Ятимнәр барын да онытмыйк (ЯЗМЫШ)

Бер карасаң, шәхси ху­җалыгында күпләп кош-корт, мал-туар асраучы, 15 сутый бакчасында төрле яшелчә, җиләк-җимеш үс­терүче Ягъ­фәр Миңнияз улы­ның һәр нәр­сәдән мә­четкә, тирә-күршеләренә, мох­таҗларга өлеш чыгаруы гаҗәп түгел. Мөселман ке­шесенә фарыз гамәл бу. Тик Казаннан ерак түгел урнашкан бистә шартларында, кем әйтмешли, бер төргәк печән, фураж, башка кирәк-ярак­лар алтын бәясенә төшкән­дә, эре мал асраучылар ки­мегәннән-кими. Мондый шартларда, махсус тәрбиядә асраган дүрт центнерлы үгезеңне сатып, ятим балалар йорты аш бүлмәсенә җиһазлар алуга тоту өчен күңелең бай булу да кирәк. Аеруча, гаиләң ишле, өең тулы ул-киленнәрең, онык­ларың булганда.

 

– Ягъфәр абый кебек ятим балаларга чын күңел­дән ярдәм итүчеләргә рәх­мәт. Башкача ятимнәр йортындагы яшәү шартларын тамырдан үзгәртеп кору эшләренә алынып та булмас иде. Мо­ның өчен дәү­ләттән бирелгән акчаны җиткереп булмый. Максатыбыз – төр­ле яшьтәге бер­ничә дистә ятимне аерым төркемнәргә бүлеп, һәр­кайсының телә­ген искә алып, тату гаиләгә берләш­терү. Ягъ­­фәр абый кебек фидакарьләр булмаса, мондый максатка ирешү кыен булыр иде, – ди Лаеш балалар йорты директоры Рузалия Вәлиуллина.

 

Балалар ятимлекне тоймасын өчен биредә һәр төркемнең үз аш бүлмәсен булдырырга җыеналар. Ягъ­фәр абый исә шундый төр­кемнең берсенә җи­һаз­лар кайтартуны үз өстенә алган. Изге күңелле ке­ше­ләр ярдәме белән 600 мең сумга якын акча җыел­ган. Ярдәм итүчеләр арасында хезмәт ветераннары да, беренче Президенты­быз­ның оныгы Тимур Шәй­миев тә бар. Алар ярдәме белән Лаеш балалар йортында ре­монт-төзәтү эш­ләрен инде тәмамлап та киләләр. Ярдәм итүчеләр­нең һәркайсына рәх­мәт­ләребез­не җит­кер­сә­гез иде, – ди Рузалия Вәлиул­лина.

 

Кылган игелекләре турында үзе сөйләргә телә­мәсә дә, күршесе Рифкатъ Идиятуллинга рәхмәт. Аның тырышлыгы белән Ягъфәр Габдрахмановны күреп сөй­ләшү насыйп булды. Әлеге гаилә чыгышы белән Мамадыш районы Күк Чишмә авылыннан икән. Әтиләре Миңнияз ага гомере буе шунда ферма мөдире, әни­ләре Гөлсирә апа колхозда төрле эшләрдә эшләгән. Эшчән, тату гаиләдә өч бала тәрбияләп үстерәләр. Туганнары Миңнегаяз, Фаягөл апа белән һәрчак аралашып яшиләр.

 

Тормышта бер генә нәр­сә дә юктан бар булмый, диләр. Шул исәптән туганлык хис­ләре дә. Үзара яр­дәм­ләшү, авыр сынауларны бергә­лә­шеп җиңү аша ныгый андый якынлык. Күк Чиш­мәдә яшәүче әти-әни­ләре олыгыйгач, туганнар, киңәш-табыш итеп, картларны үз яннарына чакыралар. Һәркайсы кулыннан килгән­чә өлкәннәргә кадер-хөрмәт күрсәтә. Туксанга җитеп бакыйлыкка күчкән әби-ба­байга булган җылы мө­нәсә­бәт үрнәк буларак онык-онык­чаларга күчә. Бүген дә бу гаилә, бер-бер­сенә ярдәм итеп, ки­ңәшләшеп яши. Ягъ­фәр ага белән хатыны Рәм­зия апа – уллары Илназ, ки­леннәре Рәзилә, оныклары Гадел, Рамил һәм Сәет­кә төп таяныч.

 

Тормышта төрле чаклар була. Туганнар кайгы-хәс­рәт­не дә бергәләшеп күтәрә. Икенче уллары Алмаз кинәт вафат булгач, берничә айлык сабый ятимлекне тоймасын өчен, киленнәре Сиринә, ко­да-кодачалары, барлык туганнары кулдан килгәннең барысын да эшли. Габиш бистәсенә баргач та, Ягъфәр аганы инде садикка йөри башлаган Ислам белән бергә очраттык. 

Күршеләре Рифкатъ Нә­биулла улы әйтүенчә, араларында кем дә булса бәла-казага тарыса яки чирләп китсә, нәселләре белән күтә­релеп, ярдәм итәргә тырышалар. Табиблар Ягъфәр агада яман шеш авыруы булу мөм­кинлеген ачыклагач та шулай була.

 

– Туганнарыма, дәвалау­чы табибә Әлфия Вадигуллинага рәхмәт. Вакытында чарасын күрә башлагач, Ходай рәх­мәте белән яман шеш авыруы да чигенә икән, – дип сөенә Ягъфәр ага.

 

Гомер дигәннәрең аккан су сыман – күз ачып йомарга да өлгермисең, үтә дә китә. Тормышта изге гамәлләр кылып яшәүчеләрнең генә хә­тере мәңгелек. Әйтик, гомере буе Казан читендә мал-туар асрап, ятим балаларга ярдәм итеп яшәгән Әсгат ага Га­лимҗановны ничек оны­та­сың? Шөкер, андыйлар бүген дә бар икән әле.