17.05.2016 Әдәбият

Җиһаннардан сафлык сирпелгәндә (Ләйсән Кәшфи шигырьләре)

Энәләрне озын саплавымны
Ерак китәсемә юрадың.
Көлдем генә, әни, ул сүзләрдән,
Мин юллардан куркып тормадым.

…Ак юрганга төрәм сабыемны,

Буран дулый – сулыш алмаслык.

Бик сагындым, әни, бик сагындым,

Ара ерак, кайтыр юл ябык.

…Энәләрне озын сапламагыз,

И сеңелләр, сезгә сүзем шул.

Өннәремдә зарыгып көннәр саныйм,

Төшләремдә – күрәм кайтыр юл.

Чыршы сагызы

Хуш исле чыршы сагызын

Татыганыгыз бармы?

Сагызга йөри идек без,

Ера-ера ак карны.

Салкын җилдән качып кына

Шырпы кабыза идек.

Чыршыларның «кәрәз»еннән

Сагыз агыза идек.

Ут үрләтә алмаганда

Туңа иде куллар да,

Адашкан чаклар да булды

Тирән карлы урманда.

Карлар яуса, күңел һаман

Чыршыларны сагына.

Сагыз коеп килер идем,

Кайтып балачагыма.

Казлар киткәндә

Кыйгак-кыйгак кыр казлары оча,

Канатлары тия болытка.

Әйтә, гүя, алар: «Без китәбез,

Язда каршыларга онытма!»

Ә мин тавыш бирәм, хушыгыз, дим,

Арымагыз, җитез очыгыз,

Чит җирләрдә газап чикми генә,

Сизелмичә үтсен кышыгыз.

Мин көтәрмен сезне алсу таңда,

Бөре ачкач зифа ак каен,

Онытмагыз кире кайтырга сез,

Мин көтәрмен сезне яз саен.

Кыйгак-кыйгак, диеп, саубуллашып,

Зәңгәрлеккә кереп чумдылар,

Моңсу булды шулчак, керфегемә

Бөрчек-бөрчек яшьләр кундылар.

Тәүге яңгыр

Тәүге яңгыр ява – ләйсән яңгыр,

Вәгъдә итеп муллык буласын.

Шифасында коенасы килә,

Саклап ата-баба йоласын.

Җиһаннардан сафлык сирпелгәндә,

Ничек инде түзеп торасың?

Хәтер тузаннарын юсын әле,

Кары-бозы китсен күңелнең,

Хисләремә дәва булып иңсен,

Чиксез шатлык булып түгелсен.

Пакьләнергә чыктым, сафланырга, –

Њзгәрермен, менә күрерсең!

Күңел бакчамда

Иңнәрдә – канатлар,

Их, килә очасым,

Күңелем биеккә омтыла.

Ә юллар бүленде,

Ах, йөрәк теленде,

Тамакта чеметем ком тора.

…Канатсыз күңелдә

Чәчәкләр үстердем,

Хисләрем тулышты бөрегә.

Бакчама ашкынам,

Ашыгам, ашыгам

Дөньяны гөлләргә төрергә.

Бәхет кайда?

Бәхет кайда? Кешеләргә

Кирәкле булудадыр, –

Булдыралган кадәр күбрәк

Игелек кылудадыр.

Бәхет кайда? Һәрвакытта

Елмаеп торудадыр.

Тормышыңа шөкер итеп,

Догалар кылудадыр.

Бәхет кайда? Мәңгелеккә

Яшьлектә калудадыр,

Йолдыз булып, иксез-чиксез

Хыялда янудадыр.

Сине таптым

Күк йөзендә күпме йолдыз яна,

Чаткылары минем күңелдә.

Ярый әле Җирдә сине таптым,

Сине күрдем шушы гомердә.

Мәхәббәтне хыялында йөртеп,

Очратмаган күпме ялгызлар.

Парсызларга сөю вәгъдә итеп

Күзен кыса күктә йолдызлар.

Ярый әле Җирдә сине танып,

Илаһи нур таптым өр-яңа.

Күңел күзләремне ачтың мәллә? –

Гашыйк булдым кабат дөньяга.

Көзләр килде алтын төсләр белән,

Кышлар тора энҗе-мәрҗәннән.

Елмаюың оҗмахларга дәшә,

Күз карашың – дәва әҗәлдән.

---
Сөембикә
№ --- | 13.05.2016