Гүзәлиянең 4 яшькә яшьрәк ире - Славамы әллә Салаватмы? (ФОТО)

 

– Ходай бирми бит әле. Әни булырга мин инде күптән әзер. Язган булса – була, булмаса... Бертуган апаларымның балалары бар. Аларныкын тагын да ныграк яратырмын.

 

– Юк. Кеше баласы үз балаңнан да җаваплырак. Мин әле үз баламны да үстереп карамаган. Кеше баласын тәрбияли алырмынмы?.. Белмим... Тиешле мәхәббәтем, игътибарымны бирә алырмынмы?..

 

– Ирем дә шул фикердә. 

 

– Юк. Мин болай да 35 яшемдә кияүгә чыктым. “Үз бәхетен тапсын, кияүгә генә чыксын”, – диде әни.

 

– Никах укытыр өчен егет белән кызның мөселман динендә булуы кирәк. Слава белән беренче тапкыр танышып, минем мөселман икәнлегемне белгәч, ул миңа: “Лә Илаһә илләллаһ Мүхәммәдүр расүлуллаһ”, – диде. Беренче курста укыганда Коръәннең тәрҗемәсен сатып алган булган. Ислам диненең тарихын бик яхшы белә. Күп нәрсәләрне миңа өйрәтә. Бервакыт Казанга килгәч, Сөембикә манарасы, Кол Шәриф мәчете яныннан йөргәндә аларның тарихын сөйләде. Слава бик укымышлы. Банкта система администраторы булып эшли.

 

 

– Юк, миннән яшь.

 

– 4. Бер тапкыр да өйләнмәгән иде. Өйләнергә уйламаган да хәтта. Слава бик итагатьле. Сүгенеп, исереп йөри торган кеше түгел. Әни белән уртак телне тиз таптылар. Бервакыт туган ягым – Чувашстан республикасының Батыр районы Татар Согыты авылына Сабантуйга кайттык. “Балалар, концертны чирәмгә утырып карыйсым килә”, – ди әни. Ирем ишетте дә, курткасын җәеп, шунда утыртты. Кибеткә барып, ашарына, эчәренә алып, алдына китереп куйды. Әнинең дус кызлары бик көнләштеләр инде. Әни русча авыр сөйләшсә дә, бер-берсен бик яхшы аңлыйлар. Иремә “Салават” дип эндәшә. 

 

 

– Күптән. Соңгы 3-4 елда үзем дә сәхнәгә чыга башладым.

 

 

– Ирем теләде. “Синең тавышың матур. Әйдә, концертлар да оештырырбыз” – диде. Сәхнәгә чыгару теләге аныкы иде. Мин күбрәк җырлар язарга яратам.

 

 

– Ничек кенә! Һәр җырның мәгънәсен сорый. Велосипедта, роликларда йөргәндә плеерын кабызып, гел тыңлап йөри. Элекбаскетбол белән дә шөгыльләнгән. Озын буйлы бит ул минем.

 

– Мин бик йөри алмыйм. Чөнки ул ерак араларга чыгып китә. 

 

 

– Балачактан Мәскәү белән бәйле кешемен. Бертуган апаларым биредә яши. Миңа Мәскәүнең динамикасы ошый. Сездә, Казанда тормыш тынычрак бара. Хәтта монда килгәч, бераз ял итеп китәм. Әлбәттә, Мәскәү Казаннан аерыла. Анда халык бераз кырысрак. Мәскәү кешене чыныктыра. Авыр... Авыр да түгел, ә Мәскәүдә тормышны башлавы авыррак.

 

 

– Күбрәк метрода. Казандагы бөке белән Мәскәүнекен чагыштырып булмый. Ә метрода теләгән җиреңә тиз генә барып җитәсең. Спортчылар да матч көнне метрода йөри. Соңга калырга куркалар.

 

 

– Уйламаганда килеп чыкты ул. Гадәттә, бөтен җырларымны язгач, Радикка тыңлатырга җибәрәм. Әгәр аңа ошамаса, ул җавап бирми. Югала. Ул җырны үземә дип язган идем. “Бу җырны миңа бир”, – ди Радик. “Юк, мин аны үземә дип яздым, беркемгә дә бирәсем килми”, – дидем. Соңыннан “Яныңа агы­лам” җырын икәү бергә дуэт итеп башкардык. 

 

– Бик нык. Мәскәүдә туй өстәл­ләре Казанныкына караганда баерак. Казанда ике кайнар ризык бирсәләр, Мәскәүдә 4-5 кайнар ризык чыгаралар. Казан туйларында җырчылар киләләр дә, җырлыйлар да китәләр. Ә без башыннан ахырына кадәр эшлибез. Шулай ук биредә үзләренең көйләре, такмаклары дигәндәй... Шуңа күрә үз баянчыларын чакырырга тырышалар. Казанның әллә нинди талантлы баянчысы булса да, безнең көйне алар уйный белми, ди алар.

 

 

– Без ун бертуган идек, хәзер тугызау калдык. 10 баладан 10 онык. Бер дә үземне иркә дип санамыйм. Бөтенебезгә дә тигез караш, тигез мәхәббәт булды.

 

 

– Соңгы елларда еш кайтам. Олыгайган саен туган як үзенә тарта икән.