Марат Галимов: "Монда да хатын килеп кысылды”

– Дин юлына әби-бабайлар бастырды. Аларның ураза тотканын карап, үзем дә иманга тартылдым. Уразаларны 1997 елдан ук калдырганым юк. Намазга баскач, күңелем тынычланды, үзенчә бер рәхәтлек, җиңеллек тойдым. Сәхнәгә килгәндә, кайбер артистлар кара пиар ясарга ярата бит. Мин андый әйбер белән кызыксынмыйм. Җырчы халыкны иҗаты белән җәлеп итәргә тиеш, ызгыш-талаш белән түгел. Әйе, мин дә кызык сөйләргә яратам, тик юри талашуны хупламыйм.

 

– 5 ел намазда дисәм дә була. 2013 елда түбә япканда егылып имгәндем. Аяклар сынды, умыртка сөягенә дә зыян килде. Аякны кисеп атасы булганнар, төне буе нишләргә белмичә баш ватканнар. Иртән табиб: “Марат, аягыңның каны китте. Китмәгән булса, тәҗрибәмдә аягын кискән икенче пациентым булыр идең”, – диде. Бер елга якын хастаханә юлларында йөрдем, яңадан тудым дисәң дә була. Хатынга әйтергә кирәк әле, икенче туган көнгә берәр бүләк алып бирсен (көлә). Ул вакытта тормыш йөген сөйгән ярым тартып барды. Көндез дә, төнлә дә эшкә чыкты. Әле бит кызым да кечкенә иде. Хастаханәдә ятканда уйларга бирелдем. Күңелдә тынычлык бетте. Депрессия ике елга сузылды. Бу халәттә мине тормыш иптәшем генә күрде, бөтен үпкәләрне үз эчемә җыеп бардым. Дуслык авырлыклар төшкәндә сынала, диләр бит. Шул вакытта чын дусларым да беленде. 

 

– Дусларым җитәрлек. Тик бөтен кешене дә якын китермим. Эстрада да бөтен артист белән яхшы мөнәсәбәтләрдә. Үз юлын башлаучы яшьләр белән дә теләп аралашам. Фирдүс Тямаев, Ришат Төхвәтуллин белән күршеләр диярлек. Быел Салават абыйның концертында чыгыш ясарга тиеш идем. Хастаханәгә сукыр эчәге сызлап эләккәч, булмады. Салават абый: “Ярар, Марат, борчылма. Башка артистлар да җитәрлек”, – диде (көлә).

 

– Артур белән 5 ел җырладык. Без 15 елга якын бергә иҗат иттек. Бер-беребезне сүзсез аңладык. Репертуарда да мәгънәле, уйландыра торган җырларга тукталдык. Артурга “Сәйдәш” мәдәният йортын җитәкләү тәкъдиме килгәч, дуэт таркалды. Артурның үзенең генә җырлау теләге дә бар иде. Талашып, ызгышып аерылышмадык. Бер интервьюда Артур минем турында фикер белдерде. Аңа җавап итеп үз сүземне әйттем. 3 ел аралашмадык. Бер чарада очраштык, Артур: “Үпкәләткән булсам, гафу”, – диде. Шулай үпкәләрне оныттык. Артурның юбилеена Вәли дә килде. Бергә җырладык. Халыкның сагынганын тоеп алдык. Хәзер егетләр белән күрешкәндә аралашабыз, әмма якын дуслык юк.

 

– Җырларның бәясе 10-12 меңнән башлана. 200-300гә якын язылган җырым бар. Теләсә ничек җыр сатуны да кулай күрмим. Артистка җыр килешми икән, туры бәреп әйтәм. Фирдүс Тямаев, Филүс Каһиров, Зәйнәб Фәрхетдинова шактый җырларымны башкара. 15 октябрь тормыш иптәшем белән концерт куячакбыз әле. Бары җырлардан торган гына тамаша булачак, халык андый концертларны сагынган икән. 

 

– Үземә бик таләпчән. Бөтен әйберне үлчәп, уйлап эшләргә яратам. Хатын да: “Син шундый озак уйлыйсың. Уйлаганны алты елдан соң гына эшлисең”, – дип әйтә.

 

– Линараны сәхнәгә дә: “Кобрачка моя”, – дип әйтеп чыгарам. Башта үпкәләгән булды. Мин бит аны кимсетеп түгел, яратып, шаяртып әйтәм. Линара – ут ул. Мин холкым буенча тынычрак кеше, ә ул җилдәй җитез инде. Безнең барысы да баланста.

 

– Гафу үтенергә беренче булып хатын килә (көлә). Хатын-кызлар, гомумән, кызык кешеләр бит. Линара тиз суына, ә мин озак сөйләшмичә йөри алам. Хәләлем моны сизеп алды. Без талашсак та, сыйфатлы, көчле итеп бәхәсләшәбез. Кайвакыт шаярып әйткәләшәбез. “Ничек бергә яшисез?” – дип шаккаталар. Хәзер тәҗрибә булгач, бәхәсләр тиз хәл ителә.

 

– Очрашканда бер төрле, ә гаилә коргач башка төрле мәхәббәт башлана. Мин романтик түгел. “Әйдә гаилә корабыз”, – дип тәкъдим ясадым. Линара матурлык, романтиканы ярата. Мин төгәллекне өстен куям.

 

– Артур белән дуэт таркалгач: “Менә хәзер үзем җырлый башлыйм дигән идем. Монда да хатын килеп кысылды”, – дип шаяртып әйтәм. Линара белән көн дәвамында бер-беребезне күрмибез дә диярлек. Озак күрешмәсәк, сагындыра шул.

 

– Ралинәгә – 21 яшь. Ул намазда, киләсе елга кияүгә бирербез, бәлки. Ралинә укый һәм балалар белән эшли. Улым Сөләйманга – 17 яшь. Спортны ярата, әле өстәмә акча эшләргә дә тырыша. Миннән дә җитез егет. Камелиягә – 11 яшь. Ул иҗатка тартыла, җыр түгәрәгенә йөри. Балаларга бернинди чикләүләр куймыйм, үзләре теләгән юлны сайласыннар.

 

– Әзер, әлбәттә. Ничек икәнен белмим әлегә. Никахтан соң, сорарсыз (көлә). Хатын-кыз гаиләне иртәрәк корса, яхшырак. Ралинәнең егете белән таныштык. Ул да намазда, тормышлары матур булыр дип ышанам.

– Без – бер гаилә. Балалар бик дус, бер-берсен яраталар. Иң зур теләгем – сабыйларым арасында җылы мөнәсәбәтләр суынмасын, туганлыкларын онытмасыннар иде.