Алинә Сафиуллина: "Йөргән кешем өйләнгәндер дигән уй башымда да юк иде..."

 

– Насыйбым очрамаган булгандыр, күрәсең. Берсендә кияүгә чыга язган идем. Ләкин мин гаилә белән карьера арасыннан икенчесен сайладым. Кияүгә чыксам, сәхнәгә юл ябылыр дип курыктым. Ә ул вакытта танылган бер компания белән килешү төзеп эшли генә башлаган идем. Бәлки ялгышканмындыр, белмим. Мин – артык күп уйлый торган кеше, җиде кат үлчәп бер кат кисәм. Аннан соң да бер егет белән очрашып йөрдек. Шундый тиле мәхәббәт иде ул. Нинди генә һава торышы булса да, яныма очып килеп җитә иде. Аның белән барып чыкмады, хыянәтен белдем. Булачак ирем белән таныштым да, аның ярдәмчел булуы, тәртипле булуы күңелемне эретте. Шулай итеп, 28 яшемдә аңа кияүгә чыктым. 

 

 

– Теш кыйссасын әйтүеңме? (көлә) Алгы тешемдә пломба бар иде, әмма ул саргая башлаган иде. Сары теш белән туйда матур булмый дип, теш табибына барып алыштырырга булдым. Шуннан өйгә кайтып кыяр капкан идем, тешем төште. Тагын бардым, тагын ясатып кайтарды. Туй көне килеп җитте, кияү мине килеп алды. Килен төшергәндә, кияү белән кәләшкә ипи каптыралар. Мин аны-моны уйламыйча ипине тешләп алдым. Ул вакытта теш урынында иде әле. Табын артына утырып ашый башлагач, теге теш килеп төшмәсенме? Миндә паника башланды, туй көнеңдә тешең төшсен әле! Тешсез килеш фотосессия ясаттык. Авызымны ачмыйча гына, тыйнак кына елмаеп фотога төштем. Нәтиҗәдә тешне супер клей белән ябыштырып куйдык. Кич буе бернәрсә ашамадым, уханың шулпасын гына эчә алдым. Туйдан соң теш куйдырдым. “Тешсез дә кияүгә алалар мине”, - дип көлеп йөрдем әле.

 

 

– Дүрт елдан соң. Шушы дүрт ел эчендә бер тапкыр китеп кайтып карадым. Бала хакына гаиләне саклап калырга теләдем, әмма насыйп булмады. Кеше үзгәрми. Үзгәргән кебек тоелса да, барыбер шул хәленә кайта ул. Башта ямьсез аерылышкан идек, хәзер инде, Аллаһка шөкер, араларыбыз җайланды, аралашабыз. 

 

 

– Әйе. Мин аңа беркайчан да әтисен яманламадым, күрешүләренә каршы төшмәдем. Әтисенә шалтыратырга теләсә, әтисенең номерын җыеп телефонны Нариманга бирәм. Нариман хәзер үсте инде, быел икенче сыйныфка укырга бара, Аллаһы боерса. Җырлатмакчы булам, җырларга теләге юк. Бер тапкыр шигырь сөйләп бәйгедә катнашты. Футбол, каратэ белән кызыксына.

 

 

– Артымнан бер егет йөрде. Кайда булсам, шунда килеп җитә. Хәтта авылга да кайтты. Нинди соравым бар, хәл итәргә ярдәм итә. Һәрвакыт элемтәдә булгач, бернинди шигем дә булмады. Өйләнгәндер дигән уй башымда да юк иде. Һәрвакыт чәчәкләр, бүләкләр бирде, игътибарын кызганмады. Мин аның чәчәген нинди акчага алганын белмәдем, сорамадым һәм миңа бу кызык та түгел иде. Ә хатыны: “Ул чәчәкне сиңа гаилә акчасына алды”, - дип шаккаттырды. Бу гаиләнең мөнәсәбәтләре берәр елдан соң җайланды дип беләм. Бәхетле була күрсеннәр.

 

 

– Ир кеше ниндидер күркәм гамәлләре аша хатын-кызның йөрәген яулап алырга тиеш. Әлбәттә, аның минем һөнәрне, иҗатымны аңлавы мөһим. “Нәрсәгә анда барасың?” – дигән сораулар булырга тиеш түгел. Акча эшли белә торган ир булсын иде. Минем акчага гына яшәп булмый бит инде, үземне, баламны үстерәсе бар. Улым үскәч кенә кабат кияүгә чыгармын дип уйлый идем. Ә хәзер бу фикердән кире кайттым. Ышанычлы кеше очраса, Нариманга иптәш булса, кияүгә чыгу турында уйлап карарга була.

 

 

– Әйе. Мөселман булмаган кеше белән уртак тормышны күз алдына да китерә алмыйм. 

 

 

– Мин – бик көнче. Яраткан кешем бары тик минеке генә булырга тиеш. 

 

 

– Пандемия чорында җиләк җыеп саттык. Ул елны җиләк күп булды. Бер апабыз танышларының фәлән меңгә җиләк сатканын сөйләде дә, без дә сатып карарга булдык. Унлап чиләк җиләк саттык. Җирдә аунап яткан җиләкне ничек җыймыйсың инде?  Мунчала, каз, үрдәк, бал сатам. Бер тиенен дә үземә калдырмыйм, әти-әнигә алып кайтып бирәм. 

 

– Шактый җырларым тупланды. Шуларны тамашачыма җиткерәсем килә. Беренче бүлектә тамашачы белгән Алинә Сафиуллина образында җырлаячакмын. Халыкчан җырлар булачак. Ә икенче бүлектә мин башка төрле, ягъни тормышта нинди, сәхнәдә дә шул образда булачакмын. Бераз “хулиган” образында дияр идем. Тамашачы кабул итәрме, юкмы – белмим. Концертта шулай ук иҗатташ дусларым да булачак. 

 

 

– Үземне молодец дип саныйм (көлә). Ике агач утырттым, улым үсеп килә, машинам бар, фатир алдым. Өй дә салыр идем, әмма ирем булмагач аның кирәге юк. Бүгенге көндә күңелем тыныч, борчуларым юк, Аллаһка шөкер. Ә күңел тыныч булгач, җырлыйсы гына килеп тора. Хәзер сәхнәдә җырлаганда да үземне башка төрле, иркен тотам. “Тиеш” дигән әйбер юк миндә.