Айдар Тимербаев: “Мин сиңа барыбер өйләнәм”, – дидем

– Матур җыр ишетсәм, иң беренче ул җырны иҗат авторлар белән кызыксынам. Тик беркемгә дә көнчелек белән карамыйм. Без барыбыз да бер милләткә хезмәт итәбез. Хәзер яшьләр дә бик актив иҗат итәләр. Үзем Фирзәр Мортазин, Альфред Якшимбетов, Илгиз Закиров җырларын яратам. Бөтен таныш композиторлар белән дустанә мөнәсәбәтләрдә. Аларга да бит бу сәләтне Аллаһ Тәгалә биргән, шулай булгач, алардан көнләшсәм, Ходайга каршы барган кебек тоела. 

 

– Шәхси тормыш юкка гына “шәхси” дип аталмый инде. Аны киң җәмәгатьчелек игътибарына куярга да кирәкми. Үземнең башкаруда җырларымны  күрсәтмим, күз тигәне бар. Хәтта өшкертергә барган да булды. Миңа шәхси тормышны куймаска киңәш иттеләр.

– Элек милли китапханә урынында татарча дискотекалар була иде. Шул бинаның сәхнәсендә беренче концертым узды. Гөлнара сәхнәгә менеп, чәчәкләр бүләк итте. Шунда ук ошаттым аны. Концерт тәмамлангач, эзләп табып, озатып куйдым. “Мин сиңа  барыбер өйләнәм”, – дидем әле. Ул да мине ошаткан булган, күрәсең. Аның белән очрашырга барганда һәрвакыт чәчәкләр алып бара идем. Хәзер дә бәйрәм саен аңа чәчәк бүләк итәргә тырышам. 

– Яшь чакта булды инде. Тик җитди мөнәсәбәтләр булмады. Яраткан кеше берәү генә булырга тиеш. Ул чор үзенә күрә кызыклы иде.

 

– Мин хәзерге тормышымнан бик канәгать. Барыбер ул елларда илдәге вәзгыять авыр иде. Без дә бик тәртипле малайлар булып бетә алмадык. Ул елларны исән-сау кичерә алдык. Минем бернинди үкенечем дә юк. 

 

– Мөгез чыгарып утырмадым. Элек тәкъдим ясауга аерым әзерләнмиләр иде. Тәкъдимне татар яшьләре көннәрендә ясадым. Без бергәләшеп табигать кочагына чыккан идек. Гөлнара белән кочаклашып торганда кисәк кенә: “Әйдә гаилә корабыз”, - дидем. Ул ризалашты. Әйбәт кенә 1994 тән яшәп ятабыз, шөкер.

– Тормыш иптәшем табиб булып эшли. Кемнәрдер: “Мин үзем дә иҗат кешесе, хатыным иҗат өлкәсеннән булмасын”, - диләр. Бу тормышны аңлап бетермәүчеләр сүзедер. Иң мөһиме – ике кеше арасында ярату булсын. Бөтенебез дә кеше бит инде. Бәхет - акчада да, дәрәҗәдә дә түгел. 

– Безнең гаиләне чын татар гаиләсе дип атап буладыр. Гөлнара – сабыр, акыллы кеше. Ул ир-атлар эшенә кысылмый. Чын татар хатын-кызы нинди булырга тиеш дисәләр, үземнең тормыш иптәшемне атар идем. 

 

– 1990 еллар үз башыбыз аша үткәч, балаларга да дөрес тәрбия бирергә тырыштык. Игелекле, кешелекле, мәрхәмәтле булсыннар өчен көчебездән килгәнне эшләдек. Балаларым, Аллаһка Шөкер, туры юлдан атлыйлар. Иң сөенгәнем алар татарча чип-чиста сөйләшәләр. 

– Тиз кызып китәм һәм тиз суынам. Кеше рәнҗетүдән куркам. Бу дөньяда дөрес яшәргә тырышам. Бакыйлыкка күчкәч, кылган гамәлләребез өчен җавап тотасы булачак бит.