Чурту матыр...

Әле ярый шул боулинг бар. Ату гомер бакый кеше кебек: «Спорт белән шөгыльләнәм», – дип авыз ача алмас идем. Кая инде миннән спортчы: йөгерә белмим, тренажер залына барырга ирендертә, йөзү сәләтеннән дә мәхрүм.

Бу юлы да, чираттагы адреналинның майлы калҗасын алу максатыннан, җыйнаулашып боулингка киттек. Беләкләрнең инде тотар көче калмады, тырнаклар сынып бетте (хәтта спорт өчен матурлык та жәл түгел!), тамак кипте – ә юк, азарт үзенекен итә, таблоидтагы саннар буенча хәтәр әйбәт барам бит! Яндагы келәм-юл артындагы ир-егетләр без хатын-кызларга караганда шактый сүлпән уйный. Хәтта вакыт-вакыт безнең футбол җанатарлары кебек кегль артыннан «көч биреп» торуыбыздан дертләп китә. Араларыннан берсе исә өстәле артыннан тора да алмый. Бергә җыелу хөрмәтенә, шешәсеннән аерыла алмый инде шактый «җепшегән» булуы сәбәплеме – ирнең урындыгына берегеп утыруы утыру.

– Мин стрессны бары тик боулинг уйнап кына җиңә алам, – диде ул бераздан кычкырып диярлек. Без елмаешып куйгач, дәлилләвен дәвам итте: – Менә иң зур авырлыктагы шар белән бәрәсең, бөтенесе дә махым кырыла!.. Аны бит әле минем кебек уйный белергә дә кирәк! Оста итеп, җаен белеп...

Безнең бер сәгатьлек уен дәвамында «боулинг» остасы тәки җыенып тора алмады. Аның урынына, «карбыз йоткан» корсагын кочаклап, өч-дүрт сыра шешәсен бушатты. Иптәшләренә шелтә генә белдерсә, без янәшәдәгеләр өчен тәнкыйтьнең саллырагы тәтеде: «Чурту-матыр, бер тамчы уйный белмәгән башыгыз белән... Сез – чәчбиләргә тагын!..»

Уйнап күрсәтәсеңме соң әллә, дияргә тел әйләнми иде инде. Хәер, бер сәгать вакыт узгач, иптәшләре култыклап диярлек алып чыгып киткән «боулинг остасы»на ни әйтәсең инде! Аннары, спортчы белән сүз көрәштереп буламыни. Әйтәм бит – йөзә белмим, көрәш остасы түгел, йөгерү буенча да сәләт чамалы...