Яшәү рәхәт миңа, ди физик мөмкинлеге чикле Лилия Заһретдинова

Физик мөмкинлеге чикле кешеләр башка сау-сәламәт булганнарга үрнәк тә әле. Инвалид коляскасында утырган килеш иҗат итәргә, үзеңне ки­рәкле итеп тоярга, башкаларга ярдәм итәргә була. Сүзем Әл­мәт кызы Лилия Заһретди­нова турында. Республика күлә­мендә үткәрелгән “Ел хатын-кызы” конкурсының “Елның үрнәк хатын-кызы” но­мина­ция­сендә җиңү дә яулады әле ул. Аңа кадәр “Татарстан энҗе­се” бәйгесендә катнашып, “Иң сөйкемле энҗе” исемен дә яулаган иде.

Лилия кечкенә вакыттан ук  әнисеннән кул эшләренә өйрәнә. 10 яшендә бәйли дә белә. Бу шө­гыль аңа бик ошый. 20 ел эчендә ул күлмәк, кофта, итәкләр бәй­ләргә өйрәнгән. Институтта укыганда заказлар да алган, ә хәзер бәйләү – Лилия өчен иҗади хобби. Бизәк­ләрне Интернеттан да ала, кай­берләрен үзе уйлап чыгара. Лилия – бик иҗади кеше. Баштарак табиб, модельер, архитектор булырга хыялланган кыз, мәк­тәп­не тәмам­лагач, үзенең чит телләр буенча тәрҗемәче булачагына шик­лән­ми дә. Мәктәптә укыганда аңа ярдәмгә килгән укытучыларына рәхмәтле ул. “ Аеруча икенче сыйныфта укыганда Роза Нурулловна телләргә булган мәхәб­бәтемне арт­тырды гына. Ул минем белән бик теләп шөгыльләнде. Нәтиҗәдә  мин инде 5 нче сыйныфта  рәхәт­ләнеп инглиз телендә укый, сөй­ләшә ала идем. Ул вакытта физик мөмкин­лекләре чиклән­гән ке­шеләргә хә­зер­ге кебек уңайлык­лар юк иде.

Инклюзив укыту турында белми дә идек. Әле вузда укыганда мондый очраклар аз иде. Дистанцион белем алу мөм­кин­леге дә булмады. Хәер, мин үзем физик мөмкин­лекләре  чик­ләнгән баланың  га­дәти укучылар белән бергә укытучылар янәшә­сендә укуын хуп­лыйм. Инклюзив уку балалар өчен зур әһәмияткә ия”,– ди Лилия. Шунысын әйтергә кирәк: мәктәптә укыганда да, институтта да  аңа ташламалар ясалмый, таләп һәркемгә бертөрле була.
– Инвалид балаларга инклю­зив­ белем бирү мөмкинлеге тудыру өчен тырышыр идем. Үзем дә заманында Казанда укырга хыялланган идем, әмма Әлмәттә чит тел­ләр факультетына керү минем өчен зур уңыш булды. Вузда укыганда барлык студентлар кебек йөрдем. Кызганучылар булмады. Хә­ер, бу миңа кирәк тә түгел иде. Гомумән, мин зарланырга яратмыйм”.

Лилия инглиз, немец, татар, рус телләрен камил белә. Театр өчен рус һәм татар телләрендә рецен­зияләр яза. Буш вакытында ши­гырь­ләр иҗат итә. “Әтием Әдип бе­лән әнием Гүзәлиягә бик рәх­мәт­ле­мен. Әнием­нән мин төшенкелеккә би­рел­мичә, табигать матурлыгына сокланып, тормышның ямен татып яшәргә өйрәндем. Тәмле итеп ашар­га пе­ше­рергә дә, матур гөл­ләр үсте­рергә дә әнием өйрәтте. Кечке­нәдән әтием сыман акыллы булырга, күп белергә, төрле китап­лар укыр­га омтылдым. Әтиемнән шахмат уйнау һәм “Ак барс” хоккейчылары өчен җан ату күчте. Гаиләдә мин – икенче бала. Абыем Эльдар бик юмарт, акыллы, кешелекле, кай­гыртучан. Янәшәмдә гел изге күңелле кешеләр булганда яшәү дә рәхәт. Тормышны яратып яшим. Шуның белән бәхетлемен дә!”– ди ул.