Илнар Сәйфиев : «Әтинең үлеме барыбыз өчен дә сынау булды»

- Әти 38 яшендә вафат булды. Миңа ул вакытта - 12, энем Ленарга - 8 яшь иде. Әти һәм әни кешегә гомер буе кирәк. Егет кешенең тормышында әти роле аеруча зур. 12 яшемә кадәр әти җылысын, назын тоеп яшәдем. Перәннеге дә, каешы да, талчыбыгы да булды. Минем холкым әтинекенә охшагандыр. Ул һәрвакыт башкалар өчен өзгәләнде, ярдәм итәргә, барысына да ярарга тырышты. Менә шул артык ихласлыгы, юмартлыгы аркасында зыян күрде. Яхшылыкны тиешле дәрәҗәдә бәяләүчеләр бик аз бит. Әти юмарт, нечкә күңелле һәм шул ук вакытта таләпчән иде. Кызып киткән чаклары да, кочаклап яратканы да булды. Шундый ирләр генә тормыш йөген тартып бара аладыр. 

- Әни икебезне дә аякка бастырды. Әтинең үлеме барыбыз өчен дә сынау булды. Әни бу вакыйганы авыр кичерсә дә, сынмады, көчле рухлы булып калды. Ул укытучы булып эшләде, безнең өстебез бөтен, табыныбыз мул булсын өчен, мәктәптән тыш башка эшләргә дә алынды. Әткәй үлгәч, мин аның урынына калдым. Ул вафатына кадәр терлекләрне карарга, балта тотарга, эш рәтенә өйрәтеп кала алды. Мин аңа бик рәхмәтлемен. Әни тагын кияүгә чыкмады, бар тормышын безне тәрбияләүгә багышлады. Хәзер энекәш белән бергә торалар. Ленар әле өйләнмәде.

- Әти вафатыннан соң, әтилек хисләре бик иртә уянды. Үзем өчен генә түгел, Ленар өчен дә җаваплылык тоеп яшәдем. Урамда бер малайга да энемә тырнак белән дә тидертмәдем. Әни белән Ленарны иркәләп үстердек дия алам.

- Куркып, икеләнеп торсаң, бер эш тә уңмый. “Халык килерме? Зал тулырмы?” - дип уйланып йөрсәң, концертны куеп торырга да кирәкми. Эшкә алынгансың икән, димәк, җиренә җиткереп башкарып чыгу зарур. 

- Чыннан да, 20 яшемдә бик тиз күтәрелеп, үсеп киттем. Зур сәхнәдә чыгыш ясаучы артистларның үз таләпләре бар икәнен беләбез. Мин дә аларны әйтә башлагач: “Син йолдыз”, - диделәр. Әлбәттә, популярлык арткан саен “дуслар”ың да арта: “Сәлам, брат! Илнар дус”, - дип килеп исәнләшүчеләр күбәйде. Ә без бит, гомумән, якын танышлар түгел. Андыйлардан читләшә башлагач та: “Йолдызлык чирен эләктергәнсең”, - диделәр. Иҗатны яраткан, хөрмәт иткән кешеләргә рәхмәтлемен. Тамашачылар арасында якын итеп, рәхмәт сүзләре җиткерүчеләр күп. Тик шулай да кешенең шәхси чикләрен бозарга ярамый. “Йолдызланып” йөрдем дия алмыйм. Беркайчан кеше рәнҗеткәнем, авыр сүз әйткәнем булмады.

- Игезәкләр дөньяга килгәч, 3 бала булды (көлә). Күпбалалы әти булдым. Аяз белән Айзилә - ураган. Игезәкләр бик шук, хәрәкәтчән. Үземә охшаганнар инде, мин дә балачакта шундый ук булганмын. Балаларның кечкенә вакыты бик тиз уза бит. Үзенчәлекле рәхәт чак ул, шуңа күрә сәхнәдән читләшкән чор бу мизгелнең тәмен тоеп калу мөмкинлеген бирде. 

- Алма алмагачтан ерак төшми инде. Ләйләнең холкы да, үзе дә миңа бик охшаган. Тормыш иптәшем дә: “Әтисе кызы”, - ди. Ләйлә белән Айзилә биергә яраталар. Өйдә концерт куялар, Аллаһка шөкер.

- Ир-ат хатын-кызга игътибар итәргә тиеш. Очрашулар булды инде. Теләсә кайсы артистның фанатлары, мәхәббәт аңлатучылары була. Тик алар бит сине җырларың, иҗатың, артист булуың өчен ярата. Ә мин ничек бар шулай булганым, эчке дөньям өчен яратуны теләдем.

- Без Ләйсән белән авылдашлар. Тормыш иптәшемнең абыйлары белән уйнар өчен, аларның ишегалдына килә идем. Гаиләләребез дә дустанә мөнәсәбәтләрдә булды. Ләйсән белән бергә үскәч, бер-беребезне бик яхшы белә идек. Беренче мәхәббәтем тормыш иптәшем булды. 28 яшемдә балалар үстереп, гаилә учагын төзү теләге көчәйде. Хәзер инде Ләйсән белән 14 ел бергә гомер итәбез. Аллаһка Шөкер, мин тормышымнан канәгать. Шәхси тормышым турында сөйләргә бик яратмыйм, чөнки гаилә серләрен чишәргә ярамый.

- Көнне планлаштырмасаң, авырга туры киләчәк. Иҗат кешесенә тулаем сәнгать белән шөгыльләнү өчен тынлык һәм ирек кирәк, нәкъ шуңа күрә күп кенә яшь җырчылар өйләнергә ашыкмый. Тик гаилә кормыйча да мөмкин түгел. Балалар бераз үсте инде, хәзер иҗатка күбрәк вакыт, игътибар бирергә тырышам. 

- Ялган һәм хыянәтне кичерә алмыйм. Дөреслекне яшерүнең мәгънәсе юк, чөнки ул барыбер калкып чыгачак. Әңгәмә ахырында барыбызга саулык-сәламәтлек телисем килә. Аллаһ ярдәменнән ташламасын!