Люция Мусина: "Рөстәм күз алдымда йөргән кызы белән очрашты"

 

–Ул вакытта Рөстәм “Татар җыры” фестиваленең Гран-при иясе булса да, аның кем икәнен белмәдем. Без 1994 елда Милли-мәдәни үзәккә дискотекага баргач таныштык. Беренче аралашудан ук Рөстәмне күптәннән беләм кебек тоелды. Гадәттә, әгәр миңа егетләр ошамаса, мин сөйләшми идем, егетем бар, дип алдый идем. Ә Рөстәм белән алай булмады. Дискотекадан чыгып барганда, Рөстәмне күрдем дә: “Әйдә, кайтабыз, нишләп торасың?” – дидем. Һәм шул кичне ул мине тулай торакка кадәр озата кайтты. Бу 27 октябрь иде. Ул көнне энемнең туган көне, шуңа истә калды. 

 

– Аннары?..

 

– Дүшәмбе киләм, диде дә килмәде. Ул вакытта шалтыратырга яки смс язарга телефоннар да юк бит. Тулай торакта бергә яшәүче кызларга сөйләгәч: “О-оо, Рөстәм матур җырлый бит ул, таныштыгызмы әллә?” – дип сораша башладылар. “Озата кайтты, дүшәмбе киләм дип әйтте, килмәде”, – дидем. “Артистлар шундый инде алар”, – диде кызлар. Чәршәмбе көнне иптәш кыз “Ак күлмәгем” төркеменең концертына чакырды. Шунда җыенганда, бүлмәгә Рөстәм килеп керде. Мине Рәсимә исемле биюченең туган көненә чакырырга килгән икән. Концертның яртысын гына карадык та, туган көнгә киттек. Шуннан соң ике елдан артык очрашып йөрдек, ә аннары аралар өзелде.

 

 

– Ул чакта максатлар башка төрле иде. Миңа сәхнә мөһимрәк булды. Бәлки артык дорфа булганмындыр. Рөстәмгә бу сыйфатым ошамагандыр. Әмма югалтып карамасаң, кадерен белмисең, диләр. Аерылышкач юксындым. Ә аннары йөргән кызы барлыгын белдем.

 

 

– Рөстәм үзенең концертларында чыгыш ясарга чакырды. Күз алдымда йөргән кызы белән очрашты. Ләкин берзаман алар аерылышты. Кыскасы, 1,5 елдан соң без кабат кавыштык. Тагын ике еллап очрашып йөрдек тә өйләнештек.

 

 

– Юк, әлбәттә. Алар Эльвира Хәйруллина белән бергә концертлар куеп йөрде. Концертларына халыкны җәлеп итү өчен махсус уйлап чыгарылган имеш-мимеш иде бу. Рөстәм миннән: “Эльвира белән безнең турында язарга җыеналар, син ризамы?” – дип рөхсәт тә сорады әле. “Миңа барыбер, әллә бергә булабыз, әллә юк”, – дидем.

 

 

– Беркайчан да сизелмәде. Мин аны гел яшьтәшем кебек күрдем. Әти-әниләр дә яратты аны. 22 елга якын әйбәт кенә яшибез, Аллаһка шөкер. Рөстәмнең өлкәнрәк булуының уңай яклары да бар. Ул мине күп нәрсәгә өйрәтә, саклап-яклап яши.

 

 

– Мин аны ничек бар, шулай кабул итәм. Хатын-кыз иренең тискәре якларын әйтергә тиеш түгел дип уйлыйм. Ә уңай якларын әйтсәм, мактана диярләр.

 

 

– Айратның артист буласы килмәгән иде. “Үзегезгә булсын сәхнәгез”, – дия иде ул. Башта хоккейчы, аннары футболчы булырга хыялланды. Бозда таеп егылгач, футболга китте. Параллель рәвештә музыка мәктәбенә йөрде. Баянга бирмәкче идек. Рөстәм: “Баян күтәреп йөрмим, җиңелрәк уен коралы юкмы соң?”, – дигәч, саксофонга бирдек. Әкренләп балаларны да үзебез белән сәхнәгә алып чыга башладык. Балалары белән сәхнәгә чыккан беренче гаилә бездер, мөгаен. Тамашачы кул чапкач, Айратка бу һөнәре ошый башлады. Футбол уйнаганда, башына туп эләккәч, футболдан ял итеп торды. Шулай итеп, бөтенләйгә футболдан китте.

 

 

– Музыка училищесында укый иде. Пандемия башланып, концертлар туктатылгач, Айрат армиягә китәргә булды. Үзем каршы килмәдем. Мәскәү өлкәсенә эләкте. Андагы оркестрда саксофонда уйнаган. Армиядән кайткач, укуын дәвам итте. Быел инде тәмамлый, Аллаһы боерса. Эстраданың күп кенә танылган артистларында эшли. Сәхнәне ярата ул, һәр чыгышының тәмен белә.

 

– Башта биюгә йөрде, аннары вокал белән шөгыльләнә башлады. Кечкенә чагында Миләүшә бөтен җырымның сүзләрен яттан белә иде. Ул музыка училищесында беренче курста укый. Һәрвакыт абыйсы белән укырга хыялланды. Айрат армиягә барып кайткач, бергә укырга насыйп булды.

 

 

– Банкетлар алып барам. Ләкин бу хакта кычкырып сөйләп йөрмим. Яңа җырлар яздырам. Җырлар бер-берсенә охшаш булмасын өчен аранжировкаларны төрле кешедә ясатырга тырышам.

 

– Андый хәлләр күп булды. Трактор арбасына да утырып йөрергә туры килде. Авыл клубларында ут сүнеп, гармунга кушылып җырлаган чаклар да булды. Без, гомумән, фонограммага җырламыйбыз. Тере тавышка җырлау – үзе бер рәхәт ул. Җырлаганда җыр сүзләрен оныткан вакытлар да булды. Әмма тамашачы гафу итә, киресенчә, күтәреп ала иде. Бервакыт күлмәгемне концертка алып барырга оныттым. Төркемдә эшләүче кызыбызның күлмәген киеп чыккан идем.

 

 

– Тәүге тапкыр зур сәхнәгә Габделфәт Сафин концертларында чыктым. Инде шактый тәҗрибә җыелды. Бервакыт миңа “исем” алырга тәкъдим иткәннәр иде. Ләкин ул чакта үземне андый исемгә лаеклы дип тапмадым. Элек бит бу исемне йөрткән артислар бик дәрәҗәле иде. Хәзер инде өлгердем дә кебек, әмма тәкъдим итүче генә юк (көлә).

 

 

– Үземне бик бәхетле кеше дип саныйм. Аллаһка шөкер, үзем, якыннарым сау-сәламәт. Янымда һәрвакыт әйбәт, ярдәмчел кешеләр булды. Аллаһы Тәгаләгә, әти-әниемә, якыннарыма мең рәхмәт!