ГЫЙНИЯТУЛЛИНА ГӨЛФИЯ

“Мин 1989 елның 27 июнендә Кукмара районы Тырыш авылында туганмын. Арча педагогия көллиятен тәмамлагач, читтән торып КДУда гуманитар факультетта белем алам. Тормышка гашыйкмын,х ыялланырга, дуслашырга, җырларга яратам, иҗат эшендә кайныйм”, - ди Гөлфия үзе турында.

Авылым

Яратам мин авылымның
Урман, болын, кырларын.
Шул кырларда яңгырасын
Минем шатлык җырларым.

Урманнары бигрәк матур,
Кошлар сайрап торганда.
“Тырыш” дип исем биргәннәр,
Халкы тырыш булганга.

Киң кырларда, фермаларда,
Һәрвакыт макталалар.
Авылыбызның исемен,
Горур йөртәләр алар.

Авылыбыз тарихына,
Күз салыйк әле, әйдә!
80 еллыгын уздыра,
Авылым быел җәйдә.

Кырларда иген үсә,
Урманда сайрый кошлар.
Гөрләтеп бәйрәм итәбез,
Килегез, безгә, дуслар!

Чишмәләр

Жырлый-жырлый, тау битеннән
Чишмәләр челтерәп ага.
Кайткан саен саф суына,
Рәхмәт әйтәбез ана.
Шушы чишмә буйларында
Саклый идек без бәбкә.
Бар дөньябызны онытып
Уйнаган чаклар истә.
Вәгъдәләшә синең янда парлар,
Сагышлыларны да еш күрәсең.
Һәрберсенең серен эчкә йотып,
Акрын гына ага бирәсең.

Янымда син

Болытлар йөзсә дә күктә,
Якты кебек бу иртә.
Онытылыр борчуларым,
Янымда булл – шул житә.
Мәхәббәтем канатланып,
Тагын еракка оча.
Хыялларыма бирелеп,
Сине ныграк кочам.
Елмай әле, әйдә тагын,
Серле килеш сине яратам.
Назлы тавышың ишетсәм,
Гашыйк булам кабаттан.
Күзләрем серле елмаеп,
Карыйлар сина, җаным.
Йөрәгемне яулап алдың,
Сиңа бу сөю җырым.

* * *

Алтын таулар вәгъдә итмә,
Ышанмыйм буш сүзеңә.
Сүзләрең булса ихластан,
Әйт син карап күземә.
Йөрәгемне яулыйм димә,
Синеке түгел күптән,
Син бирмәгән назларны
Эзләп таптым мин читтән.
Синнән калган яралар
Торган саен яңара,
Араларны җайлыйк дип,
Зинһар инде ялварма.

* * *

Бишекләрдә көйләр көйләгәнсең,
Йокламыйча үткән тоннәрең.
Туктамыйча үксеп елаганда,
Ничек түзде, әни, йөрәгең?
Олы жанлы ,артык сабыр шул син,
Рәнжемәдең читкә китсәм дә.
Изге теләк теләп кала идең,
Олы юлга чыгып киткәндә.
Сокланырлык үз гаиләм бар,
Балалар да йөри янәшә.
Тормышта гел юлдаш булды,
Чын йорәктән биргән киңәшләр.
Йөрәктәге рәхмәтемне, әнием,
Җырларым аша юллыйм.
Еракларда яшәү киртә түгел,
Көн туса, сине уйлыйм.
Күзләрендә серләр күрәм,
уйлыйсың да, никтер, дәшмисең.
Кайгырасың, бергә шатланасың,
Син, әни, без дип, яшисең.

Матбугат.ру