"Шайтан котырта...": Татар яулык темасына сүз куертырга тиеш түгел

Йөрәк, тибәр алдыннан, Аллаһы Тәгаләдән: “Тибимме?” – дип сорый икән... Вәгазьдәге шул сүзләрне көне буе уйлап йөрдем, күңелемә үтте ул минем. Эштән кайтып, өйлә намазына утыргач та, күземнән яшьләр килде, тыелып булмый... Әллә ни хисле кеше түгелмен, киресенчә, коры...

Дин турында язмыйм, аның өчен олуг хәзрәтләребез, дин белгечләре бар. Дин турында язар өчен, ай-һай, бик гыйлемле булырга кирәк: бик нечкә тема ул. Үзем, яшем алтынчы дистә белән барса да, вак-вак адымнар белән, сак кына атлап керергә тырышам... Ун еллар дәвамында инде ул тырышуым.

Тугыз-ун еллар элек 11нче сыйныфта дәрес алып барганда, укучым Сөмбел: “Апа, мин иртәнге намазны укый башладым. Укыгач, көне буе тынычлап йөрим, бернинди начар нәрсә булмасына ышанып”, – ди. “Апа, әллә намаз укымыйсызмы?” – дип сорап куйды. И-и уңайсызланып киттем дә соң. “Апа, укыгыз сез, иртәгә мин сезгә, язып, алып киләм тәртибен”, – ди балакаем. A4 форматындагы биткә зәңгәр һәм кызыл каралар белән, астына сызып-сызып, язып алып килгән укучым. Аның вак итеп язылган бу битен һаман саклыйм. Ничек инде бу сабыйның тырышлыгын юкка чыгарыйм?! Күпме вакытын сарыф итеп, мине намазга бастырыр өчен тырышкан бит ул. Укый башладым. Иртәнгесен... Чыннан да, тынычлап йөрисең икән бит. Ниндидер сәбәпләр аркасында укылмый калса, эч поша...