"Бар — шоу-бизнес, бар — Нурислам. Ул аерым"

— Мәйданны бер әйләнү — 8 чакрым. Барысы 32 чакрым җыела инде. Велосипедта күп йөреп була, чаңгы белән алай түгел. Өйдә әллә ничә велосипед бар. Кунаклар килгәч, алар да йөрсен, дим.

 

 

— Югары Ослан районының Шланга мәктәбендә физкультура укыта башладым. Егетләрне ныклап әзерли башладым, бер ел эчендә яхшы нәтиҗәләр күрсәтергә өлгерделәр. Тик җитәкчелек белән килешеп булмагач, китәргә туры килде. Мин — артык дөрес кеше. Алай җитәкчелеккә ярап булмый, авыр. Югары Осланда башкарма комитетның спорт бүлегендә дә эшләдем. Аннан армиягә киттем. Кайткач, Казан дәүләт ветеринария академиясенә урнаштым.

 

 

— Хезмәтемне яраттым. Әмма уку йортларында ришвәт алмый-бирми торган замана бетте. Кайбер педагог, кичке сәгать 10-11 ләргә хәтле калып, студентлар белән эшли. Икенчесе студентлардан акча җыя да “зачет” куеп утыра. Андый чакта дөреслек яклы булган хезмәттәшне яратмыйлар, батыра, аяк чала башлыйлар. Ике генә юл: йә син дә шул агымга иярәсең, йә китәсең. Икенчесен сайладым. Дөреслек аркасында миңа гел эләгә. Яшьтән мөстәкыйль булдым, үземне тәэмин итәргә өйрәндем. Беркайчан кеше акчасы кирәкмәде.

 

 

— Үземне эстрадага кердем, дип әйтә алмыйм. Бар — шоу-бизнес, бар — Нурислам. Ул аерым. Чөнки шоу-бизнеста булсаң, аның кагыйдәләре белән яшәргә, халыкка нәрсә кирәк, шуны эшләргә тиешсең. Сикерүчеләрне яратсалар — сикерәсең... Ә мин алай яратмыйм, күңелгә кергән җырны гына башкара, үзем теләгәнчә генә эшли алам. Күңелгә ятмый икән, кем язып бирүенә карамастан, алмыйм. Ошатмаган килеш ничек аны җиренә җиткереп халыкка ирештерәсең?

 

Эстрадага керермен, дип бөтенләй уйламадым. Әле ике ел гына җырлап йөрим. Очраклы гына килеп чыкты. Балтачтан бер иптәш кызым бар иде. Өч ел дуслашып йөрдек. Гитарада уйнап башкарган җырларымны ул телефонга яздырып бара, дусларына җибәрә икән. “Сине мактыйлар. Ник җырламый, дип сорыйлар”, — дип котыртты. Балтач кызы “гаепле”. Әле үпкәләп тә йөрде: “Сәхнәгә мин чыгардым. Гитараңны күтәреп, йөргән булыр идең шунда”, — дип әйтте. Мин ачуланмыйм, дөрес, шулай булды бит. Ул котырткач, “Зәңгәр күзле кызны сагынам” дигән җырны радиога бирдем. Җырлавым башта үземә ошамады.

 

 

— Ни дисәң дә, мин сәхнә түгел, спорт кешесе. Шулай да халыкка радиодан ишетелә башлагач, ныклап тотынырга кирәк, дидем. Башта репетиторлар белән эшләдем. Йөреп-йөреп тә файдасы тимәде, тавыш ачылмый. Шуннан, йә Венера Әхәтовнага барам, йә бу эшне ташлыйм, дидем. Мәдәният институтына киттем. Ул дәрестә икән. Кафедрадагы кызлар аудиториягә этеп диярлек кертте. Кердем, сандугач кебек, матур кызлар тезелеп утырган, монда мин... “Җырлыйсың киләме?” — ди Венера Әхәтовна. “Әйе”, — дим. “Сиңа ничә яшь соң?” — ди. “50 дән узган инде”, — дим. “Бик яшь күренәсең”, — диде Венера ханым. Шуннан репетицияне башладык. “Тембрың әйбәт. Тавышың моңлы”, — дип канатландырды. Кызларга, бу егетне өйрәтергә, диде (көлә). Ике-өч ай аңа йөрдем. Шуннан соң элек яздырган җырларымны яңадан эшләттем, аерма сизелә башлады. Файдасы тиде. Венера Әхәтовна — чын педагог!

