КАДЫЙРОВ ИЛГИЗ

СУКМАКЛАРЫМ

Балачак сукмагын эзлим,
Үләннәр каплап киткән.
Усал кычытканнар үскән,
Әйләнеп үтәм читтән.

Хәтер сандыгым ачылды,
Балачак кайтты сыман:
Әнә без аунаган болын,
Әнә серле ак томан.

Яшьлегем сукмагын эзлим,
Кабат-кабат әйләнәм.
Якын дуслар очрагандай,
Үз-үземә сөйләнәм.

Хәтер сандыгын актарам...
Яшьлек көндәлекләрем.
Гыйшкымнан акыл «югалтып»,
Йокламаган төннәрем.

Калса да артта балачак,
Узса да яшьлек тизләп,
Сукмакларымны онытмыйм,
Йөрим эземне эзләп.

Инде картлык сукмагыма
Бетмәсен, дип, эз салам.
Эзләрем - шигъри юлларда,
Җыр-моңнар - минем далам.

ЙӨРӘГЕҢНЕҢ БИР ЯЛКЫНЫН

Йөрәгеңнең бир миңа ялкынын,
Ал минекен үзең алмашка.
Дөрләсеннәр, әйдә, сүнмәсеннәр,
Үрелсеннәр язмыш язмышка.

Хисләремнең ургып аккан чагы,
Ничек туктатырга белмимен.
Сөюемә каршы җавап сүзен
Синең күзләреңнән эзлимен.

Ә күзләрең сихри елмаялар,
Шатлык балкый көләч йөзеңдә.
Тормыш сынаулары алда әле,
Булыйк сабыр, кыю, түзем дә.

"Мәйдан" журналы № 2, 2007.