Лилия Муллагалиева: «Елый-елый кайттым»

Җырчы гаиләсе белән 4 гыйнвар көнне туган ягы – Актаныш районының Зөбәер авылына юл тоткан иде. Сәбәбе дә нинди әле! Әтисе Әбугали аганың 86 яшьлек гомер бәйрәме.

Әти-әнисенең тигезлегенә куанып, аларның хәлен белешеп килү үзе үк саваплы эш, ә монда бәйрәм бәлеше балаларны, оныкларны бер табын артына җыйган. 

– Авылда безнең ике йорт. Яңасына без кайтып йөрибез, аны кунак өе дип атыйбыз. Икенчесе – мин туган нигез. Әти белән әни шунысында яшиләр. төп нигезне дә иске дип булмый, әни бик заманча, алдынгы карашлы кеше безнең, кулы оста, түшәмнәргә кадәр без кайтканчы яңача төзекләндереп куя. Әллә ничә мәртәбә әйткәнем бар, кирәксә үз кулы белән мич тә чыгара, чигү дә чигә, кем әйтмешли, тимердән дә төймә коеп бирә сорасалар. Без йокыдан торганчы әни бәлеш пешереп куйган иде. Бәйрәм арасында төп йорттан кеше бушамады инде, апаларның әле берсе, әле икенчесе кайтып китә, дигәндәй. Әти дә: “Иртәдән кеше өзелми, бездә. Балаларың күп булгач, картайган көндә бик рәхәт икән. Рәхмәттән ары сүзем юк, олылап, хөрмәт итеп яшисез”, – дип үз теле белән матур сүзләр дә әйтте әле. Әти-әниле йорт бәхет белән тулган була икән, яши-яши ныграк аңлыйсың. Өстәл буенда гөрләштек, сөйләштек. Ике йортны бакча кишәрлеге генә бүлеп тора. Әниләрдән үзебезнең өйгә кайтканда күккә карасам – җемелдәшеп йолдызлар чыгып тулган. Күңелем тулды... Юл буе елый-елый, теләкләр теләп кайттым. Тигез яшәсеннәр, исән булсыннар – безнең өчен иң зур бәхет шул. Аларга да, үзебезгә дә бала хәсрәтләре килмәсен. 6 гыйнвар көнне киттек тә инде, озак тора алмадык. Үз тормышыңны коргач, йортны да озакка ташлап китәсе килми, балаларның күңелле мәшәкатьләре дә җитәрлек. Яңа елда яңа бәхетләргә сөенеп яшик! – ди Лилия.