Мөнир Рахмаев: “Илсөяргә кадәр булган мөнәсәбәтләрдә хыянәт иткәнем булды”

 

— Рәхмәт! Без бер дә көтелмәгәндә таныштык. Ул минем электрон почтама ялгыш язды, мин аңа җавап итеп ялгышуын язып җибәрдем. Шулай итеп әкрен-әкрен генә аралашып киттек. Соңыннан мин аңа очрашырга тәкъдим иттем. Беренче очрашуга барганда ук, Илсөярнең (Илсөяр — Мөнир Рахмаевның хатыны — автор) минем хатын булачагын белгән идем инде. Үз кешем икәнен тойдым.

 

 

— Барысы да ничек кирәк, шулай булды. Тиз дә түгел, озак та түгел. Әле хәтерлим: башта аралашып алдык та, соңыннан, минем гастрольләргә китүем сәбәпле, аралашуны туктатып тордык. Ләкин әйләнеп кайткач, янәдән аралаша башладык, һәм үзеннән-үзе йөреп кителде шунда.

 

— Юк, ул, гомумән, татар эстрадасын тыңламый. Хәзер минем берничә җырымны гына белә. Һәм иң мөһиме: аның өчен мин җырчы түгел. Ул мине ир-ат буларак күрә.

 

— Юк, талашуларсыз яшәргә кирәк. Мин безнең мөнәсәбәтләрдә баш, шуңа күрә соңгы сүзне гел мин әйтәм, барлыкка килгән мәсьәләләрне үзем чишәм. Аллага шөкер без бер-беребезне аңлыйбыз, яратабыз.

 

 

— Без бер-беребезгә ышанабыз. Минем атналап өйгә кайтмаган чакларым була. Ул мине ашарга пешереп каршы ала, елмаеп, озата. Бер-береңә ышанырга кирәк — бары шул.

 

 

— Юк, бер дә комаучаламый. Яшь чак инде күптән артта калды. Йөрмәдем, күңел ачмадым түгел, төрле хәлләр булды. Хәзер минем өчен гаилә иң беренче урында!

 

 

— Әйе, хыянәт иткән чаклар булды. Ләкин Илсөяр белән башкача, минем аңа хыянәт итәсем килми. Миңа тынычлык кирәк. Һәм әлеге тынычлыкны мин хатыным янында тоям. Калганнарга карыйсым да килми!

 

 

— Әйе! Эчке дөньясы да, хыяллары да, ул үзе дә миңа туры килә. Белеме бар, үзе эшли. Холкы минем әниемнекенә охшаган: әни әти янында тыныч, ләкин безгә әни буларак ул беркайчан да үзен көчсез итеп күрсәтмәде. Хатын-кыз ирен тыңларга тиеш. Өйдә яткан хатын-кызларны өнәп бетермим. Һәр кешенең шөгыле булырга тиеш.

 

 

— Туры килә дип әйтә алам. Хатыным үзен-үзе акча белән тәэмин итә ала. Әти-әниләре дә акчасыз утырмыйлар. Барысы да Аллага шөкер.

 

 

— Әйе, өем дә, ике фатирым да бар. Яшермим: кесәдә өч йөз сум акча булган чак та бар иде. Акча булмаганлыктан укудан тулай торакка җәяүләп кайта идем. Бүген бар булган әйберем үземнеке. Мин эшсөючән. Мине белүчеләр көне-төне эшләргә әзер булуымны беләләр. Мин акчам булмаган вакытларга рәхмәтле. Алар акчанын кадерен белергә кирәген аңлаттылар.

 

 

— Башка өлкәләрдә дә шәхси бизнесым бар. Мәсәлән, матурлык салоны, машина юу салоны һәм башкалар.

 

 

— Мин беркайчан да хыялланудан курыкмадым. Бары тик алга бардым, тырыштым. Әлеге тормыш сөрәннәрем миңа ярдәм итә. Берничә киңәш бирә алам. Мәсәлән, күзләрегезне йомыгыз да, кем булырга теләвегезне күз алдыгызга китерегез. Тагын бер әйбер: белмәү наданлык түгел, белергә теләмәү наданлык. Һәм, әлбәттә, уңыш күктән төшми. Үзеңне «супер герой» итеп күз алдына китерергә дә, эшләргә, тырышырга кирәк. Һәм иң мөһиме: курыкмаска! Җаваплылыкны тоеп, эш итәргә кирәк.

 

 

— Сөенүчеләр бик аз, дип әйтә алам. Кайберләре сөенгәннәрен күрсәтәләр, ләкин аларның шатлануы ялган. Начар яшәмим, Аллаһка шөкер, барысы да бар. Ә кеше көнләшә…

 

 

— Бәлки, кирәкмидер дә. Күз тияргә мөмкин. Башта никах фотосын куймам дип уйлаган идем, соңыннан кәефем яхшы булгач, фото белән бүлешергә булдым.

 

 

— Татар шоу-бизнесы хәзер бик үзгәрде. Барысы да акчадан тора. Син дә, безнең янда утырган ханым да җырчы була аласыз, бары тик акча гына булу — шарт. Хәзер эте дә, бете дә җырлый. Йөзләгән җырчылар арасыннан берничә җырчыны гына аерып алып була. Җырчы кешенең үз образы, үз җыры булырга тиеш.

 

 

— Әлегә төгәл белмим. Уйлыйбыз: кирәк микән ул туй, юк микән? Без рәсми рәвештә ир белән хатын инде. Бары тик туй дигән тантананы үткәрергәме яисә үткәрмәскәме дпп уйлыйбыз. Илсөярнең дә туй дип исе китми, минем дә. Ләкин әгәр дә туй үткәрсәк, гөрләтәчәкбез, Аллаһ боерса.

 

— Әйе, уйланабыз. Кайсы якка очарга икәнен төгәл белмибез.

 

 

— Әлегә Казанда яшибез, ләкин алга таба башка илгә күчеп китәргә планнаштырабыз. Барысы да Ходай кулында.