйбер (үлән) күренә башлауга, аны ашарга ярый.

— Зөлфия, сиңа нинди савыт-саба ошый?

— Нәселдән-нәселгә күчә торган затлы сервиз алырга телим. әби-бабамнан калган чынаяк дип сөй­ләр­лек булсын. Менә бу чәй сер­визын телевидениедәге режиссер Нурания апа Җамали бүләк итте. Табаклардан тутыкмый торган тимер савыт кулланам.

— Бу нинди борыч савыты?

— Аның эчендә тегермән бар. Кызыл, кара, ак, яшел төстәге бөтен борыч катнашмасын салабыз да, шуның аша чыгарабыз. Ул бик хуш исле, тәм­ле була.

— Суыткыч камерасының кечке­нәсе нигә кирәк?

— Яшелчә, җиләк-җимеш саклар өчен махсус сатып алдык. Кара, кызыл карлыган, кура җиләге, җир җиләге, чия, ташкабак, гөмбә, укропны турап, туңдырып куйдым. Яшелчәсез яши алмыйм, җәен-кышын помидор, кыярдан өзелмибез.   

— Нишләп микродулкынлы мич юк?

— Организмга зыянлы, ри­зыкны киптерә дип, Тәл­гать алдыртмады.

— Тәлгать ашарга пешерә беләме?

— Французча итне бик әй­бәт ясый. Каз тозлап куйды. Июньгә безнең туган көнгә өлгерергә тиеш. 

— Икегез дә июнь аенда туганмыни?

— Әйе. Туган көннәр арасы 7 көн, яшь аермабыз 7 ел (ул миннән 7 яшькә кече), бе­ренче үбешүебез җи­денче айның җиденче числосында булды, улыбыз Кә­римнең дөньяга киләсе кө­нен дә 7 июльгә куйгач, шатлыктан елап җибәрдем. 7 — безнең гаилә өчен бә­хетле сан.

— Зөлфия, үзеңнән күп­кә кече егет белән ничек гаилә корырга булдың?

— Башта мин аңа карата битараф идем, очрашып йөргән егетләрем турында сөйләдем. ә ул сабыр гына тыңлады. Дөньяда әйбәт егет калмаганлыгына үземне ышандырырга тырышып яши башлаган көннәрдә Тәл­гать беренче адымны ясады. Акыллы, тыйнак, җит­ди, игътибарлы булуы, кулыннан бөтен эш килүе бе­лән күңелемне яулады. Йө­рәктә ялкын кабынды. Шул мизгелдә Тәлгатем белән дөнья читенә китәсем килде.

Чын мәхәббәт әнә шулай була. Җан талпынып, канатланып китә алмый икән, димәк, син ул егетне акылың белән генә яратасың. Исәп-хисапка корылган мөнәсә­бәтнең киләчәге юк. Яратышып өйләнешкәндә генә тормыш матур була. Кызлар, ашыкмагыз, үз тиңегезне көтегез.

— Тәлгать белән кавышуыңа әти-әниең каршы булмадымы?

— Юк. Мин кечкенәдән мөстәкыйль булдым. Тәл­гать­не әти-әни белән танышырга чакырганда аңа 19 яшь иде. Озак та үтми никах укытырга уйладык. Буадан Тәлгатьнең бик күп туганнары килде. 60лап кеше җыелды. Мортаза бабай (Тәл­гатьнең бабасы, ул авыл­ның мулласы иде, хә­зер мәрхүм инде) безгә никах укыды. Никах барыннан да мөһимрәк дип, туй үт­кә­рүне кирәк санамадык. Минем әниләрдә дүрт ай яшәдек тә, дары заводының тулай торагына күчендек. “Сез язылышмаган, икегезне бер бүлмәгә урнаштыра алмы­йм”, — диде паспортчы хатын. Шуннан ЗАГСка барып язылышып кайттык (көлә). 17 мартта өйләнешүебезгә 8 ел тулды.

— Яхшы шартлардагы фатирда яшәргә ия­ләшкән Казан кызы тулай торакның бер бүл­мәсендә үзен ничек хис итте инде?

— Икебез дә театрда эшлибез, мин артист, Тәлгать ут куючы, билгеле, хезмәт хакы аз. Бер кап атланмайны атна буена җиткерергә тырыштык, 3 сум 50 тиенгә сатып алган поп-корн белән чәй эчтек. Троллейбуска түләр­гә акча булмаганда җәяү йөри идек. Ләкин мин өметемне өзмә­дем, бар да яхшы булачагына ышандым.

Соңыннан Тәлгать “Пирамида” күңел ачу үзәгенә эш­кә керде. Миннән дүрт-биш тапкырга күбрәк хезмәт ха­кы алды, аннан “Зө-Ләй-Лә” төр­кеме белән җырлап йө­реп, үзем дә гаиләгә акча ки­терә башладым. Ходай Тәга­лә ярдәме белән тормышыбыз җайланды. Хәзер, Аллага шөкер, ике бүлмәле фатирлы, ике машиналы, ике балалы гаиләгә әйлән­дек.

— Кәримгә энекәш яки сеңелкәш алып кайтырга теләк юк­мы?

— Быел 8 Мартта президент Минтимер Шәймиев хатын-кызларны котлап алтын сүзләр әйтте. “Бер бала бала түгел, ике бала бер бала, өч бала менә ул бала”, — диде. Аллаһы Тәгалә насыйп итсә, президентның теләген чынга ашырырбыз.

— Кайда ял итүне хуп күрәсең?

— Бакчада. Чит илләргә бармыйбыз, чөнки самолетка утырырга куркам. 18 яшем­дә мин утырган самолет чак кына һәлакәткә юлыкмады.

— Иртән сәгать ничәдә уянасың?

— Оят булса да әйтим, унынчы яртыларга кадәр йокларга яратам. Кәримне балалар бакчасына Тәлгать илтә. Кояш төшсен дип, йокыдан торуга тәрәзә пәр­дәләрен ачып куям. Безнең йорт янындагы урманның хуш исе җанга рәхәтлек би­рә. Җәй көне тәрәзәне ачык калдырып йокласаң, үзеңне авылдагы кебек хис итәсең. Һәрбер хатын-кыз шулай рәхәт яшәсен иде.