Бала тәрбияләү - зур дәрәҗә

Пәйгамбәребез (с.г.в.) хәдис-шәрифләренең берсендә: “Ятим бала тәрбияләгән кеше җәннәттә минем белән ике бармак кебек янәшә булыр”, - дигән. Бу – зур дәрәҗә, нигъмәт. 

 

Гаилә учагының җылысын бер¬нинди балалар йорты да алмашты¬ра алмый. Һәр балага гаилә кирәк. Күпме күз яше түгеп, төннәрен йок

 ламыйча, әни килеп алыр дигән өмет белән яшәүче, бер назлы сүз һәм җылы кочак көтүче сабый¬ларны тәрбиягә алучы гаиләләр саны соңгы елларда арта барса да, фәкать аларның саны гына кимеми. 

 

- Яңа көн туган саен тәрәзәдән күзләрен алмыйча, әниләрен көтеп утыручы сабыйлар турында уйла¬гач, бөтен җанны әллә нинди сал¬кынлык һәм караңгылык биләп ала. Шундыйларның берәрсенә генә булса да күңел җылыбызны, мәхәббәтебезне биреп, тәрбияләү теләге бездә күптән туды һәм уртак карар нигезендә гаиләбез ишәйде - икенче улыбыз Айратикны алып кайттык. Ул безнеке! Безгә – әти- әнисенә нәни улыбыз, абыйсына яраткан энекәш, бабай-әбиләре өчен сөекле онык ул, - ди бу изге адымны ясаган моклокалы Рәйсә Хабибуллина (фотода). 

 

Бу хакта бик күп сөйләргә мөмкин, ләкин без бүген түбәндәге теләкләр белән генә чикләник: бу киң күңелле, балаларны чын күңелдән ярата белгән, олы йөрәкле гаиләгә озын гомер, бетмәс-төкәнмәс шатлыклар юлдаш булсын.