Мурат Гайсин: “Хатын-кызларга бөтенләй ышана алмыйм хәзер...”

 

– 16 яшемдә. Иң беренче җырымны Мостай Кәримнең “Хыял” исемле шигыренә яздым. Башта Россиянең танылган артисты Алсу белән танышып аңа тәкьдим итеп карадым, ул җыр аңа бармагач, Башкортстандагы бер җырчыга бирдем. Минем җырларны Салават абый Фәтхетдинов белән Радик Юльякшин гына җырламый, дип шаяртырга яратам. Чөнки җырларымны башкаручы артистлар күп. Көйләрне хәзер күбрәк рояльдә язам. Гадәттә, җырлар төнлә яки кич белән языла.

 

 

– Быел җыр бәяләрен күтәрдем, элек 8-10 мең сум иде. Кайберәүләр: “Җыр бушка бирелергә тиеш”, – дип әйтер. Килешмим, бу бит минем эш. Мин теш табибы яки чәчтарашка барып, бушка теш куегыз әле яисә бушка чәчемне алдырыгыз әле дип сорамыйм бит. Һәр эш түләнергә тиеш, заманасы шул бит аның хәзер. Бушның атасы үлде. 

 

– Бар. Хәтта бик танылган җырчылар да урлый. Әйтик, син “минор”да язасың, ә алар “мажор”да чыгара. Мин ул кешеләргә, популяр җырчы турында сүз барса да, җырларымны җибәрүдән туктадым. Автор бер булса, җырларның стильләре охшарга мөмкин. Әмма охшаш җырларның авторлары төрле булса, бу – плагиатлык. Яисә пентатоника турында. Биш ноталы оборотны күп җырларда ишетеп була. Аның өчен миңа бер бәйләнгәннәр иде, ләкин исбат итә алмадылар.

 

– Юк, минем урыным – сәхнә. Сәхнә мине яшәтә, миңа көч бирә. Кайвакыт кибеткә ипигә кергәч, чиратта торган апалар танып алып исәнләшә дә шундук күңелем күтәрелә. Сәхнәгә чыккач, елыйсы да, көләсе дә килә. Элек алай түгел иде. Сәхнәгә ничек дөрес җырларга, үзеңне дөрес тотарга дип уйлап чыгам идем. Хәзер инде анысы автомат рәвештә көйләнгән, хәзер тамашачы белән бер дулкында булып рәхәтлек кичерәм. Кайвакыт начар кәеф белән йөрсәң дә, сәхнәгә чыгуга бөтен проблема онытыла. Сәхнә белән яшим. 

 

 

– Үзем. Төнлә уйлап ятам да теркәп куям. Аннары профессиональ сценаристлар белән сөйләшеп, киңәшләшеп матур программа төзибез.

 

– Альбина мине концертта күреп ошатып калган да, интернетта язды. Шулай танышып киттек. Бер ел эчендә 5-6 тапкыр гына күрештек. 2010 елның  30 апрельдә Альбина белән никахыбыз булды. 12 ел гаилә булып яшәдек. Кызганыч, узган ел без аерылыштык. Эш күптән шуңа таба бара иде инде. Мин үземне идеаль дип әйтмим. Гомумән, идеаль кешеләр юк ул. Әмма үзем кешеләрне идеальләштерергә яратам. 

 

 

– Мәрьямгә – 2,5 яшь. Янәшә йортларда гына яшибез. Аның белән күрешсәм, үзем балачакка кайткан шикелле, ике бала кебек рәхәтләнеп уйнап ятабыз. Ул да яратуымны сизә, очрашканда “әттәкәне яратам” дип каршыма йөгереп кочаклап ала. Үзем бик иртә әтисез калгач, Мәрьям әти-әниле булу бәхетен күрсен иде, аңа булган мәхәббәтебезне тойсын иде дип телим. Ешрак күрешәсе килә, мөмкин булса, көн саен очрашыр идем.

 

 

– Һәрбер җыр кадерле анысы. Шулай да башыма  Шәмсия Жиһангированың шигыренә иҗат ителгән (минем өчен махсус язган!) "Сайра тургай" hәм “Рәнҗетмәгез, туганнар” җырлары килде. Аларны үзем башкарам. 

 

– Килешәм. Рөстәм Гыйзәтуллин җыры ул. Хәзер бу җырны аеруча бирелеп башкара башладым. Концертымда җырлаганда, бөтен гомерем шул җырда чагылган сыман була. Аны яңадан, башкача эмоцияләр белән яздырырга җыенам.

 

– Парашюттан сикергән юк, сикермәс идем дә. Вертолетта очкан юк, самолетны да авыр кичердем.

 

– Кызыма гаилә саклый алмавым борчый. Көтелмәгән, рухи хыянәткә күңелем әрни. Хатын-кызларга бөтенләй ышана алмыйм хәзер. Мин дөреслек яклы, гаделсезлекне күтәрә алмыйм. Кеше булып калыйк. 

 

 

– Бәхетле идем мин. Кызым тугач, аның белән яшәгән вакытым иң бәхетле мизгелләрем булды. Хәзер дә үземне бәхетсез дип әйтергә ярамый. Иң мөһиме – барыбыз да исән-сау. Аерым яшәсәк тә, якыннарым сау-сәламәт, Аллаһка шөкер.