 

 

— Төшенкелектән түгел ул. Эш шунда: концертлар әйбәт кенә бара иде. Тик бер көтелмәгән хәл килеп чыкты. Аны әйтергә кирәк. Миңа зыяны булырга мөмкин, әмма башкаларга файдасы тиюе бар. Узган ел Казан артында бер районга тәүге тапкыр баруымда ук 70 % тамашачы җыйдым. Икенче юлы да билет яхшы сатыла башлады. Әмма соңрак эшләр кире борылыш алды: халык билет алырга килгәч, кассир, йә концерт булмый, йә билетлар юк, дип аларны кире бора икән. Югыйсә үземә дә бик күпләр, киләбез, билет алдык, дип язды. Аннан башкалар: “Билет алдык. Ник килмәскә уйладыгыз?” — дия башлады. “Ничек килмим? Киләбез”, — дим. Кассага шалтыраттым, кассир үзенчә сукалый. Имеш, тамашачы билетны кире китерә, ди. Менә шундый аңлашылмаучанлык булды. Белмим, нәкъ шул көнне башка җырчыларга зал кирәк булганмы, акча төрткәннәрме... Аптырадым. Әллә башкаларныкын яхшырак сату өчен кирәкме... Үземнең дә андый очракның шаһиты булганым бар: кассир тамашачыны алар теләгән артистныкына түгел, ә башкалар концертына билет алырга үгетли. Күрәсең, бераз “майлап” китәләрдер. Бу күңелемә нык тиде. Кәефем төште. Ул проблема күп җирдә бар. Бардык, куйдык. Тик шуннан соң шактый концертны өздем, йөрмәдем. Әле бит бөтен кешегә сәбәбен аңлатып булмый. Бер елны килми калсаң, икенчесендә ышанмаулары да бар. Алга таба ничек булыр, белмим. Үзем сорамаган килеш ярдәм итәргә теләүче районнар да бар. Рәхмәт, тик кирәк түгел, үз көчем белән ерып барырга телим.

 

 

— Ике тапкыр өйләнеп аерылдым. Беренче хатыным белән — 15, икенчесе белән 10 ел гомер иттек. Шуны әйтә алам: бер көн дә яратмыйча яшәмәдем. Югыйсә хатын-кыз белән тора алмас идем. Хатыннарым белән дустанә мөнәсәбәттә калдык. Беренчесе — табиб. Ел саен медицина күзәтүе үтәргә чакыра. Хәзер икенче ире бар, тормышы җайланган, бәхетле яши. Ялгыз түгел, дип аның өчен сөенәм. Дуслары: “Кем аерылган ирен чакырып, тикшерү үткәртә инде”, — ди. Ә хатын акыллы: “Ул бит балаларымның әтисе!” — ди. Хәзер икебезгә дә тыныч, җиңел.

 

 

— Анысы укытучы, кияүгә чыкмады. Әйберләрен җыеп миннән үзе китте. Сәбәбен дә белми калдым. Аз гына дуслык бетеп торган иде. “Син ташлаганчы, үзем ташлыйм”, — диде. Ташларга җыенмаган да идем. Хәзер аралашып яшибез.

 

— Беренче хатында — ике бала, икенчесендә юк. Бәлки, анысы белән аерылуга шул да сәбәп булгандыр. Ике хатынымның да яхшы якларын гына хәтерлим, гел әйбәт итеп искә алам. Иң матур вакытларым алар белән узды. Беренче хатыным — Буадан, икенчесе Чистайдан... Гел мишәрләр эләкте. Яратам шуларны. Алар чын күңелдән сөя белә. Өченче хатын Нурлаттан, Аксубай яки Әлкидән булырмы (көлә).

 

 

— Гомер уза. Хәзерге белән чагыштырам да, 45 яшьтә үземне начаррак та хис итә идем әле. Спорт булышадырмы, бүген 20 яшьлек егетләр кебек. Оныклар бар, Аллага шөкер. Алар миңа охшаган. Дәү әти, дип дәшәләр.

 

— Җанга якынын табу авыр. Сер түгел, хатын-кызны бик яратам, сокланып яшим. Алардан башка бер көн дә тора алмыйм. Нормаль ир-ат шулай булырга тиештер инде. Йөрәгем — “коммуналка” (көлә). Тиз гашыйк булам. Мине дә яраталар. Моны яхшы сизәм.

 

 

— Юк, андыйлар очрамады. Гүзәл затка игътибар, наз кирәк. Күбесе яратылмыйча яши. Кайчак бай хатыннар да үзен бәхетсез хис итә. Ярату булмагач, гаиләдә тавыш чыга. Кешене йә үзеңнеке итеп кабул итәсең, йә — юк. Яхшы түгел дип, бер-береңне газаплап яшәргә кирәкми. Бу — минем фикер.

 

 

— Яхшы дусларым бик аз. Танышлар гына күп.