Әрсез әртисләр безне нәрсәгә өйрәтә?

Кышкы концертлар сезонында кала артистларының әле берсе, әле икенчесе Теләчедәге танышларын ияртеп оешма-предприятиеләрдә йөри.

Алары исә мәҗбүри диярлек хез­мәттәшләрен, райондашларын ничек кирәк шулай билет алырга күндерә. Без бәләкәй чак­ларда кибеттәге үтмәс товарларны   үтемлесенә кушып, мәсә­лән, бозыла башлаган тозлы кильки балыгын һинд чәенә кушып саталар иде. Кайбер артистлар үзлә­ренең үтмәслеген аңлап, шундук “саламга ябышалар“ – билет сатканда танышларына таяналар. Нигә үзеңне халыкка көчләп тагарга? Арада тулы зал җыю­чылар да бар лабаса. Дөрес, “үтмәс товарлар“ исәбенә Салават, Айдар, Хәния, Хәмдүнә, Фән, Зәйнәп – Зөфәрләр керми. Яшь­ләрдән Зиннурның, Гүзәл Әх­мәтованың концертларына телә­челеләр бик теләп килә. Теләчедә бернинди таныш-белеше, туган-тумачасы булмаган Гүзәлнең ел саен тулы зал белән концерт куеп китүе күпләрнең борынына чиертерлек. Бериш артистлар кебек административ ресурсларны да эшкә җигәргә тырышмый ул. Әйткәнемчә, кайбер артист­лар­ның концертына “их­тыярый-мәҗбүри“ барабыз. “Күр­шеләр бит, ун гына билет алыгыз инде”. “Глава“гызның да җырын башкарам“ яки “Зинһар, этеп екмагыз, егерме билет сезнең оешма өчен малмыни?! Барыгыз да исән-саулар: эшләп торасыз ич! Аннары, төркемдәге артистларның да ашыйсы килә бит“, – дип ялынып, ялварып йөрүче артистлар барыбызның да күз алдында. Бармак төртеп күрсәтәсе юк. Чыннан да, күбәйде сәхнә тирәсендә буталучылар. Хәзер аларны клубка бармыйча да, яткан килеш кенә дә карап, тыңлап була. Телевизорны ачсаң да, радионы борсаң да – шулар. Розеткага үтүк тыксаң, аннан да җыр ишетелер кебек. Элек артист дигәннәре ун-унбиш кенә иде. Алары да халык зарыгып көтеп ала торган чын халык артистлары булды. Ә хәзергеләре исә моңнары булмаса да, җырларга өйрәнә, көчле музыка астында үзләренә-үзләре сөенеп кул чаба... Бүген сәхнәне тозсыз сүз, көйсез җыр басты. Беркөнне юмор һәм сатира күрсәтәбез дигән битлек астында антисән­гать белән шөгыльләнүче театр җитәкчесе телевидениедән ясаган чыгышында болай дип мактана:

–   Халык концерт-театрга йөр­­ми, диләр. Нишләп йөрмә­сен?! Безне карарга киләләр ич! Өченче ел утыз тамашачы килде, былтыр җитмеш иде, быел туксан булды. Алла боерса, киләсе елда йөз егерме булачак!

 Россия буйлап тамаша күр­сәтеп, сөйләп йөрүче (ни аяныч, тамашаның күпчелеге билдән түбән юмор белән сугарылган) театр җитәкчесеннән әлеге фикерне ишетү бик авыр булды. Кем әйтмешли, килеп терәлдек, җәмәгать. Кайда ул югары зәвык, халкыбызның гасырлар дәва­мында тупланып килгән күркәм әдәп-әхлак тра­диция­ләре?! Без көн тудымы, зәвык турында гәп куерткан булабыз. Сәхнәдәге “чүп үләннәр“  рухи җимеш бирүче, халыкчан, милли рухлы, чын сәнгать­кәр­ләре­безне басып китсә, нишләрбез?