Миләүшә Сафина: «Кая эләктем мин?» – дидем

 

– Яз көне ЗАГСка бармакчы идек, коронавирус килеп чыкты. Ә аннары инде улым туды. Менә хәзер уңайлы вакыт дип уйладык. Күп кеше бармадык. Өчәү генә. Улым Даниярны да иярттек.

 

 

– Мин «әйе» дияргә дә куркам. Үземнең гаиләм, янымда ирем, кызым, улым булу бу кайчандыр минем хыялым гына иде. Кызым авыру тугач, тормышым җиңел булмады. Авырлыклар күп килде. Әмма мин ничек тә түзәргә, сабыр итәргә тырыштым. Күңелем сизенде – кайчан да булса, матур көннәр киләсен көттем мин. Шөкер, ул көннәрне миңа ирем бүләк итте. Фагыйл – Аллаһы Тәгаләдән бирелгән иң зур бәхетем. Берүк күзләр тимәсен. Мин Фагыйлне бик яратам. Безнең сөю – яшьлек җүләрлеге генә түгел. Чын ярату, хөрмәт итү, гаиләне саклап яшәү. Миңа хәзер һәр көнем кадерле.

 

 

– Мин “Адәм белән Һава” тапшыруында катнаштым. Шунда бар күңелемне ачарга туры килде. Кызым Мәрьям хакында да сөйләдем, авырлыкларны да яшермәдем. Баксаң, тапшыруны каенанам белән каенатам карап утырган. Фагыйл бу вакытта мунчадан чыккан. Телевизор каршына баскан да, берни әйтмичә бик озак безне караган. Ә аннары исем-фамилиямне җыеп, инстаграмнан эзләп тапкан. Бары тик 5 ай узгач кына, миңа аннан сәлам хаты килеп төште. Моңарчы бер генә ир-атка да җавап бирми идем. Фагыйлгә җавап яздым. Ул озакка сузмады, очрашуга да чакырды. Анысына да бардым. Июль аенда таныштык, августта әти-әнисенә күрсәтергә алып кайтып китте. Юл буе бик борчылдым. Кабул итәрләрме, дип уйладым. Мин генә түгел бит әле, авыру балам да бар. Әмма юкка кайгырганмын. Кайтып туктауга булачак кайнанам йөгереп чыкты да, кочаклап алды. Мин менә шулчакта бик тә яхшы гаиләгә эләккәнемә инандым.

 

 

– Аллага шөкер. Аларга мең рәхмәт. Мәрьямне «Ходай бүләге» дип торалар. Данияр тугач та, икесен бер төсле итеп яраталар. Бала ияртеп килгән әнигә тагын ни кирәк? Изге күңелле гаиләгә эләктем. Гомерем буе әти-әниле буласым килде. Шөкер, алар янәшәмдә. Үземнең әтием исән түгел инде. Узган ел 65 яшетулырга 1 ай калгач, вафат булды. Аның бик тә мине кияүгә бирәсе килде. 2018 елның декабрендә әтием кияү белән кайчан таныштырасың әле, диде. Шунда авызымнан август аенда дигән сүз килеп чыкты. Ничек булгандыр ул. Фәрештәләрнең «амин» дигән вакытына туры килгәндер. Августта минем Фагыйлем бар иде. Тик әти генә күрә алмады. Әмма ул хәзер мине күкләрдән күзәтәдер. Әниемә исә, исәнлек телим. Мин аңа гомерем буе рәхмәтле. Баламны тәрбияләргә әле дә булыша. Улыбыз кечкенә булгач, Мәрьям әниемдә яши. Бик сагынабыз үзен.

 

– Ярата гынамы соң, бик ярата! Сабый күңелен алдап булмый бит ул. Ул барысын да сизә. Шөкер, балам әтиле булды. Ирем үзе дә Мәрьям бигрәк матур инде ул безнең, ди. Иремне дөрес тәрбияләгән әти-әниемә рәхмәт. Бар да гаиләдән килә. Башкаларны бәхетле итә белә торган Фагыйл төсле ир-атлар күбрәк булсын иде ул. Миңа өйләнәм дигәч тә, берни әйтмәгәннәр. Үзеңә ышансаң, без каршы түгел дигәннәр.

 

 

– Әлбәттә! Ирем каршы түгел. Машинада да минем җырларны тыңлап йөри. Башкаларга да тыңлата. Әле хәзер тәмләп кенә Данияр улымны үстерәм. Җырларга өлгерермен әле.

 

 

– Әкренләп бар да тормышка ашып бара. Башта фатир дигән идек, уйламаганда йорт алып куйдык. Казан читендә, бик рәхәт җирдә яшибез. Балаларга да һавасы әйбәт. Казанга да 15 минутта барып җитәбез. Бар теләгем – булган бәхетемне саклау. Миңа шул җитә. Иң мөһиме – балаларым авырмасын, ирем янәшәмдә булсын, әти-әниләрем озак яшәсен. Аллаһы Тәгалә көндә рәхмәт укыйм. Тормышыма шөкер итәм. Һәр хатын-кызга бәхет телим.