“Иремне ишегалдына чыгып китсә дә сагынам”

— Капкалары янына килеп җиткәч, кыюлыгым каядыр югалды. Йортка керергә уңайсызланам. Шулчак Рахилнең тавышы ишетелде: “Кер инде, Тәнзиләм, чыга алмыйм бит. Аякларым йөрми”. Бу сүзләрдән бөтенләй өнсез калдым. Йөгереп керсәм, Рахил тезләрендә шуыша. “Йә, Аллам, авылда чакта аягыңда идең бит. Ни булды?” — дип гаҗәпләндем. “Аяк йөзләрен кистеләр. Баса алмыйм”, — диде ул. Үкси-үкси еладым, ләкин кирегә юл юк, мәхәббәтебез ярдәм итәчәгенә ышандым, — дип сөйли Тәнзилә апа.

 

Шуннан соң сөеклесен аякка бастыру өчен көрәшә башлый. Төрле үләннәр, дарулар, догалар, массаж — барысы белән дә дәвалый. Матур көннәрдә, җилкәсенә асып, янәшәдәге урманга алып чыга. Башта Рахил абый Тәнзилә апага тотынып йө¬рергә өйрәнә, акрынлап, могҗиза диген, беренче адымнарын мөстәкыйль ясый.

 

— Шатлыгымнан рәхәтләнеп еладым. Рахил тигез җирдән атласын өчен, алдына йөгереп чыгып, чокырларны күмеп бара идем, — дип искә ала Тәнзилә апа.

 

Менә инде 20 ел бергә тигез гомер кичерә Әхмәдулиннар. “Ярату еллар узса да сүрелми. Киресенчә, артып бара, мәхәббәт учагыбызга утын өстәп торабыз бит”, — дип елмая үзләре.

 

Авылда үзенә күрә гаилә психологына әйләнгән Тәнзилә апа. Еш кына янына тату гаилә серләрен белергә дип киңәш сорап киләләр.

— Талашканда дөнья бозыла, иң яраткан кешеңне күралмас дәрәҗәгә җитәргә мөмкинсең, шуңа да иреңнең кәефе юк икән, кычкырма. Сүзгә килсәгез — дәшмә йә чыгып кит. Аннары ачу басыла. Ашарга һәрчак әзер булсын. Иреңнең яраткан ризыкларын пешер. Рахилем пилмән, шашлык ярата. Үзе дә тәмле әзерли. Кайбер хатыннар: “Ирем читкә йөри, ахры, исереп кайта да ята, кочмый да”, — дип зарлана. Ник аны алай ятарлык итәсең? Эчмәслек ит. Ирең кочарга, үбәргә тели икән, ирек бир. Хатын-кыз наз белән матур. Кит дип кума. Аны үзеңнән биздермә. Иркә, наз көтәсең икән, үзең аны коч. Янына кереп ят. Оялма, уңайсызланма, газиз ирең бит ул. Кайчак кыска итәк, матур яулык бәйләп, дәрт уятып алырга да кирәк. Исерек ир айный, эчми торган кеше исерсә — куркыныч. Гаиләдә руль хатын-кызда. Ул кайсы якка бора, шулай бара. Хатыннарга акыллы һәм хәйләкәр булырга кирәк, — ди Тәнзилә апа.

 

Рахил абый белән Тәнзилә апага озак еллар тигезлектә, татулыкта яшәргә насыйп булсын. Мәхәббәтегезгә күз тимәсен!