ХАЛИТОВ ФУАТ ИБРАҺИМ УЛЫ

(1909–1981)

Казан шәһәрендә туа.

1927 елдан ул Казанның мехкомбинатында эшли башлый. Мехкомбинатта оешкан драма түгәрәгендә катнаша. 1932 елда профессиональ Казан эшче театрына күчә. Шунда ук студия тәмамлый. 1937 елда Татар академия театрына алына.

Күренекле, киң диапазонлы, төп образлар иҗат итүче атаклы артист. Каһарманның эчке тойгыларын, психологик кичерешләрен бөтен тирәнлеге белән күрсәтә алган талант. Халитовның геройлары искиткеч тормышчан, зирәк, шул ук вакытта алар хисләрен яшерә дә беләләр, бөтенесе диярлек уйлый беләләр. Бу — Халитов талантының бер мөһим үзенчәлеге.

Аның рольләре: Незнамов — «Гаепсездән гаеплеләр», Прибытков — «Соңгы корбан», Рисположенский — «Агай-эне ак мыек» (А.Островский), Ромео — «Ромео һәм Джульетта», Кент — «Король Лир» (В.Шекспир), Вәли — «Аршин мал алан» (У.Хаҗибәков), Шадрин — «Мылтыклы кеше» (Н.Погодин), Скроботов — «Дошманнар» (М.Горький), Хуҗа — «Хуҗа Насретдин» (Н.Исәнбәт), Әбделхәмит — «Фатыйма Сабри» (С.Җамал), Сәгъдетдин — «Шамил Усманов» (А.Гыйләҗев, А.Яхин), Март Туйск — «Юлдан язган» (Э.Раннет), Әһлиулла — «Миләүшәнең туган көне» (Т.Миңнуллин), Шәех мирза — «Американ», Миңлегали — «Зәңгәр шәл» (К.Тинчурин), Вано — «Борчылма, әнием» (Н.Думбадзе), Карлос Бланка — «Канлы күләгәләр» (Г.Боровик), Мәгънәви — «Синең урыныңа кайттым» (Р.Хәмид) һ.б.

СССРның хал. арт. — 1975 ел.