05.10.2020 Ир белән хатын

"Мин хатыныма яратып өйләнмәдем..."

Вәсилә белән танышканда яшем утыздан узган иде. Үзем әти-әни белән торам. Кысан фатир. Ә булачак хатынымның аерым тору урыны бар. Үзе тыйнак. Тагын нәрсә кирәк дидем дә, танышуыбызга бер ай булганда, никах укытып, язылышып, ир белән хатын булып та куйдык. Инде менә ике ел узса да, минем Вәсиләгә карашым шул көенчә.

Ярату юк. Дөрес, хатын минем сүземнән чыкмый. Безнең беркайчан кычкырышканыбыз юк. Вәсилә хатын башкарырга тиешле вазыйфаларны җиренә җиткереп башкара. Балабыз юк. Мин теләмим. Урамнан бергә барганда бүтән хатыннарга күз салам. Аларның кайсысыдыр белән бәхетле булырмын төсле.

Күптән түгел безнең офиска яңа гына институт тәмамлаган Ания эшкә урнашты. Чем кара күзле, күлмәкләрен гел алыштырып торучы бу кыз бер күрүдә күңелемне яулады. Күлмәк кигән кызларны мин болай да хөрмәт итәм. Вәсилә гел чалбардан, футболкадан йөри. Имеш, аларны үтүклисе юк. Аниянең дә миңа битараф түгеллеген сиздем. Без очраша башладык. Бервакыт шәһәр читендәге кафеда утырганда күрше өстәл артына Вәсилә килеп утырды. Мин бу вакытта Аниянең бармакларыннан үбә-үбә, яратуымны әйтеп маташа идем. Вәсилә мине күрмәмешкә сабышты. Ашады да чыгып китте.

Кич белән өйгә вакытында кайттым. Башымда әгәр хатыным җәнҗал оештырса, берни дә алмыйча өйдән чыгып китү уе иде. Ләкин ул мине гадәттәгечә каршы алды. Аш пешкән, бөтен ризык өстәлгә куелган. Ә иң гаҗәпләндергәне — Вәсиләнең өстендә бәби итәкле зәңгәр төстәге күлмәк иде. Кич белән ул яныма ятты да, үзенең йөкле икәнен әйтте. Нәкъ алты айдан мин әти булачакмын икән. Мин дәшмәдем. Иртән эшкә дә хатыным мине үзенә бик килешеп торган зәңгәрсу күлмәктән озатты. Ишекне япканда ул: “Без сиңа кирәкме?” — дип әйтергә өлгерде.

Мин бала теләмәсәм дә, озакламый улым яки кызым туачак. Мин ул сабыйны яратырга тиеш. Һәм аның әнисен дә яратырга тиеш.

---
Татарстан яшьләре
№ --- | 05.10.2020