Әдилә Сәфәрова: "Бала туган саен, тормышның бәрәкәте арта"

 

— V курста практика узгач, ул чакта тапшыруның баш мөхәррире Миләүшә Сибгатуллина алып калды, “Намаз уку дәресләре” сәхифәсен бирде. Яза, сөйли белсәң, тышкы кыяфәтең матур булса, “ТНВ”га эләгергә мөмкин. Әмма штатка керү авыр. Берничә эшне башкара белү хуплана. 2003 елда килдем, 2009 елда гына штатка кердем. Продюсер һәм алып баручы булдым, сюжетлар әзерләдем. Берара китеп тә тордым. Телевидение күп вакытны йота. Өйгә кайткач та тапшыруны уйлыйсың. Балалар үсә. Алар белән шөгыльләнергә кирәк. Кирәк чакта әниләр ярдәм итә. Аллага шөкер, балалар ике яктан да әбиле. Әмма түгәрәкләргә дә, биюгә дә йөртәсе бар бит. Берара шулхәтле арытты. Ял итәсем килде. Җае табылды — өченче балага йөккә уздым.

 

— Тамадалыкка бөтенләй уйламаганда кердем. Өебез янында “Ярдәм” мәчете урнашкан. Шунда намаз укып чыга торган гадәтем бар иде. Күңел төшенкелеге вакытында да азан тыңлап, укып кайтсам, бушанам, күңел үсә, рәхәт була иде. “ТНВ” кызлары да шунда йөри икән: никах үткәрәләр, төрле мәҗлесләр оештыралар. “Ә син нәрсә эшләп торасың?” — дим үземә. Шулай үзеннән-үзе кереп киттем. Башта авыррак булды. Чөнки сәхнә кешесе түгелмен. Телевидениедә камерага эшлисең. Ә мәҗлестә башкача, күпме кунак каршында чыгыш ясыйсың. Ярты ел эчтән үзем белән көрәштем. Киңәшләшеп, психологка бардым хәтта. Ирем Данил тәкъ¬диме белән, үземне сынап карар өчен, башта бушка эшләдем. Бушка дисәм дә, рәхмәт әйтеп, бераз акча биргәннәр иде. Кеше күзәтеп, күреп сайлый. Менә шулай китте. Дүрт ел алып барам. “Ярдәм” мәчете белән эшлим. Хәләл мәҗлесләр генә үткәрәм: никах, юбилей, бәби чәйләре һ.б.

 

 

— Мин “Татмедиа”да эшләгәндә, Данил “Кәеф ничек?” газетасының баш мөхәррире иде. Эш буенча аның белән элемтәгә чыгарга туры килде. Шулай аралаша башладык. Параллель рәвештә “ТНВ”да да эшлим. “Җитешмәгән җирең юк икән”, — дип, Данил соклануын белдерде. Туган көнем белән котлап, кафега чәйгә чакырды. Беренче очрашудан ук сөйләшеп сүзебез бетмәде. Уртак темалар, кызыксынулар күп. Ул: “Сине кайсы якка кайтарырга?” — дип сорагач кына күршеләр икәнебезне белдек. 2007 елда очраша башлап, 2009 да өйләнештек.

 

— Данил белән өйләнешкәндә үк: “Өч балабыз булса иде”, — дип хыялландык. Сабирга — 10, Нәргизәгә — 6, Саматка 1 яшь. Улларыбызның туган көннәре дә бер датада — 8 апрельдә. Өч бала булу бик рәхәт. Бергә уйныйлар, күңелле үсәләр. Бер баланы үстерү дә җиңел түгел, диючеләр бар. Аллаһы Тәгалә ризыгын бирә. Бала туган саен, тормышның муллыгы, бәрәкәте арта.

 

— Бөтен эшне телефонга язып куям, махсус календарем бар, шуңа терким. Башта ашыгычларын төгәлләргә тырышам. Нинди генә эш булмасын, беренче чиратта гаиләм өчен һәрчак ашым әзер торырга, иртәгә балаларым мәктәпкә-бакчага нәрсә киеп бара, ул бөтен нечкәлегенә хәтле бүген хәл ителгән булырга тиеш. Бәйрәмнәргә бүләкне дә көне җиткәч түгел, иртәрәк алып, матур итеп бизәп куям. Мәҗлесләргә сценарийларны да алдан язып, башымда төрле идеяләрне туплыйм. Планлы эш таркалмас! Шул девиз белән эш итәм.