Илдус Садыйков: «Насыйбымны табып, гаилә корасым килә»

Аллага шөкер, бар да яхшы. Күптән түгел кулыма операция булды. Шуннан соң тернәкләндерү үзәгендә ятып чыктым. Ике еллап спорт залына йөргәнем юк иде, ниһаять, янә шөгыльләнә башладым. Шуның белән бергә концертларга әзерләнәбез. Декабрьдә берничә район үзәгендә сольный концерт куярга ниятлим. Аңа кадәр бер-ике яңа җыр өлгертергә телим.

 

Юк, моңарчы авылларда куйганыбыз булды. Район үзәгендә концерт оештыру – чираттагы баскыч. Аңа тагын да җитдирәк әзерләнергә кирәк.

 

Алла теләсә, 2023 елда. Алдан кычкырасым килми, әмма, бар да яхшы булса, язга планлаштырып торабыз. Дөресен генә әйткәндә, Казан тамашачысы каршында бик тә чыгыш ясыйсыбыз килә. Сораучылар да шактый.

 

Яшьләр, төгәлрәк әйткәндә, яшь туташлар (көлә). Гомумән, минем иҗатым күбесенчә яшьләргә юнәлгән. Киләчәк алар кулында, диләр бит. Татарча җырлар ешрак, күбрәк тыңласыннар иде. Җыр да бит – күпмедер дәрәҗәдә телне саклауның бер чарасы.

Әйе. Әйтик, октябрьдә генә әле бер дискәтүктә катнаштым. Оештыручылардан сораган идем, 850ләп кеше килгән анда.

Әйе, үземне хәтерләгәннән бирле, дияргә буладыр. Минем әнием дә бик матур җырлый. Безнең янда җырламаса да, мәрхүм әтием дә эш арасында моңланып йөрергә ярата иде.

 

Нурлат районының Би Күле авылыннан мин. Бала чакта бик шук идек инде. Чын авыл малайлары, кыскасы. Авылның үз романтикасы бар бит ул. Бәхетемә, мин шуны татып, эш һәм уен аша чыныгып үстем. Авыл егете булуым белән горурланам.

 

Инде байтак кына Казанда яшәгәннән соң да бер ел торып килдем бит мин авылда. Ул чакта халык театрында режиссер (Илдусның режиссер белеме бар. – Авт.) булып эшләдем. Авыл халкы өчен шаккаткыч һәм шатлыклы вакыйга булды ул. Бергәләп театрга җан өрдек. Ләкин җитәкчелек белән аңлашылмаучанлыклар килеп чыккач, мин китәргә карар кылдым. И ул чакта ничек кенә калдырырга тырышмадылар инде. Өйләнерсең, кал инде, диештеләр. Алар мине бөтенләйгә кайткан дип уйлагандыр инде. Әмма мин башымдагы уй-фикерләрне тәртипкә китерер өчен генә кайткан идем.

Аның популярлыгы – йолдызларның шулай туры килүеннәндер ул. Бар күңелемне, авылыма булган кадер-мәхәббәтемне салдым мин аңа. Бәлки, ул җыр ихласлыгы белән җәлеп итәдер. Бәлки, минем хисләр күпләргә таныш булганга уңышлыдыр ул.

 

Кечкенә чакта «Кем буласың килә?» дигән сорауга мин: «Йә, милиционер, йә Марат Хуҗин булам», – дип җавап бирә идем. Марат Хуҗин ул – безнең район эшмәкәре һәм җырчысы. Аның үз иҗат төркеме, җырлары яздыртылган дисклары бар иде. Менә минем шуңа охшыйсым килде. Ә мәктәптә укыганда бу уемнан кире кайттым, булдыра алмам кебек тоелды. Шунда мәрхүм әтием юридик институтка укырга кереп карарга тәкъдим итте. Бу тәкъдим үземә дә ошады. Анда укырга керү гаять катлаулы булса да, ничектер керә алдым.

 

Икенче елымны укыганда ук, ничек тә моннан китәргә иде, дип уйлана башладым. Әти-әнине борчыйсым килмәү генә туктатты. Аңламаслар, дидем. Ә миңа ирек җитмәде. Анда укыганда ук шул юнәлештә эшлисе дә бит, чит эштә эшләргә ярамый. Ә мин һаман иҗатка тартылдым. Өч курс ярым укыгач, тәвәккәлләдем. Укуымны тәмамлаган булсам, бүген без синең белән сөйләшеп утырмас идек.

 

Тамчы да үкенмим. Бу хәлдә гаепле кеше булса да, ул – бары мин генә. Вакытым да жәл түгел. Димәк, шулай кирәк булган.

 

Көндәшлек – яхшы нәрсә. Эшләргә, һәрвакыт үсештә булырга этәрә ул. Ничек кенә булмасын, һәр артистның – үз тамашачысы. Иманым камил, әйтик, ике җырчының да концертына нәкъ бер төсле тамашачы килми.

Ә катлаулылыкка килгәндә, җырчының эше, гомумән, җиңел түгел инде ул. Читтән караганда җиңел тоелса да. Әйе, без 40 градуслы суыкта нефть чыгармыйбыз, катлаулы физик эш эшләмибез. Ләкин аның бит башка яклары бар. Әти миңа гел: «Эшнең җиңеле юк», – ди иде. Чыннан да шулай бит.

Әлбәттә.

Тыныч карыйм. Мин аларга җавап та бирмим, социаль челтәрләргә язсалар, «лайк» куям. Начар сүзләрме, яхшымы, вакытларын кызганмыйча язганнар икән, бик зур рәхмәт аларга. Мәрхүм Илһам абый Шакиров әйтмешли, синең турында начар сөйлиләрме, яхшымы, иң мөһиме – сөйләсеннәр.

 

Шулай да, берәүнең сүзләре күңелемә тиде, мин аңа җавап та бирдем. Әйткәнемчә, кулыма операция булгач, миңа бандаж киеп йөрергә һәм шул килеш концертларда катнашырга туры килде. Шунда берсе: «Менә, мобилизациягә эләкмәс өчен, бандаж киеп йөрисең», – дип язды. Җавапсыз калдыра алмадым моны.

Андыйларга нәрсә әйтәсең инде –  Ходай барын да күрә ул. Ә, гомумән, мин эстрада белән сәясәтнең кушылуын бөтенләй аңламыйм.

Әлбәттә. Матур гаилә корырга, балалар тәрбияләргә хыялланам. Әмма бу бит – зур җаваплылык. Бигрәк тә хәзер, аерылышучыларның саны елдан-ел артканда. Насыйбымны табып, аның белән гомергә бергә буласым килә.

 

Әйе.

Гади, бераз тырыш һәм кайвакыт ялкау (көлә).

«Социальная дилемма» (реж. Джефф Орловски), «Богемская рапсодия» (реж. Брайан Сингер), «Начало» (реж. Кристофер Нолан).