Затлы бүрек

Ләбиб Лерон белән Данил Салих туган якларына – Актанышка кайталар. Иң беренче итеп якын дуслар көнкүреш хезмәте күрсәтү комбинаты башлыгы Илдар Имамовка кунакка керәләр. Илдар аларны җылы каршылый, чәй белән сыйлый. Бераз гәпләшкәннән соң бу ике кунак китәргә җыена. Киемнәрен кигәндә Илдар Имамовның күзе Ләбибнең башындагы бүрегенә төшә.

– Карале, Ләбиб, – ди ул. – Башыңа бер дә килешле бүрек элмәгәнсең. Үзем затлы бүрек бүләк итим әле... – Шулай ди дә, Ләбибнең башына затлы бүрек кидерә.

Арттарак басып торган Данил, эченнән генә: «Их, дурак булдым, әткәйнең маллар арасына киеп чыга торган бүреген киеп киләсем калган икән», – дип уйлап куя.

Шактый вакыттан соң бу ике ахири яңадан туган төбәкләренә кайтырга җыеналар. Иртә белән Казан аэропортында очраша болар. Лерон Данил дустының өс-башына чирканып карап тора да:

– Данил, синең юньлерәк киемнәрең дә бар иде түгелме соң? – ди.

– Нигә? – ди юлдашы. – Илдар дус янына кунака кермибезмени?

Нуретдин мунчасы

Күчмә театр артистлары бер авылга килеп төшә.

Нуретдин Нәҗмиев белән Шамгун исемле шофёр бер фатирга керә. Хуҗабикә боларны бик җылы каршы ала. Өстәл артына утыртып сыйлый.

«Кичкә, театрыгыз бетүгә, мунча ягып куям», – ди.

Спектакль бетә. Шамгун ашыга-ашыга кайта да, хуҗабикәдән рөхсәт тә сорамыйча, мунчага китә. Тиз генә чишенә, мунчаның себеркеләр эленгән чормасына менеп кунаклый.

Озак та үтми, сызгыра-сызгыра, Нуретдин Нәҗмиев килеп керә. Ул да мунча алачыгында чишенә, мунча эченә үтмәкче була. Чормада утырган Шамгун аның чәченнән эләктереп ала. Нуретдин, аңын югалтып, идәнгә ава. Каушап калган Шамгун салкын суны тегенең өстенә күпме генә койса да, Нуретдин аңына килми. Куркуыннан нишләргә белмәгән Шамгун, шәп-шәрә килеш, ярдәм сорап, урамга чыгып йөгерә.

Хәкимыч шәкерте

Марсель Хәкимыч Сәлимҗанов каникулдан соң килгән студентларыннан сорый:

– Каникулда нинди китаплар укыдыгыз?

Кемдер Пушкинны укыган, кемдер – Исхакыйны, кемдер – Лопе де Веганы. Иң артта посып утырган шәкертеннән:

– Ә син нәрсә укыдың? – дип сорый остаз.

– Минме... Мин... Әпсәләмовның әле яңа гына язылган романын укып чыктым, – ди шәкерт.

– Шулаймыни?! Исеме ничек соң ул романның?

– Анысын хәтерләмим. «Идел»дә чыккан иде, – дип котылмакчы була Әпсәләмовның күптән инде вафат булганын белмәгән шәкерт.

– Яхшы... Яхшы... Алайса шул журналыңны ал да, Әпсәләмовтан автограф алып кил, яме, – ди остаз.