Гүзәл Идрисова: "Илназ – кызу кеше. Тотып кыйнар дәрәҗәгә җитә"

 

– Оныта торган гадәте ачуны чыгара. Җилбәзәклеге бар. Җыр яза торган, иҗади кеше бераз хыялый була. Һавада очып йөри. Ир-атларның берьюлы ике эшне эшли алмавына да инандым. Хатын-кыз бер үк вакытта ашарга да пешерә, савыт-саба, кер юа, туры эфир да алып бара. Ирләр алай эшли алмый. Илназ – кызу кеше. Әгәр юлда берәрсе ялгыш кына юлын кисеп үтсә, тотып кыйнар дәрәҗәгә җитә. Учагын сүндереп җибәрмәсәң, нык кабына. Илназ балаларга кырыс булырга тырыша. “Безне шулай тәрбияләделәр”, – ди. Ә мин психологияне укыштыргалыйм. Хәзер бөтенләй башка дөнья. Баланың фикерен тыңлый белү, аның талантын ачу мөһим. Аны боерык рәвешендә түгел, ә хуплау, мактау аша эшләргә кирәк. 

 

 

–  Юк. Аллаһка шөкер, әлегә андый хәлләрнең булганы юк. Моннан соң да булмасын дип телим. Ир-ат ни өчен хыянәт итә? Димәк, аңа өйдә игътибар, наз, тәмле ризык, җылы мохит җитми. Әгәр ир кешенең өйгә кайтасы килеп торса, ул чит-ятка карамаячак. Әгәр читтән нидер эзли икән, димәк, мин санап үткәннәр өйдә юк. Ир-атны өйдә яратып көтеп торырга кирәк. Ә инде, Аллаһы сакласын, хыянәт була калса, кичерә алмаячакмын.

 

 

– Бик калмый шул. Җәйләрен кайбер кешеләр кебек балаларсыз торган юк. Кич белән тынлыкта утыргычта утыру, ерак юлларга чыкканда, берәр кафега кереп ашау да безнең өчен үзенә күрә бер романтика. Мин һәркайда да балаларны үзебез белән алырга тырышам. Бигрәк тә ялга. Алардан башка диңгездә ял итүне күз алдына да китерә алмыйм. 

 

 

– Минемчә, баланы бер юнәлештә генә үстерергә кирәк. Кайбер кешеләр баласын биюгә дә, җырга да, рәсемгә дә йөртә. Бу дөрес түгел дип саныйм. Түгәрәкләрдән соң кичен өйгә кайтып, дәресләргә утыру баланы нык ардыра. Баланың урамга да вакыты калырга тиеш. Камилне футболга, биюгә йөртеп карадык, барып чыкмады. Аннары үзе теләп баянга язылды. Аллаһка шөкер, сәләте ачылып килә. Шушы юнәлештә аны үсендереп торабыз. Рамил күбрәк спортка тартыла. Аңа үҗәтлек хас. Марсельнең әлегә сәләтләре күренми, рәсем ясарга ярата. Курайда уйнарга өйрәнергә тели. Холкы буенча бик сабыр, тыныч, күз тимәсен. 

 

 

– Малайлар белән коры булырга кирәк дигән сүз белән килешмим. Киресенчә, дус булырга кирәк. Үсә төшкәч, уй-серләрен сөйләсеннәр өчен аларга иптәш булу мөһим. Өлкәннәргә, хатын-кызларга карата хөрмәт тәрбияләргә кирәк. Чисталык, пөхтәлеккә өйрәтү дә шарт. Малай кешене чын ир-ат итеп тәрбияләргә кирәк. Ул – әнисенең, гаиләсенең, туган җиренең яклаучысы да, саклаучысы да. Тәрбияләүдә теге яки бу сорау туса, психологиягә мөрәҗәгать итәм, китаплар укыйм. 

 

 

– Икесе дә ошый. Дуэтта җырлаганда, бер-береңә энергия биргәч, җыр тагын да матуррак, җанлырак була кебек. Мин салмак, мәгънәле җырларга өстенлек бирәм. Күңелемә шундый җырлар якын. Соңгы вакытта әниләр темасы күңелемә керде. 

 

 

– Кызлар белән очрашсам, рәхәт булып китә. Андый очрашулардан илһамланып, гаиләмне сагынып кайтам. Матурлык салоннарына да барам. Гаиләдә бердәнбер хатын-кыз булгач, үземне карарга тырышам. Малайлар да матурлыкны шундук күреп ала, җылы сүзләрен яудыра башлый. Кием-салым кибетенә йөрү дә кәефне күтәрә.

 

 

– Кечкенәдән авыл тормышын яраттым. Әниләрнең бакчасы бар иде. Авыл бакчасында да эшләдек. Эштән курыкмыйм. Бакчамдагы чәчәкләр янына чыккач, күңелгә рәхәт булып китә. Чирәмнән ялан тәпи йөрүдән энергия алам. Үзең үстергән помидорны өзеп ашау үзе зур бәхет. Җиргә, бакчага мәхәббәтне балаларда да тәрбияләдем. Һәркайсының үз түтәле бар, шуны карап, чистартып, су сибеп торалар. 

 

 

– Мөмкин булганча, гаилә белән ял итәргә, экскурсияләргә йөрергә кирәк. Күптән түгел бергәләп Мәскәүгә, аннан соң Төркия бардык. Кайбер гаиләләрдә балалардан башка гына ял итү гадәте бар. Мин моны бөтенләй хупламыйм. Һәр җиргә бергә йөрергә кирәк. Балаларны да шулай өйрәтәм. Аннан соң ата-ананың үзара мөнәсәбәте дә зур роль уйный. Ата-ана бәхетле икән, балалар да шуны күрә, тоя. Малай кеше булачак хатынын әнисенә карап сайлый. Шуңа күрә әни кешенең үзен ничек тотуы да мөһим.