46 елдан соң, яшь чагында энем белән яратышкан кызны очратырга туры килде

Хөрмәтле редакция, бу дөньяда бик хикмәтле хәлләр, шаккаткыч очрашулар була икән. Күптән түгел үзем белән булды андый гаҗәп вакыйга. Шул хакта язуым иде.

Хатыным онкологиядән вафат булгач, мин ул турыда сезгә язган идем инде. Ялгызлык бик авыр хәл икән ул, шуннан үземә тормыш итәргә тагын иптәш эзләп карадым һәм таптым да. Тумышы белән Башкортстаннан булган бу ханым Чаллыда тора иде. Хәзер минем якта яшибез. Аның Чаллыда бакчасы бар, анда айга бер барып җыештырып кайтабыз. Аларның бакчачылык ширкәтендә, шул ук урамда, иптәшемнекеннән ерак түгел генә якташының, якын ахирәтенең бакчасы бар. Шулай бер баруыбызда ахирәте безне чәйгә чакырды. Апасы белән көтеп торалар иде. Сүздән сүз китеп, апасы кайсы яктан икәнлегемне сорашты. Мин әйткәч, безнең авыл егете турында сөйли башлады. “Сезнең яктан минем дә егетем бар иде, – диде ул. – 1978нче еллар. “КамАЗ”ның яңа чыга башлаган вакытлары. Күп яшьләр Чаллыга агылды. Мин дә килеп урнаштым. Шунда эшләгәндә озын буйлы егет белән таныштым. Бик әйбәт кенә дуслашып йөреп, вәгъдәләр бирешеп, инде кушылырга дип торганда, егетем югалды да куйды. Бик озак көттем, айлар узды, еллар узды. Аннан, соңлап булса да, кияүгә чыктым. Балалар үстердем”. Мин аннан егетнең исемен сорадым. “Идрис” дигәч, әллә нишләп киттем: сүз минем бертуган энем турында бара икән бит! Тау белән тау гына очрашмый икән шул, менә бит ничек, 46 елдан соң, яшь чагында Идрис энем белән яратышкан кыз белән очрашырга туры килде! Белгәннәремне сөйләп, аңлатып бирдем инде.