Гөлнара Сабирова: Үзең яратмаганны башкалардан ничек яраттырмак кирәк?!

Газетаны кулга алуга ук сизгәнсездер, кадерле укучыларыбыз, бу саныбыз гадәти түгел. Бу – юбилей саны. Моннан 25 ел элек, 1990 елның 17 августында «Шәһри Казан» газетасының беренче саны дөнья күргән. Бүген без шул 25 еллык тарихны бераз барлыйбыз.

Хәтерлим, безнең өйдә аны чыга башлаган елыннан яздырып алдылар. Көн саен з-у-ур газета килә иде. Мин әле бала булганга да шулай зур тоелгандыр инде. Аннан, студент елларында, үземнең дә «Шәһри Казан»да язмаларым басылгалады. Ә хәзер инде ул минем яшәү рәвешенә әйләнде дисәң дә, арттыру булмас.

Хәер, әгәр аны яратмасаң, үз тормышыңның мөһим бер өлеше дип кабул итмәсәң, газетада эшләү мөмкин дә түгелдер. Редакциядә бүген эшләүче, моңа кадәр эшләгән һәркемнең яшәү рәвеше булгандыр ул. Йөрәктән чыккан гына йөрәккә барып җитә диләр бит. Үзең яратмаганны башкалардан ничек яраттырмак кирәк?!

Яратканнардыр. Хәер, «дыр» түгел, яратканнар. Мин моны газета ветераннары белән аралашкан саен сизәм. «Ә безнең вакытта», «ә без болай эшли идек», «Хәлим Абдуллович шулай иткән иде», «без фәлән‑фәлән идек» дигән сүзләрне әйткәндә ярылып яткан горурлык... Ул сүзләр, әлбәттә, «Газетаны укып барабыз» дигән җөмлә белән тәмамлана. Яки башлана. Һәрхәлдә, кичәге «Шәһри Казан»лы юк кебек, барысы өчен дә – ул тормышның дәвамы. Хәзер газетаны чыгарган коллектив исеменнән минем аның ветераннарына, миңа хәтле эшләгән җитәкчеләргә олы рәхмәт сүзләрен җиткерәсем килә! Актив хәбәрчеләребез, яраткан укучыларыбыз һәм милли җанлы иганәчеләребез дә олы рәхмәтебезне кабул итеп алсын! Гомумән, газетаны 25 еллыгына алып килеп җиткергән һәркемгә хөрмәтебез һәм рәхмәтебез! Төрле вакытлар булган. Архив документларын актарып утырганда, көләрлек тә, еларлык та кәгазьләр килеп чыга. Кәгазь кытлыгы, материаль кытлык урынына хәзер рухи кыйммәтләр кытлыгы килеп басты. Укучыны тотып тору, виртуаль киңлеккә җибәрмәү, аңа ярарлык җиңел итеп язу, әмма түбәнлеккә төшмәү... Юк, зарлану түгел бу, һәр чорның үз сынаулары – шуны ассызыклау гына. Ә аларны сынмый узу өчен үзеңнең кирәклегеңә, хезмәтеңнең әһәмиятенә һәм иртәгәге көнгә ышану кирәк.

25 ел «Шәһри Казан»ны үзгәртте дә, үзгәртмәде дә кебек. Аның «әтисе» – беренче баш мөхәррир Хәлим Гайнуллинның укучыларга мөрәҗәгатен укыгач, заманы төрле булса да, максатлар бер булуына инанасың. Милли хөрлек, мөстәкыйльлек чорында аваз салган «Шәһри Казан» бүген шул 25 еллык хезмәтнең җимешләрен татый – халыкның милли үзаңы арту, горурлык хисләре уянуы шаһиты ул. Республиканың яңа дәүләтчелек тарихын язу шаһиты да ул. Меңъяшәр Казанның көннән-көн заманчалашуы, яшәр өчен уңайлырак, матуррак булуы да – газета битләрендә. Әле тагын күп вакыйгалар шаһиты булыр, тарих язар «Шәһри Казан».

Ә бүгенгә – безнең урамда бәйрәм. Газета коллективын, аның ветераннарын, шунда эшләп киткән кешеләрне, актив хәбәрчеләрне һәм, әлбәттә, укучыларыбызны уртак бәйрәмебез белән тәбрик итәм! Тормышлар имин, көннәр тыныч булсын! Иҗат уңышлары һәм тугры укучылар сиңа, «Шәһри Казан»!