Күршең үзеңнән яхшырак булсын...

Шәһәребез зур түгел, ләкин заманасы шундый: терәлеп торган күршеңне дә айлар буе күрмисең. Ә монда шәһәрнең икенче башында, яңа микрорайонда торучы, элек бергә яшәгән күршемне урамда очраттым. Туганын күргәндәй шатланды, кочаклап ук алды. Мин дә аны күрүемә бик шат идем. Күршең үзеңнән яхшырак булсын дигән әйтем бар.

Күршеләрне бик күп күрмәдем күрүен, чөнки утыз елдан артык бер җирдә – бер йортта гына торам. Әмма күршеләрем үземнән дә яхшылар. Без бер мәйданчыкта торган күршеләр белән түгел, бер подъездда торганнары белән дә бик озак вакыт белешеп, күрешеп, аралашып яшәдек. Хәзер тормыш үзгәрде. Зур тизлек заманы. Күпләрнең күршеләр белән түгел, туганнары белән аралашырга да вакыты юк.

Әйткәнемчә, бер гаилә кебек яшәгән җирдән бер күршеләрем, яңа фатир алып, икенче урынга күчеп киттеләр. Яңа җирдәге урыннары иркен – өч бүлмәле, зур кухнялы һәм зур балконлы фатир. Карт кайнана, өч бала, дүртенчегә баладан да көйсез ир белән алар ике бүлмәле «хрущевка» да яшәделәр. Балаларының да икесе малай, берсе кыз. Тар, кысан фатирда бик озак интеккән күршемнең баштагы көннәрдә шатлыгы эченә сыймады. Күченү шатлыгы бе лән тәмам сихерләнеп, “исереп” йөрде. Күргән саен елмаеп, шатлыктан балкып, күршем яңа фатирын мактый: – Кухнясы зур (хатын-кызга иң кирәкле, мө һим җир), бүлмәләре иркен, матур. Балконы гына ни тора. Элеккесе кебек бер метр гына түгел, җиде метр – үзе бер бүлмә бит! Кил әле, күреп китәрсең, – ди. Әйе, гомер буе кысанлыкта интеккәч, балалар үсеп таралышкач булса да яңа, иркен фатир алу үзе зур бәхет иде алар өчен. Алар өчен генә түгел, бөтен кеше яхшыга, иркенгә омтыла.

Ә бит югыйсә икесе дә гомер буе заводта эшләделәр. Ярый инде картлыклары иркендә, рәхәттә үтәр. Күршеләрем яңа йортка, яңа фатирга күченеп киткәнгә шактый вакыт узды. Менә элеккеге күршемне янә очраттым. Исәнлекләрне, хәл-әхвәлне белешкәч мин фатирларын сораштыра башладым. – Фатирыгыз иркен инде, – дим. – Иркен... – Рәхәткә чыктыгыз, ә? – Сүз дә юк, фатирыбыз иркен. Иң мөһиме кибете, базары да якын. Кайнар суы бар. Бүлмәләр аерым, иркен. Балкон зур. Кыскасы, оҗмах. Тик менә сезне – элеккеге күршеләремне, бергә торган чакларны сагынам. Балаларга яңа фатирны биреп, үзебезгә искесендә генә каласы булган икән дим. Ирем белән көн саен шул хакта сөйләшәбез. Ничек рәхәт итеп, тату-дус яшәгәнбез. Мин моны сездән аерылгач кына аңладым. Бер-беребезнең хәлен белешә идек.

Берәребез авырып китсә, кем мәтрүшкә, кем бал тотып кереп җитә идек. Шатлыклар да, кайгылар да уртак булды. Мин әле фатирны сат канда алучыга: “Безнең подъезд бик тыныч, күршеләрем бик яхшы”, – дип әйттем. Ә ул: “Мне этого не надо. Я покупаю квадратный метр, а не соседей”, – диде. – Сатып алучылар үзләре анда күренмәде. Фатирыгызны арен дага биреп торалар бугай. Анда әллә офис, әллә нәрсә. Көн саен яңа кешеләр кереп-чыгып йөри. Подъездда тынычлык дигән нәрсә бетте. – Шулайдыр шул. – Яңа фатирда шактый яшәсәм дә, күршеләрнең берсен дә белмим, – дип сүзен дәвам итте элеккеге күршем. – Хәзер инде иркен бүлмәләр дә, зур кухня да, җиде метрлы балкон да кирәк түгел кебек. Әнә шул тар бүл мәләрдә сезнең белән яшисем килә. Иркен бүлмәләрдә җан җылысы юк икән...

Элеккеге күршемне бу олыгаю галәмәте генә, узар дип юаткан булсам да, үзем уйга калдым. Беренче карашка, күршеңнең яхшы яки начар булуы вак мәсьәлә генә кебек. Начар булса аның белән аралашмыйча, аны күрмичә дә яшисең. Алай гына түгел икән шул. Тормышың тулы булсын өчен сине аңлардай, хәлеңә керердәй, күңелең тулып ташыганда сине тыңлап торырдай яхшы күрше дә кирәк икән. И, адәм баласы!

Гомерең буе нәрсәгәдер талпынып, алданып, һаман яхшыга өметләнеп дөнья куасың, ә үзеңә бу фани дөньяда ни кирәген үзең дә белмисең. Иң кыйммәтле байлыгыбыз – күңел байлыгыбызны үзебез дә сизмәстән кадерсезләп югалта барабыз түгелме?!