Чирмешән

Үзебез туган оядан-туган йорттан чыгып киткәндә әнкәйләргә нинди авыр икәнен белмибез шул, тоймыйбыз. Үзебез әти-әни булып балаларны чыгарып җибәргәндә бигрәк үзәкләр өзелә. балаларны үстереп бетергәч оядан очырып җибәрергә икәнен дә аңлыйсың, но барыбер авыр бит җәмәгатҗ. Ярар кунакка кайтып , исән-сау йоргәнен күргәч кенә күңел тынычлана.

Усалланма инде СӘЙЛӘН, сиңа бер дә килешми...

 Шөпшә, синең сүзләрдә хаклык бар.


Альбатрос,  яратм мин шигырҗләр укырга. Синекеләрне бигрәктә. Елатасың вакыты-вакыты белән. Рәхмәт.

Хатыйп абый безне укыткан иде. Ифрат көчле рухлы кеше!!! Сокланырлык язмыш!!!
Минем классташыма өйләнде.Һаман гармунда уйныймы икән?

"Альбатрос"ка-
“Беркайчан соң түгел тәүбәгә!”- дибез дә!?
Әмма кайчак, бәлки инде соңдыр да?
“Тәүбә”,- дип кайтырсың син туган нигезгә,
Тик өй бикле,әнкәң көтми болдырда.
"Мин" гә-
Сезнең кебек мин дә мишәр,мин дә сөям Чирмешәнне!
Тик Чирмешән -"Шайтан таяк","Кузгалак","Билчәнме"?
Мин яратам Хатыйп абый кебек чып-чын мишәрне
Җенем сөйми "Мин" дә "Мин" дип шапырынган тилчәне!

Хатын кызны картайтучы – хатын кыз үзе!

Үләндә дә җан бар.
Игътибар иткәнегез бармы…ишек алды, яшел чирәм, шуннан атлап узасыз, әйләнеп карасагыз,
әле генә тапталган, егылган яшел чирәм, ниндидер көч табып, кисәк кенә тураеп куя.Акрын-акрын күтәрелми, ә «дерт!» итеп, кисәк! Әйтерсең җир-ана үзе көч бирә.
Шулай булгач, үләннең дә… җаны да бар, көче дә.

АААУУУ, Чирмешэнлелэр, исэнмесез! Сездэ нинди яналыклар бар?

Туган яктан гел еракта
Йөртте аны язмышы,
Офыкларга ягылды тик
Әнкәсенең сагышы.

Туган якта - әти-бабаларыбыз рухы. Аларга рәнҗеп яшәргә ярамый.
Туган җирнең кадерен яшәгән саен ныграк аңлыйсың икән...

***
Ул үпкәләп киткән иде,
Оныту иде уе.
Үпкәләрен байрак итеп,
Яшәде гомер буе.
Туган яктан гел еракта
Йөртте аны язмышы,
Офыкларга ягылды тик
Әнкәсенең ана сагышы.
Күзен текәп олы юлга,
Юкка көтте баласын.
Мәңгелеккә китеп барды,
Ятим итеп оясын...
Улы кайтты буш нигезгә,
Йөрәгендә таш иде.
Ташын куенына кысып,
Йөзен чытып баш иде.
Еласа да, зарланса да,
Юатучы булмады.
Сөрт яшеңне, бала, диеп,
Беркем кулын сузмады.
Чал чәчләреннән иркәләп
Җылы җил кагылдмады.
Ул монда күптән ят иде,
Ил аны танымады...

син дэ ялгыз, мин дэ ялгыз
мин сине, бик шэп аңлыйм
тэрэзэне, җил какмый
ул йөрэк, шулай сыкрап ята......
ялгыз булганда куңеллэр
нидер , эллэ ни кетэ
дэртлэнэ ,яна кия
их, сөелэсе килэ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\
йөрэк шулай , җилдэй дулый
безнең бэхет кая дип
дөп , тибэ ярсый көя
ул хаман кемдер кетэ

и җаным песиләрдә җан бар. дәү әни үлгәч песие кышы буе ишек төбен саклады.үзен, өй бушау белән яхшы кулларга тапшырсак та.

Безнең сыерыбыз да сабыр, тыныч иде. Күчкәндә, аны күршеләргә сатып калдырдык. Бу мескенкәй көтүдән анда кайтмыйча, безнең турыга (ә йорт ябык) килеп баса да, әнине чакырып кычкыра икән. Күрше апа әйтә, шул чакта аңа кушылып үзем дә елый идем, ди... Хайваннарда да җан бар шул.

килмәк, 

Тәрәзәмне кем кага.

Тәрәзәмне җил кагамы?!
Тәрәзәмне кем кага?!.
Уянам да йоклый алмыйм,
Җил кагылып узса да.
Кайтыр кешем юк бит инде,
Тәрәз кага җил генә.
Тик кемнедер көтә күңел,
Кем өчендер өзелә.
Тәрәзәмне кемдер кага,
Төн бит инде-кем анда?!
Кайтыр кешем юк бит инде,
Җил дә тынган урамда...
Урамнарда җил дә юк бит,
Юк бит кайтыр ярым да...
Тәрәзәмне кемдер кага
Төннең урталарында...