“Көнгә бишәр тапкыр талашабыз”

Рамил:

— Балалар июньдә авылда була, июльдә мөселман лагерена җыеналар. Әби-бабай тәрбиясе бик кирәк, тел мәсьәләсендә дә бу мөһим. Үзем дә җәй айларын авылда үткәрә идем.

Балаларның сәхнәдә чыгыш ясау сәләтләре көчле. Театр түгәрәгенә дә йөрделәр. Тик күбрәк уку ягын карыйлар, сәхнәгә артык тартылмыйлар. Әминә инглиз телен яхшы белә. Чит илгә барсак та, рәхәтләнеп сөйләшә. Табиб буласы килә. Салават хәзрәт булырга тели. Хәзрәтләргә, остазларга сокланып карый. Шатланабыз гына. Гаиләдә беребез булса да дин юлыннан китсә, барыбыз өчен дә зур сөенеч булыр иде.

 

— Рамил, икебез дә кызу, дидең. Еш талашасызмы?

— Көнгә 4-5 тапкыр талашкан чак та була (көлә). Нәрсә уйлыйбыз, шуны әйтәбез. Бер-беребезне кыздырып алабыз да...