"Кешедәге бозым үземә күчмәгәнен аңлагач, Коръән аятьләре белән дәвалый башладым"

— Әти гомер буе шофер булып эшләде. Безне кечкенә чакта итәгенә утыртып, руль борырга өйрәтте. Өйләнеп, Казанда төпләнгәч, эш эзли башладым. Экскаватор йөртүче кирәк иде. Моңа кадәр бу транспортка утырып карамасам да, тиз үзләштердем. Хәзер мине, төгәл эшләгәнгә, “ювелир” дип йөртәләр.

— Җәен тәһарәт алырга җайлы, чирәмдә намазлык җәяргә була. Ә кыш көннәрендә экскаваторымны кыйблага таба борып куям да кабинкада намаз укыйм. Кайбер кеше, намаз күп вакытны ала, укырга җай юк, дип сәбәп таба. Тик моңа биш минут җитә бит. Ашка кишер, лавр яфрагы, тәмләткечләр салып пешерсәң, ул тагын да тәмлеләнә. Намаз да шулай, фарызын гына укырга мөмкин. Тәмләткечләр өстәргә теләсәң, сөннәтен укыйсың, тәсбихен тартасың һ.б.

 

— Әни ягыннан бер туганыбыз кургаш коя, аннан өйрәнгән идем. “Хөзәйфә” мәчетенә йөрим. Берсендә ястү намазыннан соң каршыма ак чалма кигән кеше килеп утырды. Өйгә кайтып җиткәнче, шул күз алдымнан китмәде. Моны Аллаһның бер билгесе дип кабул иттем. Якыннарымны дәвалаганнан соң, зыяны тимәдеме икән дип, үземне өшкертеп карый идем. Кешедәге бозым үземә күчмәгәнен аңлагач, озак уйлагач, дин әһелләре белән киңәшләшкәннән соң, узган җәйдә Аллаһ ризалыгы өчен кешеләрне Коръән аятьләре белән дәвалый башладым.

— Казанда онлайн өшкерүче өч хәзрәт бар: “Шамил” мәчетендә Мәхмүт хәзрәт, “Рамазан” мәчетендә Солтан хәзрәт һәм мин. Кайтавазларны укыйм, онлайн дога тыңлап шифа алучылар күп. Миңа да, Чумакка әйләндең, диючеләр бар. Тик мин бит гипноз белән шөгыльләнмим. Кулларымны күтәреп дога кылам. Миңа башкалар да кушыла икән, моның ни начарлыгы бар? Кайберәүләр, авызым ачылды, кулларым калтырый башлады, ди. Аларны кабат өшкерәм. Кемдер, өшкертелгән су белән юынгач, тәндә рәхәтлек сиздем, ди. Төркемгә керер өчен миңа язарга кирәк. Һәр кешене тикшереп, чын-чынлап мохтаҗ булганнарны гына кертәм.

— Коръән, дога белән генә дәваланып була дип уйлау — хата. Пәйгамбәребез (с.г.в.): “Шәһәреңдә табиб юк икән, аннан күченеп кит”, — дигән. Хәзрәтләр дә дару эчә. Тик дару гына авыртуны баса дип ышану дөрес түгел, Аллаһ ярдәме белән генә даруның файдасы була. Кайвакыт көне буе физик эш эшләп тә арымыйсың, ә кайчакта, мәсәлән, сырхауханәдә чират көткәндә, сәгатьләр буе уйланып, хәлсезләнеп кайтасың. Артык уйлану кешенең хәлен ала, энергиясен бетерә.

— Аллаһ: “Һәр авыруны, проблеманы барысын да Миңа селтәмәгез, бу — үз кулларыгыз белән эшләгән гөнаһларыгыз”, — ди. 90 % очракта кешенең дингә кереп китү сәбәбе авырлык килү белән бәйле. Пәйгамбәребез (с.г.в.): “Һәр авыруның сәбәбен үзегезнең ашказаныннан эзләгез”, — ди. Дөрес ашамау төрле авырулар китереп чыгара. Хәдистә: “Ашказанын өчкә бүл: ашауга, эчүгә һәм һавага урын калсын”, — диелә. Тагын бер хәдистә, туйганчы ашау — әдәпсезлек, туйганнан соң ашау — хәрам, дип әйтелә. Исламның төп максаты — нинди халәттә булуыңа карамастан, Аллаһка шөкер итү. Кечкенә шатлыгың бар икән, сөен. Син әле зуррак шатлык күрмәгәнсең дип, Аллаһ олырак куаныч бирер. Зарлансаң, зуррак авырлыкны күргәнең юк, дип сынаулар җибәрергә мөмкин. “Бөке”дә утырганда, юлда эшләүчедән алып Президентка кадәр сүгәләр. Ә бит: “Әлхәмдүлилләһ, үз машинамда утырам, тоткарланам икән, димәк, Аллаһ мине нәрсәдәндер саклый”, — дип шөкер итәргә дә була. Һәр эшне Аллаһка тапшырыйк.