Без моңа чыннан да лаекмы?!

Мөмкинлекләребез, уңайлы шартларыбыз, хәтта җитәрлек вакытыбыз булса да, намазга басарга без әзер түгел! Шәригатьчә киенү, яулык бәйләү өчен сайлау иреге зур булса да, кибетләр матур, милли рухтагы, сыйфатлы мөселман киемнәре белән тулып торса да, киенү рәвешебезне үзгәртергә әзер түгелбез! Хәтта ки хаҗ кылырга байлыгыбыз, җитәрлек акчабыз, сәламәтлегебез, бар яктан мөмкинлекләребез булса да, әле изге сәфәргә юл алырга, Аллаһның безне чакыруына “әйе” дип җавап бирергә әзер түгел! 

 

“Мин әзер түгел, соңрак... Бер вакыты җитәр әле...” Гел кулланылышка кергән сүзләребез бу. Ә бит вакыт дигәне безнең ихтыярда түгел һәм ул гомумән дә җитмәскә дә мөмкин. Моннан тыш Аллаһы Тәгаләнең “Миңа бер адым ясаган колыма Мин йөгереп киләрмен” дигән вәгъдәсе барлыгын да онытмыйк.

 

Ярый, аның каравы, өстебезгә “ишелеп” бәхет, байлык, муллык, дәрәҗә, уңыш төшкәндә безнең авыздан “Мин моны күптән көткән идем”, “Мин моңа лаек”, “Аллаһы Тәгалә миңа боларны яратканга күрә биргән” дигән сүзләр агыла башлый. Бер сорау туа: ә без моңа әзер идекме?! Без моңа чыннан да лаекмы?! 

 

Шушы галәмнәрне, Җирне, барча мәхлукны, безне барлыкка китерүче, Кыямәт көннәрендә безне янәдән Үз хозурына җыючы Раббыбыз Аллаһы Тәгалә Үзенең нигъмәтләрен, бүләкләрен көтмәгән, өмет итмәгән җирләрдән бирә, безне олылый, дәрәҗәләребезне күтәрә. Бу вакытта без тормышларыбызның мондый “борылыш”ларына әзер дә булмаска мөмкин. Анда да “Бу минем тырышлыгым нәтиҗәсе” дип фикер йөртә кайберләребез. Әмма болар барысы да безгә Аллаһы Тәгаләнең рәхмәте булып тора. Һәм моңа әзер булу-булмавыбызга карамыйча бирелә. Болар өчен Аллаһы Тәгалә берни таләп итми, чөнки Ул колларына мохтаҗ түгел. Раббыбыз бары тик ихлас күңелдән итагать итүебезне, Аның кушканнарын үтәвебезне генә сорый. Әмма без алганда әзер булсак та, үзебездән нидер бирергә кирәк булганда әзер түгелбез. Бу зәгыйфь адәм баласының иң еш таралган һәм кулланылышка кергән сыйфатларының берседер.   

 

Айсылу Юлдашева