"Өебезне сүтеп, җиребезне алырлар дип куркып яшибез"

Өйгә кайткач, Википедиядән “реновация” сүзенең нәрсә аңлат­канын эзләп таптым. “Яхшырту”, “реконст­рукцияләү” дигәнне аңлата икән.

 

Интернеттан укып шуны да белдем: 2014 елда Сочида узачак оли­м­пиадага хәзерлек кысаларында 2500 кешене яшәгән урыннарыннан күчергәннәр. Бик күпләр дәү­ләт бир­гән фатирлардан риза булмыйча судка мөрәҗәгать иткән. Әле бүген дә Европа суды карарын көтеп яшәү­челәр бар икән. Алла сакласын, гомер иткән җирдән кубарылып китү бер кешегә дә рәхәт түгелдер. Элекке заманнарда да моңа охшаш хәлләр булгалаган, күрәсең. Түбәндә бәян ителәчәк риваять тә юктан гына тумагандыр.

 

Бер хаким табигатьнең иң матур җирендә үзенә өч катлы өй салырга кушкан. Өе әзер булгач карарга килгән. Беренче катта күргәннәреннән бик риза калган, бүлмәләр искиткеч затлы итеп бизәлгән икән. Икенче катта күңел ачу өчен кыйммәтле җиһазлар куелган, өйнең бу каты да күңеленә хуш килгән моның. Инде өченче катка менеп тирә-якка күз салган. Бер якта шаулап урман үсеп утыра, икенче якта көмеш сулы күл җәйрәп ята ди, өченче якка карагач, биек тауларны күреп хозурланган хуҗа кеше. Дүртенче якка каргач, анда таушалып беткән иске генә агач йорт күргән. “Нинди өй бу?” — дип кара көеп сораган ул ярдәмчеләреннән. “Ул өйдә ялгыз сукыр әби яши. Көндезләрен шә­һәр­гә барып хәер сорап тамагын туйдыра, кичләрен шушы алачыгына кайтып, төннәрен гыйбадәттә үткәрә”, — дип җавап биргән ярдәмчеләре. “Хәзер үк бу өйне күз алдымнан алыгыз, тәрә­зәмнән җимерек йорт күренеп торуын теләмим!” — дип кычкырган кәефе кырылган хаким кеше. Яр­дәмче­ләре “мескен карчыкның башка торыр җире юк” дип әйтеп карасалар да, бу турыда ишетергә дә те­ләмәгән. Нишләсеннәр, солдатлар килеп бер генә сукканнар, өй ишел­гән. Бәхеткә, бу вакытта әби өйдә булмаган. Кичен әби кайткач, өенең җимерелгәнен күреп бик каты елаган һәм Аллаһка болай дип мөрәҗәгать иткән: “Йа, Раббым! Мин гомер буе сукыр булдым, башкаларга биргән күз нигъ­мәтеңне миңа бирмәдең, тик мин сабыр иттем, зарланмадым. Балалар нигъмәтеннән дә мәхрүм иттең, ләкин мин ризасызлык күрсәтмәдем, сиңа һәрвакыт рәхмәтле булдым. Картлыгымда ялгызымны калдырдың, бу тәкъдиреңә дә риза булдым, һәрвакытта да сиңа шөкер иттем. Инде тора торган җиремнән дә мәхрүм калдым. Тынычлап гыйбадәтемне кылырга баш өстемдә түбәм калмады, явыз күршем үзем югында йортымны җир белән тигезләгән. Йа, Раббым, әйт миңа, бу вакытта син кайда идең?”

 

Аллаһы Тәгалә карчыкның догасын кабул иткән — икенче көн туганда өч катлы йорт нигезенә ка­дәр җимерелгән булган.

 

Әбиләребез дога кылганда: “Йа, Раббым, илләребезгә, көннәребезгә тынычлык, җитәкчеләребезгә саулык-сәламәтлек, иман байлыгы, тәүфыйк, һидәят бирсәң иде”, — дип телиләр иде. Ошбу күркәм теләкләргә барыбыз да кушылыйк. Һәрберебезгә дә якты, нурлы, җылы өйләрдә яшәргә, тынчлыкта, иминлектә гомер кичерергә насыйп булсын!

Фото: Татар-информ