29.11.2022 Хатлар

Каенанам “тилерде”, номерын кара исемлеккә керттем

Ирем тумышы белән Уфа шәһәреннән, мин – Нурлат кызы. Без 30 яшьтән соң гына табыштык, кавыштык. Ул вакытта инде икебезнең дә фатир белән машинабыз бар иде. Минеке – бер, аныкы өч бүлмәле булгач, аның фатирында яшәргә булдык. Күп тә үтмәде, кызыбыз дөньяга килде. Бар да яхшы кебек иде.

Ләкин ирем әнисен яратмый. “Әйдә, әни янына барыйк”, – дигәнне ишетергә дә теләми иде. Башта моның сәбәбен аңламадым. Көч-хәл белән үгетләп елына бер тапкыр Уфага әни янына бара идек. Аның каравы, минем әниләргә ул атна саен диярлек ашкынып кайтып йөри.

Күптән түгел каенанам “тилерде”. Миңа шалтыратып, гомердә ишетмәгән сүзләрне әйтте. Янәсе, улын аның янына җибәрмим, аның фатирына кызыгып кияүгә чыкканмын, оныгын аннан яшерәм һәм башкалар. Шок хәлендә калдым. Югыйсә, киресенчә, аның янына бару өчен ирем белән әйткәләшеп бетә идек. Мондый рухтагы смсларны язуын туктатмагач, мин аның номерын кара исемлеккә керттем.

Ирем белән бу хакта сөйләштек. Хәзер аның ни өчен туган нигезенә кайтмавын бик яхшы аңлыйм. Ул әнисенә шалтыратып тавыш куптарырга җыенган иде, туктаттым. Нинди генә булса да, ул – ана кеше, яраткан кешемне дөньяга тудырган ана. Әмма минем хәзер аны күрәсем дә, ишетәсем дә килми иде.

Исемем редакция өчен генә

Фото: пиксабай

---
Шәһри Казан
№ --- | 29.11.2022